Οι αποκαλύψεις του κ. Θ. Πάγκαλου φέρνουν στο φως άγνωστες πτυχές σημαντικών υποθέσεων εθνικού χαρακτήρα
Οι αποκαλύψεις για τους κοριούς της NSA στην Αθήνα, η οργή στη Γερμανία για την παρακολούθηση της καγκελαρίου κ.
Άνγκελα Μέρκελ από τις αμερικανικές υπηρεσίες και οι ευφυολογηματικές
αποκαλύψεις του πρώην υπουργού Εξωτερικών κ. Θεόδωρου Πάγκαλου περί
παρακολουθήσεων των Αμερικανών πρέσβεων στην Αθήνα και την Άγκυρα αποτελούν
απλώς το παραπέτασμα καπνού σε μια υπόθεση με βαθιές ρίζες και πολιτικές
προεκτάσεις.
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών μπορεί να κάνει πλάκα λέγοντας τι συζητούσαν οι
Αμερικανοί διπλωμάτες περί του προσώπουτου και πώς τον σχολίαζαν αλλά το θέμα
είναι πολύ σοβαρότερο. Πέρα από τις αντιδράσεις των κομμάτων και όσα κάνει (ή
δεν πράττει) η ΕΥΠ, υπάρχει ένα ιστορικό που πρέπει να μας προβληματίσει.
Ιανουάριος 1996:
Κατά την εξέλιξη της κρίσης στα Ίμια, οι στρατιωτικές υπηρεσίες
αντελήφθησαν ότι υπήρξε παρακολούθηση επικοινωνιών και κινήσεων των ελληνικών
και των τουρκικών στρατευμάτων που βρίσκονταν σε διαδικασία εμπλοκής στο
Αιγαίο. Την ώρα που ο Αμερικανός διαμεσολαβητής Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ
επικοινωνούσε τηλεφωνικώς με τον κ. Κώστα Σημίτη και την κ. Τανσού Τσιλέρ, οι
αναλυτές των υπηρεσιών ανέλυαν δεκάδες στρατιωτικές και πολιτικές επικοινωνίες
που βρίσκονταν σε εξέλιξη στην Αθήνα και την Άγκυρα.
Σύμφωνα με απόστρατους πλέον αξιωματικούς, τόσο από την πρεσβεία των ΗΠΑ,
όσο και από τη βάση της Σούδας υπήρξε κινητικότητα. Μετά την εκτόνωση της
κρίσης και τις «ευχαριστίες» προς την Ουάσινγκτον διέρρευσαν διάφορες φήμες για
παρεμβολές στις επικοινωνίες, παρακολουθήσεις αλλά και τους λόγους που
προκάλεσαν την πτώση του ελικοπτέρου με τους τρεις ήρωες (Βλαχάκο, Γιαλοψό,
Καραθανάση).
Σεπτέμβριος 1998:
Η υπόθεση Οτσαλάν αποτέλεσε μία κατ’ εξοχήν επιχείρηση αντικατασκοπείας,
έρευνας και εντοπισμού με υποκλοπές επικοινωνιών. Για μια φορά ακόμα, οι
κινήσεις της τουρκικής ΜΙΤ έγιναν αντικείμενο μελέτης και εμπλοκής άλλων
υπηρεσιών από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και το Ισραήλ.
Η εμπλοκή των υπηρεσιών αυτών άρχισε να αποκαλύπτεται όταν άρχισαν οι
διαγκωνισμοί μετά τις 29 Ιανουαρίου 1999, όταν ο απόστρατος πλοίαρχος Αντώνης
Ναξάκης έβαλε την Ελλάδα στο παιγνίδι με δική του πρωτοβουλία φέρνοντας τον
Οτσαλάν και τις συντρόφους του στη χώρα μας. Ο τρόπος με τον οποίο εντοπίσθηκε
και συνελήφθη ο Οτσαλάν στην Κένυα έγινε με τρόπο που θυμίζει την εξέλιξη της
αμερικανικής ταινίας «Δημόσιος Κίνδυνος» του Τόνυ Σκότ (που κυκλοφόρησε
«τυχαία» στις 20 Νοεμβρίου 1998). Τα τηλέφωνα και τα κινητά έδωσαν το «στίγμα»
του.
Σεπτέμβριος 1999:
Κανείς δεν έμαθε πώς έχασε τη ζωή του ο τότε αναπληρωτής υπουργός
Εξωτερικών Γιάννος Κρανιδιώτης σε υπηρεσιακό ταξίδι στο Βουκουρέστι με άλλα
επτά άτομα. Επισήμως λέγεται ότι είκοσι λεπτά πριν από την προσγείωση, το
αεροσκάφος υπέστη σφοδρές αναταράξεις και έχασε απότομα ύψος, πέφτοντας από τα
25.000 στα 5.000 πόδια. Ανεπισήμως γίνεται λόγος και για απώλεια επικοινωνιών.
Μάρτιος 2005:
Τηλεφωνικές υποκλοπές σε βάρος σημαντικών δημοσίων προσώπων αποκαλύφθηκαν
στις 4 Μαρτίου 2005, έπειτα από έλεγχο ρουτίνας που έκαναν τεχνικοί της
Vodafone. Ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ενημερώθηκε στις 10 Μαρτίου ενώ το
γεγονός αποκαλύφθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2006 μετά το πέρας διακριτικών ερευνών.
Το 2010 η υπόθεση ξανάνοιξε με την εμφάνιση νέων στοιχείων που υποδείκνυαν
υπόθεση κατασκοπείας με ανάμιξη της αμερικανικής πρεσβείας. Με την υπόθεση των
υποκλοπών συνδέεται και η υπόθεση του θανάτου του υπαλλήλου της Vodafone Κώστα
Τσαλικίδη. Η Δικαιοσύνη εξακολουθεί να ερευνά την υπόθεση, την οποία έχει
διασυνδέσει με το σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού.
Τα στοιχεία που έχουν διαρρεύσει από τα Wikileaks και πιθανές νέες διαρροές από το αρχείο του Ε. Σνόουντεν
αναμένεται να αποκαλύψουν πόσο γυμνές ήταν και παραμένουν οι επικοινωνίες σε
υπηρεσίες διπλωματικές, ασφαλείας και ίσως στρατιωτικές…
