Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010

Προτάσεις για ΜΟΝΑΔΙΚΟ πρωτοχρονιάτικο κρασί



Δείτε μερικές από τις προτάσεις των Μιχάλη και Στέλιου Πάλλη για το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι.

Ο κ. Μιχάλης Πάλλης ποζάρει μπροστά από
τις πριοσωπικές επιλογές κρασιών, στη "Μέθεξη".

Περισσότερες από 150 διαφορετικές ετικέτες λευκού ροζέ και ερυθρού οίνου φιλοξενούνται στο "κελάρι" της "Μέθεξης" για τους λάτρεις του κρασιού σε ένα ζεστό χώρο στην Παλιά Κοκκινιά.

Στόχος των αδελφών Πάλλη είναι να συνεχίσουν την προσπάθεια του πατέρα τους, του αείμνηστου Δημήτρη Πάλλη και να δίνουν "το καλύτερο κρασί, στην καλύτερη τιμή" για όλο τον κόσμο και κάθε βαλάντιο.
Η συνεργάτρια της "Μέθεξης", η Ειρήνη, είναι έτοιμη να σας εξυπηρετήσει και να σας ενημερώσει για το κρασί που θα σας συγκινήσει και θα κάνει ομορφότερη αυτήν την Πρωτοχρονιά.

- Τελευταία αποθέματα ερυθρού εμφιαλωμένου Cabernet από το Κτήμα ΚΟΛΥΠΕΡΑ.


Ειδική τιμή ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στη "Μέθεξη": 1,50 ευρώ!


- Σπάνιος ερυθρός οίνος "Νεμέα", εσοδείας 2001.


Για προτάσεις γκουρμέ, η φιάλη μόνο: 6 ευρώ.


- Τελευταία αποθέματα λευκού μοσχοφίλερου - ροδίτη συλλογής ΛΑΦΑΖΑΝΗ.


Εξαιρετικό εμφιαλωμένο κρασί του 2006, μόνο: 4 ευρώ!


- ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ερυθρό "Χρυσάμπελο", κτήματος Λαντίδη


Οι τελευταίες φιάλες προσφέρονται με 7,50 ευρώ.


- ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ερυθρό αγιωργήτικο κτήματος Λαφαζάνη


Αριθμημένες φιάλες, μόνο με 4,50 ευρώ.


- ΠΕΠΑΛΑΙΩΜΕΝΟ Ερυθρό αγιωργήτικο Λαφαζάνη


Για τους λάτρεις του εξαιρετικού κρασιού, μόνο 6 ευρώ.


- ΕΡΩΤΙΚΟ "Κόκκινο φιλί" κτήματος Συμεωνίδη


Για τους αγαπημένους σας, μόνο με 6 ευρώ.


- Εξαιρετικό κόκκινο κρασί "Βάενι" μόνο για μαγειρική


Σε γυάλινη φιάλη 2 λίτρων, ΠΡΟΣΦΟΡΑ: 2 ευρώ.

- ΔΩΡΟ σε κάθε αγορά το γούρι του 2011, συσκευασμένη κρεμμύδα από τη Τζιά.

Πού βρίσκεται η "Μέθεξη":


- Λεβαδείας 78 και Θηβών 85, Παλιά Κοκκινιά, Πειραιάς.


Πώς παραγγέλνετε:


- Για κρατήσεις καλέστε στο 210.420.50.79.


- Στείλετε μήνυμα στο Facebook μέσω της ομάδας "Στέκι Οίνου+Πνεύματος ΜΕΘΕΞΗ".


Πότε θα μας βρείτε:

- Καθημερινά από τις 10 π.μ. έως τις 2 μ.μ. και από τις 5.30' μ.μ. ως τις 10.00 μ.μ.

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Κρίση αντίληψης και συγκάλυψης

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

«Χρειάζονται αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο της χώρας» δήλωσε ο πρωθυπουργός κ. Γ.Α. Παπανδρέου. Αλήθεια, πόσα πράγματα πρέπει να αλλάξουν σ’ αυτή τη χώρα που διώχνει τα παιδιά της και πληγώνει όσους ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο;

Η περιλάλητη «οικονομική κρίση» που ταλανίζει τον ελληνικό λαό δεν είναι αποτέλεσμα του διεθνούς ντόμινο ή των πιέσεων που δέχεται το ευρώ από το δολλάριο.

Η οικονομική κρίση που βιώνουμε με τον δραματικότερο τρόπο και με το πρόσχημα των μεταρρυθμίσεων που προωθούνται από το θίασο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τους ντόπιους τοπάρχες της Νέας Τάξης και από τους τοκογλύφους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σκιαγραφεί την αναντιστοιχία ψεύδους και αλήθειας από την εκσυγχρονιστική πολιτική που εφαρμόσθηκε μετά το 1996. Δηλώνει επίσης, την ανικανότητα, την παθητικότητα και την αναποτελεσματικότητα που χαρακτήρισε την πολιτική ηγεσία από το 2004 και εξής.

Από τη μια πλευρά έχουν στοιχηθεί ομάδες επιχειρηματιών χωρίς ίχνος πατριωτισμού ή κοινωνικής αντίληψης που προκάλεσαν την κρίση παίζοντας αποκλειστικά κερδοσκοπικά παιγνίδια εις βάρος της χώρας και του λαού. Θιασώτες αυτής της υπόθεσης είναι και η δράκα των νεόπλουτων που έστησαν μαγαζιά με πήλινα πόδια από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, δημιούργησαν το στοιχειό της διαπλοκής και ξεκοκκάλισαν τα λεφτά του ελληνικού λαού από εθνικούς κι ευρωπαϊκούς πόρους με ψευτο-αναπτυξιακά προγράμματα που εξυπηρέτησαν υπερτιμολογημένες «υπηρεσίες».

Από την άλλη πλευρά, ένας νέος ταξικός εχθρός στάθηκε απέναντι σε όσους δεν έκαναν τεμενάδες σε υπουργούς και βουλευτές. Πρόκειται για τον οκνηρό και αναποτελεσματικό νεοέλληνα δημόσιο υπάλληλο. Είναι εκείνος που κρύβεται πίσω από την ασφάλεια μιας μόνιμης θέσης σε ΔΕΚΟ ή σε υπηρεσία, εργάζεται επικαλούμενος μόνο τις υποχρεώσεις του εργοδότη – ελληνικού λαού, απεργεί χωρίς να του καίγεται καρφί αν εκείνοι που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα επιβαρύνονται το κόστος της «επαναστατικής έκλαμψής» του.

Προφανώς ο πρωθυπουργός όταν αναφέρεται στο «παραγωγικό μοντέλο της χώρας» θα εννοεί αυτό το τερατούργημα που δημιουργήθηκε στο όνομα των «ευρωπαϊκών κοινοτήτων» μετά το 1981, οπότε κι άρχισε η αποβιομηχάνιση της χώρας. Εκείνο που χρειάζεται είναι αλλαγή αντίληψης. Τα ανθρωπάκια που κρύβονται πίσω από τον μικρόκοσμό τους πρέπει να καταλάβουν επιτέλους ότι ανήκουν στο σύνολο που ονομάζεται κοινωνία.

Δείτε σχετικά:

http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/11/blog-post_3944.html / Κι όμως, δεν είναι οικονομική κρίση - Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου


http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/11/blog-post_08.html / Το στοίχημα  - Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/10/blog-post_1844.html - Ένας μικρός Μήτσος στον ΟΣΕ / Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Σχολιστές εμπαθείς και κινδυνολόγοι

Άρθρο του κ. Ανδρέα Ανδριανόπουλου,
πρώην υπουργού και βουλευτή Α' Πειραιώς

Είναι εξοργιστική η στάση πολλών σχολιαστών ηλεκτρονικών ΜΜΕ που μέσα από την δυνατότητα που τους δίνουν τα μικρόφωνα που μονοπωλούν εκτοξεύουν απίστευτες ανακρίβειες βγάζοντας στην επιφάνεια προσωπικά συμπλέγματα και καταπιεσμένο κοινωνικό φθόνο. Είναι εκπληκτικό μάλιστα πως οι χειρότερες κραυγές εκτοξεύονται από φωνές υποτιθέμενα «Δεξιές». Που φέρνουν στο φώς έτσι όλο το βάθος της πολιτικής καθυστέρησης που σαρώνει τον χώρο.

Γνωστός σχολιαστής επιμένει προκλητικά να προβάλει το ερώτημα για το «πού πάνε τα χρήματα που χρωστάμε». Η απάντηση βέβαια είναι "σ' αυτούς που μας τα δάνεισαν". Η άποψη αυτών που διαφωνούν προφανέστατα είναι να εισπράττουμε τα χρήματα των άλλων (με όρους στους οποίους είχαμε βέβαια ενσυνείδητα συμφωνήσει) αλλά να μην πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας. Οι λαοί όμως και τα κράτη δεν είναι βρέφη που έχουν το ακαταλόγιστο. Να μην ευθύνονται δηλ για τις πράξεις και την συμπεριφορά τους.

Αν επιμένεις να ζείς πάνω και πέρα από τις δυνατότητές σου συνέχεια δανειζόμενος και να δημιουργείς έτσι ένα επίπεδο ζωής που δεν δικαιολογείται από τις επιδόσεις και την οικονομική σου επιφάνεια θα έρθει αναπόφευκτα και η ώρα του λογαριασμού. Θα συνέχιζε άραγε να σχολιάζει ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος στον τηλεοπτικό σταθμό που εμφανίζεται αν σταματούσαν ξαφνικά να τον πληρώνουν; Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τους δανειστές μας και τις συνεχιζόμενες ταμειακές μας ανάγκες. Όταν ζούμε πολύ πάνω από τις δυνατότητές μας και με χρήματα που δανειζόμαστε από τις διεθνείς αγορές θα έρθει η στιγμή της αποπληρωμής των δανείων αυτών. Και η στιγμή εκείνη είναι σκληρή. Γιατί δεν ακούει ούτε εκκλήσεις ούτε και υποκύπτει σε πολιτικούς εκβιασμούς και πιέσεις.

Φτιάξαμε ένα δημόσιο τομέα τεράστιο που χρηματοδοτούσε επιλογές μας, κατά βάση καταναλωτικές, που δεν δικαιολογούνταν ούτε από το μέγεθος της παραγωγικής μας δραστηριότητας ούτε και από τα εισοδήματα που μπορούσαμε να δημιουργήσουμε. Γίναμε λοιπόν μια χώρα εξαρτώμενη. Από την δανειοληπτική ικανότητα του κράτους μας, από την μια μεριά, αλλά και από την διάθεση των δανειστών μας, από την άλλη. Που προφανέστατα είχαν συμφέρον να μας έχουν στην κατάσταση αυτή. Διότι σαν εξαρτημένος από ναρκωτικά ασθενής ζούσαμε ουσιαστικά για την κατανάλωση ειδών που εισάγαμε από αυτούς ακριβώς που μας δάνειζαν.

Τώρα γίνεται απόλυτα κατανοητή η αντίδραση των Γερμανών χριστιανοδημοκρατών τότε στην προσπάθεια κάποιων από εμάς να προωθήσουμε μέσα από την ΝΔ (μέσω του ΚΠΕΕ) θέσεις και προτάσεις που απηχούσαν αντιλήψεις της ελεύθερης αγοράς. Που βέβαια, αν είχαν καταξιωθεί, θα απεξαρτούσαν την ελληνική κοινωνία από τον δημόσιο τομέα, θα δημιουργούσαν μια ιδιωτική οικονομία δυναμική κι ανεξάρτητη από κρατικοδίαιτες αντιλήψεις και πολίτες προσανατολισμένους στη δημιουργία κι όχι στην τυφλή κατανάλωση.

Κόπηκε τότε η χρηματοδότηση του ΚΠΕΕ από το Conrad Adenauer Stiffung ενώ τα ΜΜΕ των εργολάβων του Δημοσίου πλημμύρισαν από κατηγορίες περί άκαρδου νεοφιλελευθερισμού και επελαύνοντος ανατρεπτικού Θατσερισμού. Από τότε δαιμονοποιήθηκε η οικονομία της αγοράς. Και η κοινωνία συνέχισε στον δρόμο της παθητικότητας και της αρρωστημένης εξάρτησης από τον εξωτερικό δανεισμό και την σχετικά φτηνή υπερκατανάλωση. Η χώρα δε παρήγαγε τίποτα ενώ η Γερμανία δάνειζε και η Γερμανία εισέπραττε από την πώληση των αδασμολόγητων εξαγωγών της.

Υπάρχει όμως και η κατηγορία πως όλα τα σχετικά Μνημόνια που προωθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο απηχούν τις ιδέες του Φρήντμαν και των μαθητών του της Σχολής του Σικάγο. Δεν μας είπαν όμως σε ποια ομιλία, μελέτη η πρόταση του Νομπελίστα πνευματικού γκουρού και της διασημότερης σχολής οκονομικών στον κόσμο περιλαμβάνονται αυξήσεις στη φορολογία και περικοπές μισθών σαν αυτές που συμφωνήθηκαν στο ελληνικό Μνημόνιο. Τα μέτρα αυτά απηχούν τις εμμονές των κρατιστών Γερμανογάλλων που βλέπουν στους υψηλούς φόρους την λύση των αδιεξόδων που προκαλούν οι ασύδοτες, και στις δικές τους χώρες, κρατικές δαπάνες.

Με θράσος όμως κάποιοι σχολιαστές επιτίθενται στον Πρόεδρο των Βιομηχάνων κ. Δασκαλόπουλο επειδή τόλμησε να πεί το αυτονόητο. Πώς δεν είναι δυνατόν την κρίση του κράτους να την πληρώνουν απολυόμενοι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα. Και πως κατάργηση κρατικών φορέων, με την συνακόλουθη κατάργηση θέσεων, θα ανακουφίσει τα δημόσια οικονομικά και θα μειώσει ουσιαστικά το έλλειμμα. Λάβροι κάποιοι στράφηκαν, για μια ακόμη φορά, κατά των «κρατικοδίαιτων» (όπως τους αποκάλεσαν) επιχειρηματιών.

Ξεχνώντας πως το ίδιο το πανταχού παρόν δημόσιο τους οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές. Και πως το 70% των κρατικών δαπανών πηγαίνει σε μισθούς του δημοσίου και σε συντάξεις. Το 20% σε εξυπηρέτηση δανείων του κράτους. Και το 10% μόνο σε δραστηριότητες – που περιλαμβάνουν έργα, προμήθειες και ενδεχόμενες κάτω από το τραπέζι συναλλαγές. Τα νούμερα είναι αμείλικτα. Και δείχνουν ολοκάθαρα που βρίσκεται η ευθύνη για την ολοκληρωτική χρεοκοπία του κράτους.

Όταν η πραγματικότητα δεν συνταιριάζει με τον λαϊκισμό, το άθλιο πολιτικό μας περιβάλλον που επηρεάζεται από ένα κλίμα ασίγαστης μοχθηρίας, στρέφεται δυστυχώς εναντίον της πραγματικότητας.

Δείτε σχετικά:
http://www.youtube.com/watch?v=Qq4j1LtCdww / Άρθρο του κ. Ανδρέα Ανδριανόπουλου με τίτλο: "Ένας διαφορετικός «εξ ανατολών» κίνδυνος".

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Χάος προκαλούν τα σκουπίδια

Αφόρητη χαρακτηρίζεται πλέον η κατάσταση στον Πειραιά καθώς ήδη έχουν συγκεντρωθεί 3.000 τόνοι σκουπιδιών στους δρόμους ενώ καθημερινά προστίθενται άλλοι 400 τόνοι.

Σκουπίδια με χριστουγεννιάτικα λαμπάκια
στην οδό Ελ. Βενιζέλου προς τον Προφήτη Ηλία.

Η απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα προκάλεσε σοβαρό πρόβλημα και οι κάτοικοι ανησυχούν για την εξέλιξη της κατάστασης.

Ο αντιδήμαρχος καθαριότητας του δήμου κ. Τάκης Αβραμίδης υπέβαλε την παραίτησή του, ενώ την προηγούμενη εβδομάδα ο απερχόμενος δήμαρχος κ. Παναγιώτης Φασούλας κατέθεσε μήνυση κατά παντός υπευθύνου για τη μη αποκομιδή σκουπιδιών, παρά τη λήξη της απεργίας.

Στην επιστολή παραίτησης που έστειλε ο κ. Αβραμίδης στον δήμαρχο κ. Φασούλα, εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, λόγοι «που άπτονται του μεγάλου προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων όχι μόνο στον Πειραιά αλλά και σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο».

Από την άλλη πλευρά οι εργαζόμενοι στον τομέα της καθαριότητας υποστηρίζουν ότι η αποκομιδή σκουπιδιών διεξάγεται με κανονικούς ρυθμούς, ωστόσο λόγω του προβλήματος που έχει δημιουργηθεί στον ΧΥΤΑ Φυλής τα αυτοκίνητα δεν μπορούν ν’ αδειάσουν.