Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου Πριν από πολλά χρόνια παιζόταν μια διαφήμιση προώθησης των ελληνικών προϊόντων με πρωταγωνιστή τον κ. Νίκο Παπαναστασίου, ο οποίος υποδυόταν τον «Λαλάκη τον εισαγώμενο». Με ένα πολύ έξυπνο μήνυμα η διαφήμιση έλεγε: «Ο επιμένων Ελλη-ΝΙΚΑ».
Αυτά είναι σημεία περασμένων καιρών που προφανώς γινόταν σημαντική προσπάθεια για τη στήριξη της εθνικής οικονομίας και κυρίως της ντόπιας παραγωγής.
Στο διάστημα που μεσολάβησε έως σήμερα μάθαμε τους εξής νέους όρους:
«Κοινή αγορά» με την Ευρώπη - Σημαίνει ότι μονίμως εισάγουμε και καταναλώνουμε όσα μας σερβίρουν οι «εταίροι» για να κρατούν ζωντανές τις φάμπρικές τους.
«Παγκοσμιοποίηση» - Αιχμαλωσία στις πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες χωρίς ιερό και όσιο λέγεται ότι σε διεθνή ύδατα βάζουν ανήλικα παιδιά να ράβουν ρούχα μέσα σε βαπόρια, επιβάλλουν συγκεκριμένα μοντέλα διατροφής, ένδυσης, υπόδησης και εν γένει στάσης ζωής κ.ο.κ.
«Κοινή Αγροτική Πολιτική» - Μυηθήκαμε στη συνειδητή τεμπελιά της πρέφας και του ταβλιού στο καφενείο διότι η Ευρώπη πλήρωνε να μένουν άσπαρτα τα χωράφια για να έχει δουλειά ο καλλιεργητής τομάτας στο Βέλγιο ή στη Δανία.
«Οδηγία καταπολέμησης της υπεραλιείας» - Πανηγυρίσαμε καταστρέφοντας τα όμορφα ξύλινα καΐκια και μια ναυπηγική παράδοση 4.000 ετών δήθεν για να μη χαθούν τα ψάρια από το Αιγαίο. Λες κι οι Τούρκοι (από τους οποίους εισάγουμε μέχρι και το γαύρο) ψαρεύουν σε άλλες θάλασσες.
«Ελαστικό κόστος εργασίας» - Νοιώσαμε πως δήθεν είμαστε οι Αμερικανοί της Βαλκανικής και δεν αντιδράσαμε όταν έκλεισαν τα εργοστάσια από ύποπτους συνδικαλιστές. Τους χειροκροτήσαμε, τους κάναμε βουλευτές και μερικούς από δαύτους τους ανεχτήκαμε σαν υπουργούς που έκαναν πίσω στην παραμικρή πίεση. Γι’ αυτό η ενδοτικότητα σε κάθε εξωγενή παράγοντα δεν έχει προηγούμενο.
«Πολυπολιτισμική κοινωνία» - Χωρίς μεταναστευτική πολιτική εισέβαλαν πολλοί περισσότεροι οικονομικοί μετανάστες απ’ όσους άντεχε η Ελλάδα με αποτέλεσμα να «αιμορραγεί» οικονομικά από το 1991 επειδή εκατοντάδες δισ. στάλθηκαν ως εμβάσματα σε άλλες χώρες.
Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο που λέει «και μη παρέκει». Η Βέρροια έχει μετατραπεί σε πόλη – φάντασμα από την ανεργία και την αναδουλειά, στη Ζαγορά θάβουν τα μήλα αφού προηγουμένως στις χωματερές της Ημαθίας πετάχτηκαν ροδάκινα και βερύκοκα που δεν έπιασαν τις τιμές παραγωγής τους, στην Καλαμάτα χαρίζουν το λάδι στους Ιταλούς που κάνουν τους δύσκολους. Κι όλα αυτά γιατί μας παρέσυραν να μη σεβόμαστε τη χώρα μας.
Μήπως είναι ώρα να ξυπνήσουμε από το λήθαργο της υπερκατανάλωσης και να σκεφτούμε λίγο τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την πατρίδα μας;
Δείτε σχετικά:
http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/11/k.html - Μεγαλεπήβολα σχέδια «ράβε – ξήλωνε» με τα χρήματα των «κακών» Kινέζων / Άρθρο του Ηλία Αντωνιάδη
http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/10/blog-post_1844.html - Ένας μικρός Μήτσος στον ΟΣΕ / Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
