Του Κωνσταντίνου Νικολόπουλου
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και η συνολική αποτίμηση για τη χώρα δεν θα λέγαμε πως είναι αυτό που όλοι περιμέναμε. Την ίδια στιγμή η Νέα Δημοκρατία δείχνει πως δεν έχει συνέλθει από την ήττα του περασμένου Οκτωβρίου αφού εμφανίζεται αμήχανη και χωρίς ουσιαστικά αντιπολιτευτικά επιχειρήματα, την ώρα που η μεσαία τάξη αναζητεί πολιτικό φορέα να εκφράσει τα διλήμματά της.
Πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, όταν και ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε την λαϊκή εντολή προκειμένου να «συμμαζέψει» τον τόπο, προσπαθούσε να πείσει τους Έλληνες, πως η οικονομική κατάσταση της χώρας δεν ήταν τόσο άσχημη όσο την παρουσίαζε ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής. Έλεγε χαρακτηριστικά πως «λεφτά υπάρχουν» και ανέλυε: α) 31 δισ. ευρώ από ανείσπρακτους φόρους, β) 5 δισ. από χαριστικές πράξεις όπως ασφαλιστικές εταιρείες στις τράπεζες, γ) 1 δισ. το χρόνο σε μεγαλομετόχους λόγω του φορολογικού συστήματος.
Ο πρωθυπουργός κ. Γ.Α. Παπανδρέου. |
Από τις πρώτες κιόλας ημέρες διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το κλίμα άρχισε να αλλάζει. Ξαφνικά ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως θα υπάρξουν αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, αναστολή των προσλήψεων στο Δημόσιο, μείωση της τάξεως του 10% στα επιδόματα και βέβαια δηλώσεις πως η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
Κι ενώ όλα αυτά συνέβαιναν ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλος ισχυριζόταν πως κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχε ενημερώσει τόσο τον Γιώργο Παπανδρέου, όσο και τον Κώστα Καραμανλή για το ύψος του ελλείμματος και τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.
Όσο περνούσε ο καιρός τα πράγματα γίνονταν όλο και χειρότερα, το πολυσυζητημένο πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών «μπήκε στο συρτάρι» και τα spreads όλο και ανεβαίνουν.
Παρ’ όλο όλα τα αρνητικά σενάρια τα στελέχη της κυβέρνησης διαβεβαίωναν πως δεν θα διαφύγουμε στην λύση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου καθώς οι ευρωπαίοι-φίλοι μας θα σταθούν στο πλευρό μας και θα μας δανείσουν με το χαμηλότερο δυνατό επιτόκιο.
Όλοι οι διεθνείς οίκοι αξιολογήσεις κάνουν λόγο για υποβάθμιση της πιστοληπτική ικανότητας της χώρας και ταυτόχρονα τα spreads ολοένα και ανεβαίνουν δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Ακολούθησε σειρά ταξιδιών στην Ευρώπη, του υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου «επαιτώντας» για οικονομική βοήθεια και στήριξη από τους εταίρους μας. Η βοήθεια αυτή δεν ήρθε ποτέ και όλοι γνώριζαν πλέον πως υπάρχει μονάχα ένα μονοπάτι, αυτό του γνωστού σε όλους μας πια ΔΝΤ.
Έτσι λοιπόν την άνοιξη, ο πρωθυπουργός από το Καστελόριζο και με φόντο στη... θάλασσα ανακοίνωσε στους πολίτες που τον είχαν εμπιστευτεί πως είναι πλέον ζήτημα εθνικής ανάγκης να διαφύγουμε στην λύση του ΔΝΤ. Ακολουθεί το μνημόνιο και τα μέλη της τρόικας τα οποία ουσιαστικά βάζουν τους κανόνες του παιχνιδιού και εμείς απλά υπακούμε. Τα μέτρα που επέβαλαν… περικοπή σε δώρα, μισθούς και επιδόματα, αυξήσεις σε φορολογία και αύξηση του Φ.Π.Α, μέτρα τα οποία βιώνουμε καθημερινά όλοι μας.
Όλο αυτό το διάστημα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, δεν υπήρχε καμία απολύτως αντιπολίτευση από πλευράς Νέας Δημοκρατίας. Η δεξιά παράταξη την ώρα που η χώρας μας «έφτανε στον πάτο», αναζητούσε το νέο της πρόεδρο, καταναλώνοντας τις δυνάμεις της σε κοκορομαχίες μεταξύ των υποψηφίων για την ηγεσία του κόμματος.
Αμέσως μετά την εκλογή του κ. Αντώνη Σαμαρά στη θέση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, τα πράγματα δεν έφτιαξαν.
Και πάλι δεν υπήρξε ουσιαστική αντιπολίτευση, ακόμα και όταν η επίσημη γραμμή του κόμματος έλεγε να καταδικαστούν οι πολιτικές πράξεις του ΠΑΣΟΚ, υπήρχαν στελέχη που ισχυρίζονταν πως η λύση του ΔΝΤ είναι μονόδρομος, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία και διαγράφηκε από το κόμμα για αυτή την «ανταρσία».
Η αναζήτηση της πολιτικής ταυτότητας της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζεται ως σήμερα, αφήνοντας τη χώρα αβοήθητη, καθώς τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας μάλλον δεν γνωρίζουν, πως για να ανέβουν και πάλι στο βάθρο της εξουσίας θα πρέπει πρώτα να ασκήσουν το αντιπολιτευτικό τους ρόλο.
Πέρασε ένας χρόνος τυφλής πορείας του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία με κύριο χαρακτηριστικό τον υποβιβασμό της μεσαίας τάξης και την αποστέρηση δικαιωμάτων από τους εργαζομένους. Για τη Νέα Δημοκρατία ήταν άλλη μια χαμένη ευκαιρία να ασκήσει σοβαρή κριτική από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να υποστηρίξει όσα (προφανώς λίγα αλλά καλά) σημειώθηκαν επί Καραμανλή του νεωτέρου.
Δυστυχώς όμως η εσωστρέφεια και η καρκινική σχέση της Ν.Δ. με πρόσωπα του λεγόμενου κεντροδεξιοαριστερού χώρου όπως με την κ. Ντόρα Μπακογιάννη και τον κ. Πέτρο Τατούλη θα αποτελούν καθημερινούς εφιάλτες για την ηγεσία του κόμματος, το οποίο ωστόσο αναλώνεται σε συγκρίσεις προσώπων που ασχολούνται με την «επικοινωνιακή πολιτική». Εκείνα τα πρόσωπα υποτίθεται πως θεωρούνται ειδήμονες αλλά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ως μέλη της ΕΣΗΕΑ που έχουν μπει σε προγράμματα πρόωρης συνταξιοδότησης και υποαπασχολούνται με διαρροές, κόντρες και φαρσο-ίντριγκες...
Δείτε σχετικά:
Βουβά γενέθλια για τη ΝΔ / Του Κωνσταντίνου Νικολόπουλου.
Η ντόπια ξεφτίλα σε διεθνή προβολή / Της Μίρας Στρατή.
Τα γενέθλια του Κωστάκη... / Χρονογράφημα του Βλάσση.
Τα μαύρα μαντάτα... / Του Γιώργου Παπαχρήστου.