Η Ελλάδα είναι μια φιλόξενη χώρα. Η ζεστή αγκαλιά της είναι ανοιχτή για όλους τους λαούς του κόσμου. Για όλους, εκτός από έναν: τους Έλληνες.
Τα απέραντα καλοκαίρια της προσφέρει τις μαγευτικές παραλίες της σε Σκανδιναβούς μάνατζερ, Γερμανούς βιομήχανους, Εβραίους τραπεζίτες, Άγγλους ομοφυλόφιλους, Ιταλούς μαφιόζους, Ρώσους μαστροπούς, Άραβες εμπόρους όπλων και Αμερικάνους διακινητές κοκαΐνης. Όλοι περνούν ζωή χαρισάμενη πίνοντας στην υγειά του Ξένιου Δία, χωρίς να αναρωτιούνται γιατί ο αρχαίος θεός κρατούσε ασπίδα, αν και αθάνατος. (Μια παραξενιά κατανοητή, πιθανόν, μόνο στους γιαπωνέζους. Επειδή ως καμικάζι στον πόλεμο φρόντιζαν, οδεύοντας προς την αυτοκτονία, να φοράνε το κράνος τους).
Εμείς οι Έλληνες, με μισθό στο ένα-τρίτο των ευρωπαϊκών και με επιτόκια καρτών και δανείων τριπλάσια από τα δικά τους, δεν έχουμε θέση σ’ αυτό το πάρτι. Έχουμε όμως μεγάλο θεό. Ο οποίος προνόησε να υπάρχουν και πακέτα αξέχαστων διακοπών, προσιτά σε εμάς.
Αφήστε γένια λοιπόν, βάλτε το σορτς, πάρτε το «άϊ-ποντ» και γραμμή για το «Ελ. Βενιζέλος». Με 350 ευρώ, όσο ένα σύνηθες επίδομα άδειας, μπορείτε να ζήσετε τη γοητεία μιας αμμοθύελλας στη Σαχάρα ή το ρομαντισμό μιας πλημμύρας στο δέλτα του Μπανγκλαντές. Να χαρείτε τη ραστώνη στην παραλία της Γάζας ή να φωτογραφηθείτε με ταλιμπάν, στο διάλλειμα μιας επιδρομής από F16 στο Κανταχάρ.
Αν είστε της δράσης, ανεβάστε την αδρεναλίνη σας στον Ινδικό προσπαθώντας να ξεφύγετε από μια τίγρη, να παραβγείτε ένα τσουνάμι ή απολαμβάνοντας ένα μασάζ «μπόντι-του-μπόντι» από Ταϊλανδέζα. Ανάμεσα στις έξτρα παροχές είναι να κολλήσετε AIDS ή SARS, οπότε η αίσθηση της απόλυτης περιπέτειας συνεχίζεται και μετά τις διακοπές.
Στη ζούγκλα του Βόρνεο δοκιμάστε αυγά χελώνας, ταΐστε τους ουρακοτάγκους και δείτε (από μακριά) τους ιθαγενείς που ζουν εκεί σε άγρια κατάσταση. Μετά κολυμπήστε στο νησί Μαμουτίκ. Ζητήστε μόνο από τη συνοδό σας να σας παίρνει με την βιντεοκάμερα. Γιατί αν είστε τυχερός και σας επιτεθεί καρχαρίας, είναι κρίμα να χάσετε το στιγμιότυπο. Μετά την δραματική σας διάσωση μπορείτε να το ανεβάσετε στο «You Tube» ή ακόμα καλύτερα να το πουλήσετε στο Ντισκάβερι Τσάνελ και με τα λεφτά να αποκτήσετε ένα ωραίο εξοχικό στη Μύκονο και ένα «στέιτ-οφ-δη-άρτ» αναπηρικό καροτσάκι.
Βέβαια, μπορεί κάποια στιγμή να δείτε ένοπλους Ιρανούς να κινούνται απειλητικά εναντίον σας επειδή στην περιοχή υπάρχουν νάρκες αλλά παρ’ όλα αυτά είστε απόλυτα ασφαλείς. Αρκεί ένα τηλεφώνημά σας στην αμερικάνικη πρεσβεία, και εν ριπή οφθαλμού θα φτάσουν επιτόπου δυο αεροπλανοφόρα, επτά αντιτορπιλικά και ένα σμήνος F-22 για να αποκαταστήσουν την τάξη.
Υπάρχει μάλιστα και η πιθανότητα το γεγονός αυτό να δώσει στο Πεντάγωνο την αφορμή που ψάχνει από καιρό για να ισοπεδώσει το Ιράν, οπότε μπορείτε να υπολογίζετε και σε κάποιο παράσημο ή στον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα στο Γουεστ Πόιντ.
Αν όλα αυτά δεν σας πείθουν και επιμένετε Αιγαίο… Ε, τότε κάντε επιτέλους κάτι για να αλλάξει η κατάσταση.
_________________________________________________________________________________
• Ο Δημήτρης Βάρος είναι ποιητής, δημοσιογράφος και φωτογράφος. Γεννήθηκε στηη Χίο. Σπούδασε δημοσιογραφία στοο Λονδίνο και διετέλεσε διευθυντής σύνταξης και διευθυντής στις εφημερίδες Χιακός Λαός, Ακρόπολις, Έθνος, Πρώτη, Έθνος της Κυριακής, Τύπος της Κυριακής και σε πολλά οικονομικά, πολιτικά και τεχνικά περιοδικά όπως Ελληνική Ναυτιλιακή, Χρόνος, Κεφάλαιο, Logistics & Management, Car & Truck, Ecotec, Εργοταξιακά Θέματα κ.ά.Εξέδωσε τα βιβλία Φρύνη, Θηρασία, Ανδρομέδα, Ω ξειν, We are Greeks, Panting with a camera κ.α.
Περισσότερα: http://www.varos.gr/indexgr.htm
________________________________________________________________________________
Διαβάστε επίσης:
Τα οργισμένα πορτοκάλια - Άρθρο του Δημήτρη Βάρου
