Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Και μια ωραία πρωΐα θα ξανακούσουμε να παίζει η «Ιτιά» στις συχνότητες της κρατικής ραδιοφωνίας. Οι Βαράγγοι της εξουσίας θα θριαμβολογούν διότι συνέβη το μη χείρον στο Σκοπιανό. Αντί η παρολίγον επαρχία Μοναστηρίου, Οχρίδος και Σκοπίων να καπηλευθεί το βάρος και την ιστορία του ελληνικού βασιλείου της Μακεδονίας, υπαναχώρησε στη διπλωματική πολιτική του ζεϊμπέκικου.
Μετά τον οικονομικό βιασμό της Ελλάδας από ακατονόμαστους κερδοσκόπους και από ντόπια λαμόγια όλων των παρατάξεων, η πιθανή ονομασία του κράτους – αρκτικόλεξου, της π.Γ.Δ.Μ., σε «Μακεδονία του Βαρδάρη» ή αλλοιώς «Βαρντάσκα» θα αποτελέσει «εθνική επιτυχία». Ύστερα από αλλεπάλληλους οργασμούς φαινομενικού πατριωτισμού και υπερηφάνειας θα βγουν όλοι οι πρωταγωνιστές του θιάσου των παραθύρων και των μεγάλων καναλιών να μας φουσκώσουν τα μυαλά. Θα ξεχάσουμε την κρίση, την έλλειψη ρευστού στην αγορά και ανατριχιασμένη θα βγάλουμε σημαίες στα μπαλκόνια, θα κατεβούμε στην Ομόνοια, θα αναστήσουμε τον «ελληνάρα» Ταμτάκο που κρύβουμε μέσα μας.
Πίσω απ’ αυτά τα πολιτικά ράκη κρύβεται η γύμνια της Ελλάδας σε πολιτικούς και σε μηχανισμούς άσκησης σοβαρής εθνικής – πατριωτικής στρατηγικής. Ακόμα και η επίκληση του Βαρδάρη ενδέχεται να υποκρύπτει ειρωνεία για τη διαπραγματευτική δεινότητα της χώρας μας από τη στιγμή που προέκυψε το Σκοπιανό. Όπου φυσάει ο άνεμος βρισκόταν επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, στην ίδια κατεύθυνση εξακολουθεί να κινείται και σήμερα. Ίσως είναι ό,τι πιο συνεπές μπορεί να διαπιστώσει κανείς ως παρατηρητής των ελληνικών πολιτικών εξελίξεων.
Η εμβέλεια της σοβαρότητας που μπορούν να επιδείξουν οι εκάστοτε πολιτικοί άρχοντες έχει επιβεβαιωθεί πολλάκις τα τελευταία χρόνια. Ύμια, Οτσαλάν, Κυπριακό, ελληνοτουρκικά, Βαλκανικά, Μέση Ανατολή, ενεργειακοί αγωγοί αποτελούν τα πιο απλά παραδείγματα. Κι όχι μόνο αυτό, υπήρξαν πρόσωπα όπως ο κ. Κώστας Σημίτης που επαίρονταν για τη διπλωματική αποτελεσματικότητα που νόμιζαν πως είχε η «πτωχή πλην τίμια» (λέμε τώρα) κυβέρνησή τους. Η πολιτική και εθνική τύφλωσή τους είναι προφανής.
Θεσμοί όπως το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ) υπολειτουργούν. Τα μέλη του συμβουλίου θα μπορούσαν να παρομοιαστούν με σερβιτόρους που γράφουν στα τεφτέρια παραγγελιές για να συντηρούνται οι πολυεθνικές πολεμικές βιομηχανίες, οι παρακρατικοί μηχανισμοί για να υπάρχει το μαύρο πολιτικό μπαχτσίσι και οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι των ντόπιων αντιπροσώπων. Σε άλλα κράτη, με σοβαρότητα και συνέπεια ως προς την πολιτική στόχευσή τους υπάρχουν ανάλογα συμβούλια τα οποία χαράσσουν στρατηγική σε βάθος δεκαετιών.
Η Τουρκία αποτελεί ένα σοβαρό, αναμφιοσβήτητο και αξιοσέβαστο παράδειγμα είτε μας αρέσει, είτε όχι. Η πολιτική του Αχμέτ Νταβούτογλου από τον Μάιο του 2009 έως σήμερα δεν αποτελεί επανάσταση στην πάγια πολιτική στόχευση της Άγκυρας. Κάθε άλλο!
Ο κ. Νταβούτογλου εφαρμόζει πιστά αντικειμενικούς σκοπούς που εμφανίσθηκαν σε εκδόσεις της «Λευκής Βίβλου» ήδη από το 1997. Ήταν την ίδια εποχή όταν επί κυβέρνησης Σημίτη βαυκαλιστήκαμε πως μπορούμε να γίνουμε η «δύναμη ειρήνης, ασφάλειας, σταθερότητας» στην περιοχή.
Επειδή όμως είμαστε κατώτεροι των περιστάσεων -τόσο οι κυβερνήσεις, όσο και ο λαός- ασχοληθήκαμε με όσα θέματα διατύπωναν εσωτερικώς και εξωτερικώς συγκεκριμένες πολιτικές και κοινωνικές μειοψηφίες χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένη εθνική στρατηγική και κάποιο ιδανικό που θα ενώνει τους πολίτες αυτής της χώρας (και συμπεριλαμβάνονται όλοι, το ξεκαθαρίζω) σε έναν κοινό αντικειμενικό σκοπό.
Την εποχή που παρουσιάστηκε η θεωρία της «οθωμανικής κληρονομίας» στο Αιγαίο, τη Μαύρη Θάλασσα και το υπογάστριο της Αλεξανδρέττας, όταν οι Αλβανοί ανήγαγαν σε εθνική ιδέα τους αμερικανικούς σχεδιασμούς για τη δημιουργία αμερικανικού προτεκτοράτου στο Κοσσυφοπέδιο, στην Ελλάδα ευχαριστούσαμε τον τότε πρόεδρο των Η.Π.Α. κ. Μπιλ Κλίντον και παίζαμε κρυφτούλι με «εσωκομματικές αντιπολιτεύσεις» και Ναξάκηδες. Την ίδια στιγμή, επιλέγονταν ηγεσίες για τις Ένοπλες Δυνάμεις με κριτήριο τα κουπόνια που έκοβαν στα Σώματα Στρατού και για το Διπλωματικό Σώμα με τα στατιστικά των ευχαριστιών και των υποκλίσεων προς την πολιτική ηγεσία.
Δεν είναι τυχαίο πως φθάσαμε στα πρόθυρα της καταστροφής, σε μια χώρα που αποτελεί τον περίγελο της ευρωζώνης, χωρίς παραγωγή, φερεγγυότητα και κυρίως αντικειμενικούς σκοπούς και στοχεύσεις επειδή σκεφτόμαστε μόνο την «περδικούλα» μας. Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα που η αξιοσέβαστη γείτονα Τουρκία έχει αναθεωρήσει τους άξονες της πολιτικής που θα ακολουθήσει ως το 2020.
Η πολιτική παράγει στόχους και αντικειμενικούς σκοπούς εθνικής υφής στους οποίους πρέπει να προσαρμόζεται και να κοπιάζει το σύνολο της κοινωνίας. Ας δούμε τι γίνεται στις Η.Π.Α. Κανείς δεν μπορεί να θίξει τους θεσμούς, το σύστημα παραγωγής πολιτικού έργου και τους λειτουργούς. Προέχει η ενότητα και η ισχύς της χώρας και μετά ο,τιδήποτε άλλο. Ανάλογα παραδείγματα μπορεί να πάρει κανείς από άλλες σοβαρές χώρες όπως είναι η Τουρκία (βλ. σχετ. στρατηγική σε κουρδικό, μειονότητες, βακούφια), η Ρωσία (βλ. σχετ. πολιτική για Τσετσενία, πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, ζώνες ζωτικών συμφερόντων στα δυτικά σύνορα), το Ιράν (βλ. σχετ. πλαίσιο αντικειμενικών σκοπών στις σχέσεις με Ιράκ, Η.Π.Α., Ρωσία και Κίνα).
Εμείς ένα Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου για την Ελλάδα και την Κύπρο κληθήκαμε να τηρήσουμε κι από τότε βρέθηκαν υπουργοί σαν τον χαβαλέ Μεϊμαράκη ή τον ανεκδιήγητο Βενιζέλο που δεν προσφέρουν το παραμικρό έργο. Το μόνο που κάνουν είναι να κλείνουν στρατόπεδα για να τα μετατρέψουν σε πάρκα για πρεζάκηδες ή σε τσαντηρομαχαλάδες.
Κάνουν ναύτες του γιους των πλούσιων (βλ. Κασιδόκωστας) και υπηρετούν στα σύνορα των εξωτικών νησιών με «όλες τις τσούλες της γης», όπως τραγουδά η Βίσση. Υποκλίνονται με τεμενάδες σε φραγκάτους που νομίζουν ότι το θωρηκτό «Αβέρωφ» είναι μια γκρι θαλαμηγός για πάρτυ όπου δοξάζεται η αρμένικη βίζιτα. Καταργούν βάσεις του Ναυτικού στο Βοτανικό για να εγκατασταθεί (με εθνικούς πόρους εν μέσω οικονομικής κρίσης) το ισλαμικό τζαμί εκεί που θα γίνει το γήπεδο του Παναθηναϊκού, ο νέος σταθμός των υπεραστικών λεωφορείων και τα νέα εμπορικά κέντρα της πρωτεύουσας.
Με όλα αυτά, αυτός ο πανεπιστημιακός γύρος χωρίς πίτα που έχει τον τίτλο του υπουργού Εθνικής Αμύνης σε άλλες εποχές θα καθάριζε τους καμπινέδες στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων ή θα στηνόταν για φατούρο στους όρχους του Γουδιού, ύστερα από τέτοιες απρέπειες. Δεν μιλώ για άλλες, δραστικότερες, λύσεις διότι ο συγκεκριμένος θα απαλλασσόταν λόγω λίπους.
Δυστυχώς όμως είμαστε τόσο ανώριμοι και τόσο άξιοι να ανεχόμαστε μια ηγεσία που εκποιεί κάθε έννοια εθνικού πλούτου και κάθε κεκτημένο δικαίωμά μας, ώστε θα θεωρήσουμε επιτυχία τη βάπτιση της πΓΔΜ σε «Μακεδονία του Βαρδάρη». Άντε να μην πιστέψεις μετά ότι ο Βασίλειος Β΄ Μακεδών, γνωστός και ως Βουλγαροκτόνος, δεν θα είναι ο επόμενος εθνικός ήρωας του κράτους - αρκτικόλεξου…
_________________________________________________________________________________
Δείτε σχετικά:____________________________________________________________
http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/06/to.html
"Το ΔΝΤ και η Α-πολίτευση" - Άρθρο του κ. Παν. Τριτάρη
http://paliakokkinia.blogspot.com/2010/03/blog-post_17.html
"Αν έχουν κότσια, ας τολμήσουν" - Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
