Ο δρόμος προς τη δόξα

Άρθρο του Δημήτρη Βάρου*

Οι καιροί αλλάζουν ταχύτερα από τις αντιλήψεις μας.
Αν πείτε σήμερα ότι μια κοπέλα μεγαλώνοντας είναι προορισμένη να μένει σπίτι κάνοντας παιδιά, λάντζα και γιουβαρλάκια, θα σας περάσουν για μούμια του Βρετανικού Μουσείου που άρχισε ξαφνικά να μιλάει. Αν ισχυριστείτε ότι τα επαγγέλματα στα οποία μπορεί να έχει πρόσβαση είναι κρατική ή ιδιωτική υπάλληλος, δικηγόρος ή γιατρός, θα σας πουν ότι δεν έχετε προχωρήσει χιλιοστό από όσα σας δίδαξε ο παππούς σας. Κι αν η άποψή σας είναι ότι οι γυναίκες ονειρεύονται σήμερα να κυβερνήσουν εταιρίες, πολυεθνικές, κράτη ή τον πλανήτη ολόκληρο θα σας πουν ότι κοντά πέσατε αλλά είστε τελείως ντεμοντέ.
Τα σημερινά κορίτσια στην συντριπτική τους πλειοψηφία ονειρεύονται να γίνουν σελέμπριτις, παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο να το πετύχουν. Κι’ αυτό γιατί σε άλλες χώρες, μια νεαρή δεν έχει παρά να γίνει απλά διάσημη τραγουδίστρια, ηθοποιός ή μοντέλο, κάτι που αυτομάτως θα την κάνει σελέμπριτι. Εδώ όμως τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται πολύ σπάνια. Οφείλει, λοιπόν, πρώτα να γίνει σελέμπριτι και μετά κάτι από τα υπόλοιπα. Αν και τότε πια δεν της είναι απαραίτητο.
Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, κορίτσια. Η πιο διαδεδομένη πρακτική για να ξεκινήσετε την πορεία προς τη δόξα, είναι να επιδιώξετε να γνωριστείτε με δημοσιογράφους, οι οποίοι σε αντάλλαγμα της φιλίας σας αρχίζουν να γράφουν για εσάς. Παραδείγματος χάριν ότι είστε το νέο φλερτ ενός Ιταλού που παίζει μπιτς βόλεϊ για τη χώρα του. Αμέσως έχετε ένα ισχυρό λόγο να βγείτε στην τηλεόραση και να το διαψεύσετε, κατακεραυνώνοντας τον κίτρινο τύπο που σας έχει βάλει στο μάτι.
Μετά το βάπτισμα του πυρός οι αφορμές για να βγαίνετε τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα σε κάθε ιδιωτικό κανάλι είναι άπειρες: Μόλις γυρίσατε από τα ψώνια σας στην Μποντ στριτ του Λονδίνου ή από το σκι σας στο Σεντ Μόριτζ. Έχετε να επιδείξετε το νέο σας εξοχικό στην Αράχοβα, τη νέα σας Μερτσέντες, το νέο σας κουπ, το νέο σας μακιγιάζ ή το νέο σας αποκαλυπτικό ρούχο, πάνω στις κρίσιμες λεπτομέρειές του οποίου ο κάμεραμαν χαίρεται να ζουμάρει συνέχεια.
Φροντίζετε μόνο σε κάθε εμφάνιση σας να ρίχνετε μια ατάκα που θα σχολιασθεί από τα έντυπα την επομένη και έτσι η παρουσία σας στο προσκήνιο θα διαιωνίζεται.
Ατάκα όπως:
«Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην έχει ο καθένας σήμερα τα χρήματα για πλαστική ή μπότοξ». «Στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου προτιμώ να κάνω γυμναστική παρά να διαβάζω». «Το σπίτι μου στο Λαύριο έχει θέα στον ωκεανό». «Τα τελευταία δέκα χρόνια όταν κοιτάζω στον καθρέφτη βλέπω μονίμως το ίδιο πρόσωπο». «Δοκίμασα 240 μαγιό εκείνο το μεσημέρι. Τελικά νύχτωσε και πήγα στο κλαμπ χωρίς να έχω κάνει μπάνιο».
Κι όλα αυτά χωρίς κανένα κίνδυνο να βρεθείτε κάποτε στην τραγική θέση να βιώσετε «ζωντανά» τον πιο φοβερό εφιάλτη σας। Κανείς δημοσιογράφος δεν θα σας ρωτήσει ποτέ και κανείς τηλεθεατής δεν θα αναρωτηθεί ποτέ τι δουλειά κάνετε και πως βρίσκετε τα προς το ζην. Όλοι ξέρουν.

____________________________________________________________________
* Ο Δημήτρης Βάρος είναι ποιητής, δημοσιογράφος και φωτογράφος। Γεννήθηκε στηη Χίο। Σπούδασε δημοσιογραφία στοο Λονδίνο και διετέλεσε διευθυντής σύνταξης και διευθυντής στις εφημερίδες Χιακός Λαός, Ακρόπολις, Έθνος, Πρώτη, Έθνος της Κυριακής, Τύπος της Κυριακής και σε πολλά οικονομικά, πολιτικά και τεχνικά περιοδικά όπως Ελληνική Ναυτιλιακή, Χρόνος, Κεφάλαιο, Logistics & Management, Car & Truck, Ecotec, Εργοταξιακά Θέματα κ.ά.
Εξέδωσε τα βιβλία Φρύνη, Θηρασία, Ανδρομέδα, Ω ξειν, We are Geeks, Panting with a camera κ.α.

Περισσότερα: http://www.varos.gr/indexgr.htm