«Μα φεύγουν κύριε, πάνε αλλού…»

Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Από τα τέλη Ιουλίου είχα συζητήσει με ορισμένους επιχειρηματίες και διευθυντές Logistics το ενδεχόμενο (τότε) των πρόωρων εκλογών. Δεν είναι τυχαίο πως άλλαξε η ημερομηνία της 6ης διεθνούς έκθεσης “Logistics – Αποθήκη – Μεταφορές”. Ούτε θέλουμε να παραστήσουμε τους μετά Χριστόν προφήτες, όπως κάνουν κάποιοι άλλοι που διαφημίζουν εαυτούς ως «έγκυρους».

Ένα από τα αμέτρητα μειονεκτήματα των νεοελλήνων είναι η απειθαρχία και η έλλειψη ομαδικότητας. Αυτά τα δεινά πλήττουν κάθε δραστηριότητα, επομένως και τον κλάδο της Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Καθένας θέλει να έχει το δικό του «μπαϊράκι» σ’ αυτή τη χώρα και να κάνει όσα έχει φανταστεί χωρίς να υπάρχει συνολική στρατηγική. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με όσα συνέβησαν στα Logistics από το 2004 έως σήμερα.

Τα υπουργεία Ανάπτυξης και Μεταφορών διαγκωνίζονταν ποιο είναι αρμόδιο και ποιο μπορεί να εκφράσει τον κλάδο. Ωστόσο, οι υπηρεσίες των δύο υπουργείων και με την εμπλοκή του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ταλαιπώρησαν την αγορά και τους επιχειρηματίες με μια σειρά θεμάτων που δεν ήξεραν να χειριστούν.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς:

Ø Τα περιεχόμενα του Αναπτυξιακού Νόμου και την οδύσσεια στην οποία υποβλήθηκαν οι επιχειρηματίες και η αγορά έως ότου να πληροφορηθούν πώς θα κάνουν επενδύσεις στις επιχειρήσεις τους.

Ø Τον νόμο – πλαίσιο για Εμπορευματικά Κέντρα, ο οποίος είχε την τύχη των άλλων ανάλογων νόμων που προσπάθησε να εφαρμόσει η προηγούμενη κυβέρνηση στις δύο θητείες της, δηλαδή τον απαξίωσε με θολές «τροποποιήσεις».

Ø Το Εμπορευματικό Κέντρο στο Θριάσιο που συναγωνίζεται το θρυλικό γεφύρι της Άρτας, μαζί με τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρόμου.

Ø Το περίφημο σχέδιο των 12 στρατηγικών λιμένων και της παραχώρησης των Σταθμών Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιώς και Θεσσαλονίκης σε ξένους ομίλους.

Ø Την αξιοποίηση των υποδομών του ΟΣΕ στους επιβατικούς σταθμούς με εμπλοκές και διαπλοκές από μάνατζερ που μας φλόμωσαν στα μεγάλα λόγια περί μεταρρυθμίσεων αλλά ολίσθησαν σε σκοτεινές υποθέσεις.

Ø Την ανάπτυξη του δικτύου Εμπορευματικών Κέντρων στη χώρα που απαξιώθηκε από την επιμονή ενός υπουργού να κάνει hub στο Τυμπάκι και ενός άλλου στον Ίασμο.

Ø Το όραμα ανάδειξης της Θεσσαλονίκης σε πύλη του διαμετακομιστικού εμπορίου στα Βαλκάνια, το οποίο εξανεμίστηκε μαζί με τους βαυκαλισμούς διαφόρων ότι η χώρα μας είναι περιφερειακή δύναμη στην περιοχή (σ.σ. Ζορρό κάτσε φρόνιμα).

Ø Τον εκσυγχρονισμό του καθεστώτος στις οδικές μεταφορές που έχει εγκλωβίσει έναν ολόκληρο κλάδο στην ολύμπια στωϊκότητα καρεκλοκένταυρων μηδαμινής αποτελεσματικότητας.

Κι όμως δεν φταίει ο κ. Κ. Καραμανλής γι’ αυτήν την κατάσταση, όπως δεν θα ευθύνεται κι εκείνος που ενδεχομένως να τον διαδεχθεί μετά τις εκλογές. Το ψάρι σίπτεται στο κεφάλι αλλά βρωμάει από τα σωθικά και εν προκειμένω τον περίγυρο, τα στελέχη, τους «μανατζαραίους», τους αλληλοσπαρασόμενους φορείς.

Η κακοδαιμονία και η μιζέρια μας λέει στις επιχειρήσεις: «Να φύγετε, να πάτε αλλού». Κι αυτές φεύγουν για τη Βουλγαρία και την Τουρκία.

• To άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "L&M" τ. 83 (Σεπτέμβριος 2009).

Ελλάδα: Η χώρα του Ποτέ

Αν παρακολουθήσει κανείς την επικαιρότητα των τελευταίων μηνών μόνο σε ένα συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει. Παρότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αποτελεί μία υποδειγματική χώρα στην ανάπτυξη (στην οικονομία, την τεχνολογία, την εκπαίδευση, τη ναυτιλία κ.ο.κ.) ολόκληρης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, φαντάζει στα μάτια των ξένων ως το χειρότερο σκορποχώρι της Γηραιάς Ηπείρου.

Αν θα προσπαθούσαμε να βρούμε κατάλληλο προσδιορισμό για όσα συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας μάλλον θα έπρεπε να καταφύγουμε στην παιδική λογοτεχνία. Στον «Πήτερ Πάν», το αγόρι που δεν μεγάλωσε ποτέ, υπάρχει σαφής αναφορά στη «Χώρα του Ποτέ». Μάλλον αυτή η χώρα αποτελεί τη μικρογραφία της σύγχρονης Ελλάδας.

Από τα μαθήματα της νεώτερης Ιστορίας έως και σήμερα, οι πολιτικές φατρίες ανταγωνίζονται η μία την άλλη προκειμένου να εξυπηρετήσουν συμφέροντα «Μεγάλων Δυνάμεων». Στα τηλεοπτικά παράθυρα παρελαύνουν καθημερινώς διάφοροι τύποι είτε ως μασκαράδες, είτε ως απηυδισμένοι αλαζόνες και χύνουν ποτάμια κροκοδειλίων δακρύων αναλόγως με το θέμα.

Ας δούμε πώς οι ινστρούκτορες της ενημέρωσης διαμορφώνουν αυτό το άκρως επικίνδυνο και διχαστικό σκηνικό, με βάση την επικαιρότητα των ημερών:

Οι μεν κλαίνε και διαμαρτύρονται για την ελληνικότητα της Μακεδονίας διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους. Δεν διστάζουν ακόμα και να ντυθούν «Ζορρό» πάνω σε μουλάρια και γαϊδούρια (ζώα και ψηφοφόρους).

Οι δε ερμηνεύουν κατά τη δική τους λογική τον Ρήγα Φεραίο και βαυκαλίζονται με «τα πολυπολιτισμικά και πολυπολιτιστικά Βαλκάνια» όπως τα φαντάστηκαν ο κ. Νίκολας Μπερνς, οι ντόπιοι κράχτες της βουλγαρο-αλβανο-σλαβικής προπαγάνδας και οι μοδάτοι σουλατσαδόροι της οδού Ευρυπίδου.

Πότε θα αφουγκραστούν την αίσθηση και την άποψη της κοινής γνώμης πέρα από τις κατευθυντήριες γραμμές των ΜΜΕ; Ποτέ!

Συνδικαλιστές, εργαζόμενοι, αντιπολιτευόμενοι δημογέροντες της Αυτοδιοίκησης και ανεπάγγελτα παιδαρέλια με ντουντούκες αντιδρούν στην προοπτική ιδιωτικοποίησης των Σταθμών Εμπορευματοκιβωτίων στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη. Όλοι σκέφτονται τα κεκτημένα της δεκαετίας του ’70 και του ’80, όταν οι κρατικοποιήσεις και η αποβιομηχάνιση υποθήκευσαν το μέλλον της γενιάς μας. Την ίδια στιγμή, οι επιχειρηματίες πνέουν τα μένεα και απειλούν αναλογιζόμενοι το συμφέρον των μαγαζιών τους που διαθέτουν κερδοφόρα υποκαταστήματα στα Βαλκάνια.

Πότε κάποιος απ’ όλους αυτούς θα αναλογιστεί το συμφέρον της εθνικής οικονομίας και τις απειλούμενες κοινωνικές ομάδες Ελλήνων φορολογουμένων του ιδιωτικού τομέα; Ποτέ!

Με πρόσχημα τις ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα των δήμων κατέρχονται σε πολυήμερες απεργίες διαρκείας (μέσα στην Αποκριά, την Καθαροδευτέρα και γενικά σε κάθε γιορτή και σχόλη).

Ξαφνικά θυμήθηκαν τα δικαιώματά τους και των συμβασιούχων συναδέλφων τους ενώ αδιαφορούν προκλητικά για τα δικαιώματα των πολιτών που πληρώνουν όλους αυτούς τους απίστευτους και δεν έχουν το παραμικρό αντισταθμιστικό όφελος ως προς τη δημόσια καθαριότητα.

Πότε επιτέλους μια δημοτική αρχή θα πάρει το πολιτικό κόστος και θα στείλει στο σπίτι τους μερικούς για να στρώσει το σύστημα; Ποτέ!

Πέρα απ’ αυτά η κοινή γνώμη ασχολείται με χαρταετούς, ξενυχτάδικα, σώου, αναλώσιμες σταρλετίτσες, σκανδαλάκια και γενικά ζητήματα που θα απασχολούσαν παιδιά της προεφηβικής ηλικίας. Οι σύγχρονοι ψυχολόγοι μιλούν πλέον ανοικτά για το «σύνδρομο Πήτερ Πάν» ενώ σε λίγο θα χρειάζεται παρεμβολή κοινωνιολόγων.

Αν συνδυάσουμε και τη διαπίστωση ενός παλιού πολιτικού ότι αυτή η χώρα είναι απέραντο φρενοκομείο, μάλλον πρέπει να είμαστε παντελώς απαισιόδοξοι αν θα διερωτηθούμε αν υπάρχει φως σ’ αυτό το τούνελ που έχει μπει η πατρίδα μας…

Χ.Κ.Λ.

• Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο "L&M" τ.67 Απρ. 2008

Ξεχάστε ό,τι ξέρετε!

Το τελευταίο διάστημα δεχόμαστε σωρεία μηνυμάτων που αναθεωρούν όσα γνωρίζαμε έως σήμερα για τον Τύπο, ακόμα κι εμείς που εργαζόμαστε σ’ αυτόν τον κλάδο.

Κάποτε γνωρίζαμε ότι οι δημοσιογράφοι ξεκινούσαν από τη σύνταξη στηλών για τα χρηστικά θέματα και τα φαρμακεία, έλοιωναν αμέτρητα ζεύγη υποδημάτων για να κάνουν ρεπορτάζ, ανελίσσονταν με την δυναμική τους αναλόγως με τα αξιοκρατικά κριτήρια που ίσχυαν μεταξύ των παλαιοτέρων συντακτών. Τα τελευταία χρόνια που «άνοιξε» η ραδιοτηλεοπτική αγορά, υπάρχουν πολλοί που δηλώνουν δημοσιογράφοι μα είναι αλλού, γενικώς… Για μια θέση σε ένα πρωϊνάδικο δίπλα σε απόμαχες μοντέλες γίνονται χορευτές τσιφτετελιού, γελωτοποιοί και σαλτιμπάγκοι των μηχανισμών τηλεθέασης.

Παλαιότερα έλεγαν πως η ΕΣΗΕΑ ήταν ένα σωματείο πνευματικών ανθρώπων. Τώρα δυστυχώς υπάρχει μια συγκεκριμένη κάστα περιφερόμενων περίξ του Κολωνακίου που διακρίνεται όχι για το πνευματικό έργο της αλλά για το… «επίπεδο – δάπεδο» που καλλιεργεί μέσω «χαριτωμένων» εκπομπών (και «χαριτωμένων» παρουσιαστών με δισύλλαβα ονοματάκια). Κανείς δεν θέλει να ονομάζεται «ρεπόρτερ» ενώ πολλοί νομίζουν ότι ανταγωνισμός σημαίνει ίντριγκες επιπέδου δημοτικού σχολείου…

Δεν έχουν περάσει ούτε 15 χρόνια από τότε που πηγαίναμε με συνεργεία της τότε ΕΤ-2 σε θέματα πρώτης γραμμής, πορείες ή αποστολές κι άνοιγαν οι όλες οι πόρτες επειδή «ήρθε η τηλεόραση». Μόλις εμφανιστεί σήμερα ένα συνεργείο δύο πράγματα θα συμβούν ·είτε οι πρωταγωνιστές θα αρχίσουν τα κλάμματα, είτε θα τους πάρουν με τις πέτρες.

Στις εφημερίδες διάβαζε κανείς «ζωντανό» ρεπορτάζ. Ο ρεπόρτερ πήγαινε στον τόπο του γεγονότος και ακολουθούσε έναν απλό αλλά συναρπαστικό κανόνα. Κατέθετε στους αναγνώστες ό,τι άκουσε και όσα είδε. Σήμερα διαπιστώνει κανείς πως πρέπει να πληρώσει 1,30 ευρώ για να διαβάσει κακογραμμένα τηλεγραφήματα του Αθηναϊκού Πρακτορείου, αναμάσημα ανακοινώσεων από κρατικά Γραφεία Τύπου και «οδοιπορικά» τηλεφώνου μεταξύ ρεπόρτερ που χρησιμοποιούν αόριστες φήμες, διαρροές, ψιθύρους και «πληροφορίες». Τώρα τελευταία μάλιστα, ορισμένοι βαυκαλίζονται πως κάνουν και… «αποκαλυπτικό ρεπορτάζ».

Αν τους ρωτήσει κανείς όμως πού στηρίζονται και πώς τεκμηριώνουν τις θέσεις τους, θα σφυρίζουν αδιάφοροι…

Οι κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων, ειδικά μετά την επανάσταση που σημειώθηκε στη δεκαετία του ’90, αποτελούσαν μια έγκυρη ανασκόπηση της εβδομαδιαίας επικαιρότητας. Σήμερα πολλά κυριακάτικα φύλλα έχουν καταντήσει περιτυλίγματα ταινιών, περιοδικών και μιας ακριβής χαρτοσαβούρας μέσα στην οποία υπάρχουν κάτι διανοούμενοι επιπέδου δημοτικού.

Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή δεν υπάρχει πια μεράκι για τον Τύπο. Η νοοτροπία του δημοσιοϋπαλληλισμού και η επιθυμία για «εύκολα φράγκα» μέσω της τέταρτης εξουσίας έχουν υποβαθμίσει αρκετά ΜΜΕ και όσους εργάζονται σ’ αυτά. Ας μην αναρωτιόμαστε μετά γιατί η κοινή γνώμη έχει σταματήσει να διαβάζει εφημερίδες, έκλεισε τους τηλεοπτικούς δέκτες, στράφηκε στην ψυχαγωγία μέσω του ραδιοφώνου και ενημερώνεται από ξένες ιστοσελίδες…

Χ.Κ.Λ.

• Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο "L&M" τ.66 Μάρτιος 2008

Κι όπου φύγει – φύγει…

«Φανερόν τοίνιν ότι πλείων η σπουδή της Οικονομίας

περί τους ανθρώπους ή περί την των αψύχων κτήσιν.

Και περί την αρετήν τούτων ή περί την της κτήσεως»

Αριστοτέλης, Πολιτικά

Αυτή η στήλη θα μπορούσε να μετονομαστεί σε «γωνιά της γκρίνιας». Όποτε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου για να βάλω στη σειρά αυτές τις τετρακόσιες λέξεις, πάντα νοιώθω έξω φρενών για την αναποτελεσματικότητα των Νεοελλήνων πολιτικών… Έπρεπε να περάσουν 25 αιώνες για να διαψεύσουν οι Νεοέλληνες πολιτικοί τον Αριστοτέλη. Από τέχνη του εφικτού, η πολιτική έχει μετατραπεί σε τέχνη του ανέφικτου.

Ο γενικός διευθυντής Συνδυασμένων Μεταφορών της Βουλγαρίας κ. Γκεόρκι Πέτκωφ εργάσθηκε σκληρά και διοργάνωσε στη Σόφια ένα εξαιρετικό συνέδριο για τις διατροπικές μεταφορές και τα logistics. Εκείνος ο ευγενής κύριος ελπίζει πως οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης θα συνεργαστούν ώστε να αναπτυχθεί η οικονομία ολόκληρης της περιοχής.

Δεν κρύβει μάλιστα τη συμπάθειά του για τους Έλληνες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα του και βοηθούν ώστε να ενταχθεί στην ευρωπαϊκή κοινότητα. Στη σειρά με τις σημαίες των χωρών που συμμετείχαν στο τραπέζι των ομιλητών είχε τοποθετήσει την ελληνική σημαία στην πρώτη θέση, μετά την βουλγαρική, την ευρωπαϊκή, την τουρκική και τη ρωσσική.

Η κίνηση αφεαυτή αποδεικνύει τη διάθεση που επικρατεί στη γειτονική χώρα και δικαιολογεί τον προβληματισμό του κ. Πέτκωφ για την απουσία Ελλήνων πολιτικών και επιχειρηματιών. Πιο σαφής για τα επιχειρηματικά περιθώρια που δημιουργεί σε τρίτους η τρυφηλότητα και η ατολμία της πολιτικής ηγεσίας ήταν ο γενικός γραμματέας των Τούρκων διαμεταφορέων κ. Αρίφ Νταβράν. «Όπου δημιουργείται ένα κενό, έρχεται κάποιος άλλος και το καλύπτει» σχολίασε και δεσμεύθηκε να εργαστεί μαζί με τους συναδέλφους του για μεταφορές και διαδικασίες logistics που θα είναι φθηνότερες, ταχύτερες και διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή.

Δικαιολογημένα οι Τούρκοι συνομιλητές μας σχολίασαν αργότερα ότι η Ελλάδα έλαβε από τις Ηνωμένες Πολιτείες το ρόλο της περιφερειακής δύναμης για την ανάπτυξη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης κι όχι μόνο δεν έλαβε πρωτοβουλίες, αντιθέτως υποβάθμισε τις υπηρεσίες και τη δυναμική της!

Οι ενδείξεις είναι προφανείς. Το όραμα περί αναβάθμισης της Θεσσαλονίκης σε διαμετακομιστικό κέντρο των Βαλκανίων αναμένεται να απασχολήσει οσονούπω το θέατρο σκιών. Μια συγκεκριμένη δράκα κακών και βολεμένων συνδικαλιστών πρέπει να βγει στη σύνταξη αμέσως ειδάλλως θα υποθηκεύσει ανεπανόρθωτα το μέλλον της γενιάς μας και της χώρας μας.

Δεν μπορεί να λειτουργεί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης μόνο ένα οκτάωρο και με το στανιό. Είναι απαράδεκτο να προχωρούν αναλόγως με τις διαθέσεις των εργολάβων τα αναπτυξιακά έργα για οδικούς και σιδηροδρομικούς άξονες. Το παρωχημένο και απαρχαιωμένο νομοθετικό πλαίσιο για τις μεταφορές ευνοεί αγωγιάτες με μουλάρια. Στην ακτοπλοΐα και στη ναυτιλία μικρών αποστάσεων Ro-Ro επικρατούν κάτι τύποι γνωστοί με υποκοριστικά «γαρδούμπας», «τουλούμπας», «κωλοτούμπας»κ.ο.κ…

Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή υπουργοί, βουλευτές και γραφικοί νομαρχο-δήμαρχοι στρογγυλοκάθονται σε θώκο εν μέσω παρατρεχαμένων που συντηρούν μέτριους, τεμπέληδες και συνδικαλιστές με χοληστερίνη. Ας μη μας φαίνεται παράξενο γιατί ο κ. Εμμανουέλε Γκριμάλντι απέσυρε άρον-άρον το ενδιαφέρον του για την Ελευσίνα, γιατί οι Τούρκοι πάνε κατ’ ευθείαν στην Ιταλία με δικά τους βαπόρια, γιατί οι Ιταλοί επενδύουν στην Αλβανία για να παρακάμψουν την Ελλάδα διά παντός και γιατί οι Κινέζοι ακόμα γελούν με το ανέκδοτο για το Εμπορευματικό Κέντρο στο Τυμπάκι…

Ζούμε στο μύθο μας!

Χ.Κ.Λ.

• Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Logistics & Management" τ.63 Δεκ. 2007.

Αναπτυξιακά… χωρατά με μπλε και πράσινους κόκκους

Θα μπορούσε να φιγουράρει σε πρωτοσέλιδο εφημερίδας: «Διευθυντής υπουργείου καταργεί Λιάπη και Σουφλιά»! Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, αποτελεί γεγονός το οποίο συζητείται ευρέως από ανθρώπους της αγοράς. Το λυπηρό είναι πως κανένας από τους διαπιστευμένους συντάκτες στα υπουργεία Μεταφορών και ΠΕΧΩΔΕ δεν έχει αναδείξει αυτό το θέμα είτε στον έντυπο, είτε στον ηλεκτρονικό Τύπο.

Η ίδρυση των Εμπορευματικών Κέντρων αποτελεί ένα ζήτημα που απασχολεί πάρα πολλούς Έλληνες και ξένους επιχειρηματίες. Όταν ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος, όλοι βαυκαλίστηκαν με την προοπτική ίδρυσης ενός μικρού “Interporto” στην καρδιά του Θριασίου. Κάποιοι πιο τολμηροί άρχισαν να μιλούν για δίκτυο Εμπορευματικών Κέντρων σε στρατηγικά σημεία της χώρας.

Φευ! Οι θεματοφύλακες της κρατικής γραφειοκρατίας προέταξαν τα στήθη τους και κάθε ενδιαφερόμενος που ήθελε να επενδύσει στα Εμπορευματικά Κέντρα, δοκίμασε τις ψυχικές αντοχές του. Οι υπηρεσίες των υπουργείων δεν γνώριζαν πώς λειτουργούν τα Εμπορευματικά Κέντρα ενώ οι εφορίες εφάρμοζαν το νόμο αναλόγως με την αντίληψη του υπαλλήλου (ή ακόμα και την κομματική άποψή του).

Υπήρξαν επιχειρηματίες που υιοθέτησαν την έκκληση του κ. Γ. Αλογοσκούφη κι έσπευσαν να επενδύσουν στα logistics. Πολλοί απ’ αυτούς βρέθηκαν στο κέντρο ενός ανατολίτικου φαύλου κύκλου. Αυτή η αλυσίδα της διαφθοράς είχε χαράτσια, αναγκαστικά μπαχτσίσια και «κολλητιλίκια» με γνωστούς γνωστών σε πολεοδομίες, δήμους και νομαρχίες, καθώς και συναναστροφές με «λαμόγια» υπεράνω πάσης υποψίας.

Το κερασάκι της τούρτας έβαλε ανώτατος κρατικός υπάλληλος του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ (που δεν κατονομάζουμε). Έβαλε υπογραφή και στρογγυλή σφραγίδα σε ένα σήμα που εντοπίζει «σοβαρά προβλήματα» στο νόμο 3333/05 για τα Εμπορευματικά. Με την πράξη αυτή καταργεί την κοινή απόφαση των κυρίων Μιχ. Λιάπη και Γ. Σουφλιά ενώ αμφισβητεί την εργασία επιστημόνων που εξέτασαν τη λειτουργία Εμπορευματικών Κέντρων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ο κρατικός υπάλληλος διαπιστώνει προβλήματα εφαρμογής της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Έχει περάσει άραγε ο εν λόγω από περιοχές όπως είναι η Μαύρη Ώρα Ασπροπύργου για να απολαύσει το νέο-γραικικό σεβασμό του περιβάλλοντος; Εκτός αν πίσω απ’ αυτήν την ενέργεια υπάρχει παρασκήνιο.

Πιστεύουμε πως πρόκειται για ένα περιστατικό υπερβάλλοντος ζήλου ή αντίδραση από βαρεία κομματικοποίηση. Ελπίζουμε να μην υπήρξε πολιτική παρέμβαση εκ του πονηρού, για να επανεξεταστεί ο νόμος. Αν όμως έχει συμβεί κάτι τέτοιο, τα σχέδια αναβάθμισης της χώρα μας σε διαμετακομιστικό κέντρο των Βαλκανίων, είναι σεμνά και ταπεινά χωρατά.

Μετά την πάταξη της διαπλοκής, την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, τους συμβούλους για την επέκταση του Μετρό, την εξυγείανση της Ολυμπιακής και την αναβάθμιση των logistics, θα μιλάμε για περιβαλλοντική νομοθεσία και Εμπορευματικά Κέντρα. Το άλλο με τους Πόντιους και τη Eurovision, το ξέρετε;

• Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 45 του περιοδικού "Logistics & Management"
  (Απρ. 2006)

Ο άνθρωπος πίσω από την… «Καταιγίδα των Logistics»

Όταν πληροφορηθήκαμε πως έρχεται στην Ελλάδα ο στρατηγός που οργάνωσε τις επιχειρήσεις εφοδιασμού, μεταφοράς και διοικητικής μερίμνης των Αμερικανικών δυνάμεων που συμμετείχαν στις πρώτες επιχειρήσεις του Κόλπου, δεν μπορούσα να φανταστώ πώς μπορούσε να είναι ο άνθρωπος στον οποίο εμπιστεύθηκε τα logistics ο στρατηγός Νόρμαν Σβάρτσκοφ. Πρόκειται για τον Ουΐλλιαμ Γκας Παγώνης, έναν απίστευτα έξυπνο και πρακτικό άνθρωπο, με πλατύ χαμόγελο και σπιρτόζικα μάτια. Αυτόν τον άνθρωπο είχα την ευκαιρία να γνωρίσω.

Παρά τα 68 χρόνια του, ο καταγώμενος από τη Χίο Βασίλης Παγώνης διεκδικεί δικαιωματικά το ρόλο του «γκουρού». Κάθισε και μελέτησε την τακτική που εφάρμοσε ο Μέγας Αλέξανδρος κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του προς τον Ινδό Ποταμό. Ταυτοχρόνως, μελέτησε δύο έργα του Αριστοτέλη (σ.σ. τα «Ηθικά» και τα «Πολιτικά») καθώς και την οργάνωση του αυτοκρατορικού στρατού επί Λέοντος Σοφού, ούτως ώστε να ανταποδώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εμπιστοσύνη που του έδειξαν ο πρόεδρος Τζωρτζ Μπους ο πρεσβύτερος και η ανώτατη ηγεσία του Πενταγώνου.

«Η ιστορία είναι ο καλύτερος οδηγός για να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα, ειδικά στην εφοδιαστική αλυσίδα», μου είπε. Πέρα από τη φρίκη που συνοδεύει κάθε πόλεμο, δεν ξέχασε την πραγματικότητα που επιβάλλει το καθήκον. Γι’ αυτό οργάνωσε την εφοδιαστική αλυσίδα με ευέλικτες ομάδες υποστήριξης των στρατιωτών και με κάθετη χρήση όλων των μεταφορικών μέσων. Ενώ ο αμερικανικός στρατός υποστήριζε κάθε στρατιώτη με ομάδες από έξι έως δέκα logistician, ο στρατηγός Παγώνης τους περιόρισε στους τέσσερις. Δημιούργησε και ομάδες logistics που διαχειρίζονταν υποδομές και φορτία σε κάθε πόλη.

Για πρώτη φορά στα χρονικά έφθασε στο σημείο να χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο για να ελέγξει τις ροές των φορτίων του από κάθε σημείο του πλανήτη και συνέστησε στους άμεσα υφισταμένους του να διδάξουν τους άπειρους περί τα logistics εθελοντές τη λογική της «μικροδιοίκησης» (micromanagement).

«Πρέπει να κάνετε αυτό καθώς και ό, τι είναι γραμμένο στα εγχειρίδια» συνέστηνε και ξεκαθάρισε πως όσοι εργάζονται στα logistics πρέπει να είναι ευτυχισμένοι με το αντικείμενο της απασχόλησής τους, να είναι ξεκούραστοι και να έχουν στο μυαλό τους πως τα logistics είναι συνώνυμα της ταχύτητας και της ποιότητας.

Όσον αφορά στην πραγματικότητα της νέας οικονομίας, ο στρατηγός Παγώνης θεωρεί πως το μέλλον ανήκει σε όσους κατέχουν το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, επενδύουν και τολμούν να υιοθετήσουν νέες τεχνολογίες όπως η ρομποτική και οι ραδιοσυχνικές αναγνωρίσεις.

Ποιος άλλος θα μπορούσε να πει τόσο σημαντικά πράγματα με λίγα και εύληπτα λόγια, αν δεν κατείχε τέτοια Παιδεία; Ίσως κανείς απ’ αυτούς που αυτοσυστήνονται ως «γκουρού» πολυτελείας…

• Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 44 του περιοδικού "Logistics & Management"
  (Μαρ. 2006)

Οι γκουρού, ο logistician, και ο σύγχρονος Σιντάρτα

Η ανάπτυξη των logistics είναι το ζητούμενο όσων ασχολούμαστε με την προβολή, την ενημέρωση και την επιμόρφωση όσων εμπλέκονται με τη λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας. Οι επιστημονικές αντιπαραθέσεις για το χαρακτήρα που πρέπει να έχουν τα logistics αποτελούν το αλατοπίπερο αυτής της ανερχόμενης οικονομικής επιστήμης.

Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι logisticians προσπαθούν να βρουν τη χρυσή τομή μεταξύ των διαφορετικών αντιλήψεων που διατυπώνονται ως απάντηση στην ερώτηση «τι είναι logistics». Απλώς στη χώρα μας μπήκαμε σε ένα φαύλο κύκλο που εμποδίζει κάθε πρωτοβουλία και μετατρέπεται σε τροχοπέδη όταν εμφανιστεί ένας σοβαρός επενδυτής.

Αυτή η άποψη μπορεί να ακουστεί υπερβολική, αλλά αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Είναι αποκαρδιωτική η εικόνα σοβαρών βιομηχάνων, logistician και επιχειρηματιών στον κλάδο των μεταφορών να μιλούν για logistics, χωρίς να γνωρίζουν το στοιχειώδη ορισμό τους.

Μοιάζουν με σχολιαρόπαιδα που διδάσκονται αντικρουόμενες θεωρίες για το ίδιο αντικείμενο.

Πώς όμως να γίνει αντιληπτά τα logistics, όταν όσοι ασχολούνται με την παραγωγή και την υποστήριξη της εφοδιαστικής αλυσίδας στην Ελλάδα βομβαρδίζονται από τις εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις δεκάδων «γκουρού» που παρελαύνουν κατά καιρούς από ημερίδες και σεμινάρια, χωρίς να δίνουν λύση στη σύγχυση που επικρατεί.

Ο ένας υποστηρίζει πως τα logistics περιορίζονται στους τέσσερις τοίχους μιας αποθήκης. Ο άλλος αποδέχεται μόνο την εμπλοκή των οδικών μεταφορών στα logistics. Ένας τρίτος διαχωρίζει τη θέση του και ονομάζει logistics το μηχανισμό εισαγωγής και εξαγωγής εμπορευμάτων από ένα σημείο σε ένα άλλο.

Ο τέταρτος, ο οποίος είναι και επιχειρηματίας, νομίζει πως τα logistics είναι η εύκολη λύση στην εξεύρεση σπουδασμένου και κακοπληρωμένου υπαλλήλου που θα προσληφθεί για να κάνει τα πάντα μέσα στην επιχείρηση αφού «τα logistics φθάνουν μέχρι τα σύνορα της φαντασίας». Ελπίζουμε αυτά τα σύνορα να μη φθάνουν μέχρι τη γωνία της αποθήκης όπου υπάρχουν τα μηχανήματα καθαρισμού, οι σκούπες και ο σφουγγαρίστρες.

Αν ζούσε ο Χέρμαν Έσσε και μάθαινε τι λένε οι «γκουρού» της εφοδιαστικής αλυσίδας, σίγουρα θα ξανάγραφε τον «Σιντάρτα». Θα τον έκανε logistics manager που θα δοκιμαζόταν από το διάβολο.

Οι δοκιμασίες του logistician Σιντάρτα δεν θα ήταν και λίγες. Πρέπει να διευρύνει το εικοσιτετράωρο, να κατακτήσει προϋπηρεσία πριν τελειώσει το πανεπιστήμιο ή το κολλέγιο, να αναλύει τους χρησμούς των «γκουρού» για μείωση του κόστους και μεγιστοποίηση των κερδών, να μη ζητήσει ποτέ αύξηση και να μην έχει προσωπική ζωή.

Και μετά παραπονιόμαστε επειδή στις συζητήσεις του Καραμανλή στην Κίνα δεν υπήρχαν logistician…

• Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 43 του περιοδικού "Logistics & Management"
  (Φεβ. 2006)

Για το κέρδος θυσιάζεται η ενημέρωση

Αυτό το μήνα θα ξεφύγω λίγο από την επεξήγηση θεμάτων που επιλέξαμε σ’ αυτό το τεύχος για την ενημέρωσή σας. Θα σταθώ λίγο στην… «ενημέρωση». Ο κορυφαίος Δημήτριος Δημητράκος αναφέρει στο εγκυρότατο ορθογραφικό και ερμηνευτικό λεξικό του πως το συνηρημένο ρήμα ενημερόω – ενημερώ σημαίνει πως καθιστώ κάποιον γνώστη ενός γεγονότος.

Ένας άλλος εξαιρετικός (κατ’ εμέ) άνθρωπος και ειδήμων περί την επικοινωνία, ο κ. Γιώργος Βέλτσος, υποστηρίζει πως τα γεγονότα, και κατά προέκταση η ενημέρωση, αποτελούν ένα ιδανικό πεδίο προβολής πραγματικών, ιδεωδών και ιδεατών καταστάσεων αναλόγως με τη διάθεση του ανθρώπου που κάνει γραπτή, φωνητική ή οπτική περιγραφή. Οι αποστάσεις μεταξύ της πραγματικότητας, του ιδεώδους και του ιδεατού αρχίζουν από την ταπεινότητα του απειροελάχιστου έως τη χαωτικότητα του απείρου.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε πως οι αντοχές των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας και ειδικώς των τηλεοπτικών καναλιών, για τον αγώνα της «ενημέρωσης» δοκιμάζονται από το απειροελάχιστο μέχρι το άπειρο. Η εξέγερση των «αθλίων» στη Γαλλία, ο συνεχιζόμενος ανταρτοπόλεμος (για το πετρέλαιο) στο Ιράκ και το απειλητικό οικονομικό ξέσπασμα της Κίνας απασχολούν τα διεθνή ΜΜΕ τις τελευταίες εβδομάδες.

Στα ντόπια «μαγαζιά», αυτές οι εξελίξεις και οι διεθνείς πολιτικές και οικονομικές προεκτάσεις τους είναι πιο ασήμαντες από τη «λαϊκή» τραγουδιάρα (ή και τον τραγουδιάρη) που πήγε στο ψιλικατζή για τσίχλες και δήθεν «συνελήφθη» από κρυφή κάμερα. Τι άλλο προτάσσει η σύγχρονη ελληνική τηλεόραση στο όνομα της ενημέρωσης που υποτίθεται πως διατηρεί υψηλή τηλεθέαση; «Ημιμαθείς» παρουσιαστές, «παραθυράκηδες» σχολιαστές, υποκριτές «σταυροφόρους» των ευπαθών κοινωνικών ομάδων, «εισαγγελείς», «ειδήμονες» και άλλους γραφικούς που παριστάνουν τους παράγοντες, τους υποψήφιους πολιτικούς, τα ψώνια και τους μαϊντανούς για να γράφουν τα μηχανάκια της AGB.

Αν ο Νόαμ Τσόμσκυ γνώριζε αυτό το θίασο των παλαβών που βομβαρδίζουν με βλακεία την κοινή γνώμη και βαυκαλίζονται πως πείθουν κιόλας, τότε θα αφιέρωνε κεφάλαια γι’ αυτήν την πνευματική και πολιτιστική κατάπτωση τόσο στο βιβλίο «Προπαγάνδα και κοινός νους», όσο και στο «ΜΜΕ: Όργανο ελέγχου και επιβολής».

Στο όνομα του κέρδους, η ενημέρωση μετατρέπεται σε εκμαυλισμό συνειδήσεων και σε μέσο επιβολής της υποκουλτούρας. Είμαι ο τελευταίος που θα κάνω μαθήματα δημοσιογραφίας ή θα υποστηρίξω πως αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα. Στη χώρα μας ωστόσο, το έλλειμμα πολιτισμού και παιδείας οδηγεί σε οδυνηρές καταστάσεις, δυστυχώς και με τα ΜΜΕ σε ρόλο ηθικού αυτουργού. Δεν είναι τυχαίο πως η πολιτική έγινε παραπολιτική σε ψητοπωλεία, ο αθλητισμός παράγκα, ο πολιτισμός γαρύφαλλα με ηλεκτρικά μπουζούκια και η λογική συντηρητισμός.

Στον ένα χρόνο ανανέωσης του “L&M” έχουμε επιλέξει το δρόμο της ήπιας, σοβαρής και ποιοτικής ενημέρωσης για να γίνουμε καλύτεροι.

• Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε στο τεύχος 41 του περιοδικού "Logistics & Management"
  (Δεκ. 2005)