Παρέμβαση Σαμαρά: «Δεν θα επιστρέψουμε στο τέλμα!»

«Δεν γίναμε Αργεντινή, όπως ήθελαν κάποιοι: Δεν είδαμε τις πόλεις μας να καίγονται. Δεν βουλιάξαμε σε πληθωριστικό νόμισμα».

Άρθρο του πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά,

που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή»

Τέσσερα πράγματα οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε όλοι στην Ελλάδα σήμερα: Πρώτον, πού ήμασταν μέχρι χθες… Δεύτερον, πού πηγαίνουμε από εδώ και στο εξής... Τρίτον, σε ποιο ακριβώς σημείο βρισκόμαστε τώρα. Και, τέταρτον, ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε αυτή την ώρα. 

Σε ό,τι αφορά το πρώτο, τελειώσαμε μια πολύ δύσκολη και οδυνηρή περίοδο: της κρίσης και των Μνημονίων!

• Ξεπεράσαμε την κρίση ελλειμμάτων. Σήμερα βγάζουμε πρωτογενή πλεονάσματα! Καλύπτουμε όλες τις ανάγκες μας και δανειζόμαστε ακόμα μόνο για μέρος των τόκων που πληρώνουμε. Που κι αυτοί είναι πια πολύ μειωμένοι σε σύγκριση με λίγα χρόνια πριν...

• Στο τέλος της επόμενης χρονιάς, θα καλύπτουμε μόνοι μας και τους τόκους! Δηλαδή, δεν θα χρειαζόμαστε καθόλου νέο δανεισμό κάθε χρόνο. Πετύχαμε κάτι που η Ελλάδα δεν το είχε δει επί πολλές δεκαετίες. Και δεν το έχει σήμερα σχεδόν καμία χώρα στην Ευρώπη...

• Ακόμα, ξεπεράσαμε τη μακροχρόνια ύφεση και μπαίνουμε σε ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Κι αυτό, σύμφωνα με την αξιολόγηση όλων των διεθνών οργανισμών. Πολλοί εκ των οποίων μας είχαν «τελειωμένους» εδώ και χρόνια...

• Ηδη από το φθινόπωρο το χρέος μας θα κηρυχθεί και επισήμως «βιώσιμο» με περαιτέρω μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση του δανεισμού. Και το σπουδαιότερο: Χωρίς νέα Μνημόνια και χωρίς πρόσθετα μέτρα λιτότητας!

• Τέλος, οι διεθνείς αγορές άρχισαν ήδη να μας δανείζουν. Δηλαδή γινόμαστε πλέον μια «φυσιολογική χώρα».

Συμπέρασμα: Πέρυσι τελείωσε η κρίση ελλειμμάτων. Φέτος τελειώνει οριστικά η κρίση δανεισμού, η κρίση χρέους και η κρίση αξιοπιστίας της Ελλάδας.

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο –το πού πάμε από εδώ και στο εξής– η ανάπτυξη που ξεκινάει θα μας επιτρέψει πολύ σύντομα να καλύψουμε όλες τις απώλειες των τελευταίων ετών σε βιοτικό επίπεδο. 

Κι αυτό, σύμφωνα με τις πιο «συντηρητικές» προβλέψεις. Αλλά μπαίνουμε στον δρόμο της ανάπτυξης με ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια, όχι με δανεικά. Μιας ανάπτυξης που θα συνεχίζεται για χρόνια, δεν θα οδηγήσει σε νέα κρίση. Μιας ανάπτυξης που στηρίζεται σε σύγχρονες μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή, σε ό,τι έγινε και αποδίδει σε πολλές άλλες χώρες, ευρωπαϊκές και μη. 

Η ανεργία είναι ακόμα μεγάλη, αλλά ήδη άρχισε να υποχωρεί! Μέσα στα επόμενα τρία χρόνια θα έχει δημιουργηθεί πάνω από μισό εκατομμύριο νέες θέσεις εργασίας. Και έως το 2020 η ανεργία θα έχει υποχωρήσει κάτω από τον μέσο όρο της Ευρώπης.

Σε ό,τι αφορά το τρίτο ερώτημα: Πού βρισκόμαστε σήμερα; Είμαστε στο σημείο που η χώρα στέκεται ξανά στα πόδια της. Εχουμε αποκαταστήσει τις εσωτερικές ισορροπίες μας και την αξιοπιστία μας στο εξωτερικό. Εχουμε διαψεύσει όλες τις «Κασσάνδρες» που προεξοφλούσαν την καταστροφή μας. Και η Ελλάδα ετοιμάζεται να τρέξει, να παραγάγει εισόδημα, ευημερία, να αποκαταστήσει πλήρως την κοινωνική συνοχή της και να πολλαπλασιάσει την ισχύ της. 

Είναι η κρίσιμη στιγμή όταν περνάς από τον φόβο στην ελπίδα, από την ανασφάλεια για το τώρα στη φιλοδοξία για το αύριο. Από τη δοκιμασία στη δικαίωση. Από τις θυσίες του παρελθόντος στη νέα περίοδο όπου αυτές οι θυσίες αρχίζουν να αποδίδουν. Κυρίως προς όφελος όσων υπέφεραν περισσότερο…

Και ο μεγάλος κίνδυνος: Την κρίσιμη αυτή στιγμή να σκοντάψουμε! Να γυρίσουμε πίσω στην κρίση από την οποία ξεφύγαμε. Να ξαναπέσουμε στο τέλμα από το οποίο μόλις και με τόσους κόπους ξεκολλήσαμε...

Δυστυχώς, υπάρχουν δυνάμεις που δεν θέλουν να ξεκολλήσουμε από το τέλμα! Και θέλουν να μας επιστρέψουν στην κρίση... Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να ματαιώσουν τη μέχρι τώρα πορεία μας. Δεν τα κατάφεραν! Προέβλεπαν ότι δεν θα πιάσουμε κανένα στόχο. Οτι δεν θα πετύχουμε τα πλεονάσματα, ότι θα καταρρεύσουν οι προϋπολογισμοί του κράτους, ότι δεν θα επιστρέψουμε το «κοινωνικό μέρισμα», ότι δεν θα καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές. Διαψεύστηκαν σε όλα!

Συσπείρωσαν όλους εκείνους που είχαν καθηλωμένη τη χώρα στη στασιμότητα και την οδήγησαν στην κρίση: Τις ασύδοτες συντεχνίες, τα καρτέλ, το σπάταλο κράτος, όσους έδιωχναν επενδύσεις, όσους παρέλυαν τις πόλεις και την οικονομική ζωή με καθημερινή «επαναστατική γυμναστική» μειοψηφιών, όσους ήθελαν η Ελλάδα να γεμίσει λαθρομετανάστες, όσους κάλυπταν την παρανομία των κατειλημμένων κτιρίων, των κουκουλοφόρων και των καθημερινών εμπρησμών στους δρόμους...

Έδωσαν μάχη να διατηρηθούν στην Ελλάδα όλα εκείνα που έχουν απορριφθεί εδώ και χρόνια σε όλες τις δημοκρατικές κοινωνίες της Ευρώπης. Και πέραν αυτής... Όμως δεν κατάφεραν να σταματήσουν την έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια και την κρίση!

Και γι’ αυτό, τώρα δίνουν τον «υπέρτατο αγώνα» τους για να αποσταθεροποιήσουν πολιτικά την Ελλάδα! Πότε; Τη στιγμή που σηκώνεται στα πόδια της κι ετοιμάζεται να ξεδιπλώσει τον δυναμισμό της. Τη στιγμή που βγαίνει από τα Μνημόνια και πρόκειται να αποκαταστήσει την πλήρη βιωσιμότητα του χρέους της!

Γνωρίζουν ότι η Ελλάδα χρειάζεται διεθνή ερείσματα για να αναπτύξει τα ενεργειακά της αποθέματα. Εκείνοι δεν θέλουν το ευρώ και ζητούν την έξοδο από το ΝΑΤΟ! Πότε; Τη στιγμή που ο περίγυρος της χώρας μας γίνεται όλο και πιο ανήσυχος, όλο και πιο ασταθής. Ο γεωπολιτικός χάρτης τούς είναι απόλυτα ξένος ή αδιάφορος...

Απειλούν ότι θα «σχίσουν τα Μνημόνια»! Και πώς θα αντιδράσουν, άραγε, οι υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, που μας έχουν δανείσει με επιτόκια πολύ συχνά χαμηλότερα απ’ ό,τι δανείζονται εκείνες;

Τώρα, μάλιστα, αποκαλύπτεται το τι απετράπη τον Νοέμβριο του 2011, όταν προτάθηκε στην Ελλάδα το περιβόητο «δημοψήφισμα» εξόδου από το ευρώ. Αλλά και το καλοκαίρι του 2012, όταν κανείς δεν πίστευε ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει... Υπήρχε σχέδιο απομάκρυνσης της χώρας, σχέδιο «ακρωτηριασμού της Ελλάδας από το σώμα της Ευρωζώνης»!

Πράγμα που θα ήταν ίσως δύσκολο και επικίνδυνο για την Ευρωζώνη, αλλά σίγουρα θα ήταν ολέθριο για την ίδια την Ελλάδα! Απέναντί μας τότε δεν είχαμε κάποιες «αδιάλλακτες κυβερνήσεις που μπορούσαν να πιεστούν». Είχαμε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη να φοβούνται επίθεση των διεθνών αγορών κατά του ευρώ. Εξαιτίας της Ελλάδας...

Δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάλαβε τίποτε απ’ όλα αυτά: «Μην ακούτε, μπλόφα ήταν», μονολογούν και σήμερα... Ακόμα και πρόσφατα, ο σύμμαχος του κ. Τσίπρα, το αριστερό γερμανικό κόμμα Die Linke, ζήτησε να μη στηρίζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν πρόβλημα! Πράγμα που θα δημιουργούσε νέα ασφυξία στην οικονομία μας... Με αυτούς θέλει να κάνει την «ανατροπή»!

Τίποτε δεν κατάλαβαν τότε! Τίποτε δεν έμαθαν στο μεταξύ. Και με τα ίδια μυαλά, σήμερα, προσπαθούν να επαναφέρουν τη χώρα στον ίδιο κίνδυνο που με τόσους κόπους και τόσες θυσίες αποτρέψαμε... Δεν τους ενδιαφέρει η πολιτική. Δεν τους ενδιαφέρει η κοινωνία. Δεν τους ενδιαφέρει η Ελλάδα, ούτε η Ευρώπη…

Τους ενδιαφέρει μόνο να «αθροίσουν» τις δυνάμεις του πολιτικού περιθωρίου πανευρωπαϊκά! Μόλις χθες ο υποψήφιός τους για τον Δήμο της Αθήνας πρότεινε να αποφασίζουν... οι ίδιοι οι διαδηλωτές, κάθε φορά, αν θα κλείνουν τους δρόμους ή όχι! Δηλαδή να συνεχιστεί ό,τι γίνεται στην Αθήνα εδώ και δεκαετίες. Κι ό,τι δεν γίνεται σε καμία άλλη πόλη του κόσμου. Πράγματι, δεν τους ενδιαφέρει ούτε η κοινωνία ούτε η Ελλάδα ούτε η Ευρώπη...

Στα δύο κρίσιμα χρόνια που πέρασαν, ασφαλώς υπήρξαν και αδικίες. Κάποιες ήταν αναπόφευκτες, κάποιες όχι. Κυρίως στη φορολογία. Και στη λειτουργία του εισπρακτικού μηχανισμού. Ολα τα γνωρίζουμε και σιγά σιγά τα διορθώνουμε. Ήδη αρχίσαμε, και βήμα - βήμα θα τα διορθώσουμε όλα!

Αλλά αποτρέψαμε τα πολύ χειρότερα! Δεν γίναμε Αργεντινή, όπως ήθελαν κάποιοι: 

Δεν είδαμε τις πόλεις μας να καίγονται. 

Δεν βουλιάξαμε σε πληθωριστικό νόμισμα. 

Δεν είδαμε τις τράπεζες να κλείνουν και τις καταθέσεις να εξανεμίζονται μέσα σε ένα βράδυ. 

Και το σημαντικότερο: 

Ήδη μέσα σε δύο χρόνια σταθεροποιήσαμε την οικονομία και την κοινωνία, ενώ η Αργεντινή –δώδεκα χρόνια μετά– ακόμα φλέγεται...

Και σε λίγα χρόνια θα έχουμε ανακτήσει όσα χάθηκαν μέσα στην κρίση. Ενώ στην Αργεντινή, 12 χρόνια μετά τη χρεοκοπία της, εξακολουθεί η φτωχοποίηση όλης της κοινωνίας... Αυτό αποτρέψαμε! Και κάποιοι θέλουν να μας επιστρέψουν πάλι στον ίδιο κίνδυνο, στον ίδιο εφιάλτη. Στον ίδιο παρονομαστή της μιζέριας... Δεν θα τους το επιτρέψουμε. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε.

Στις ευρωεκλογές που έρχονται πρέπει να ματαιώσουμε τα σχέδιά τους... Η αποσταθεροποίηση που ονειρεύονται δεν είναι πλήγμα για την κυβέρνηση. Είναι καίριο πλήγμα για τη χώρα.

Δεν θα τους περάσει! Ούτε αυτή τη φορά...