Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Τι δεν μάθαμε για τη συνάντηση των εκδοτών

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ από το ιστολόγιο της "Μαχόμενης Δημοσιογραφίας"

Από τον Ευρύνομο,Μέγα Κωπηλάτη

Νέο σκηνικό στον Τύπο σε βάρος των εργαζομένων θέλουν να στήσουν οι μεγάλοι και λεγόμενοι «παραδοσιακοί» εκδότες. Οι εκπρόσωποι των μεγαλύτερων εκδοτικών συγκροτημάτων της χώρας συμφώνησαν και συναντήθηκαν σε ουδέτερο έδαφος για να δειπνήσουν και να ανταλλάξουν απόψεις σχετικώς με όσα πρέπει να δρομολογηθούν τους επόμενους μήνες ώστε να ελεγχθεί πλήρως η αγορά και το ανθρώπινο δυναμικό των εφημερίδων.

Η συνάντηση έγινε την Τρίτη, 2 Μαρτίου, στο «ουδέτερο» έδαφος της «Ελευθεροτυπίας». Η οικοδέσποινα κ. Μάνια Τεγοπούλου φρόντισε ώστε να περάσουν όσο πιο διακριτικά γινόταν οι κ.κ. Γιάννης Αλαφούζος, Παναγιώτης Ψυχάρης και Φώτης Μπόμπολας. Σύμφωνα με όσα δεν έγραψε το «Ποντίκι», μετά τις αβρότητες, τα καλωσορίσματα και τις ατάκες για την αισθητική των γραφείων της «Ε» ακολούθησαν μαζί με μεζεδάκια και ουΐσκυ, οι εκδότες άρχισαν να λένε πώς θα (ξανα)μοιράσουν την «πίτα».


Αυτό που τους έχει θορυβήσει είναι η διείσδυση των κυρίων Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, Πέτρου Κυριακίδη και Βίκτορα Ρέστη στην αγορά των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας με ιδιαίτερα δυναμικό τρόπο. Η προσπάθειά τους να περισώσουν και να «αναστήσουν» (προς το παρόν) εφημερίδες και ραδιοφωνικούς σταθμούς που έπνεαν τα λοίσθια φαίνεται να τους ενοχλεί, όπως και η προσπάθεια που γίνεται για τον «Ελεύθερο Τύπο» από τους κ.κ. Αλέξανδρο Σκαναβή και Δημήτρη Μπενέκο.


Με το φόβο να μην αλωθεί από τους «παρείσακτους» ή τους «μικρούς εκδότες» η Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών και να μην ενταχθούν όλοι οι εκδότες εφημερίδων υπό τη σκέπη του ΣΕΒ (σ.σ. σκέψη πουαφρέσει στον κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλο), στη μετά-Λαμπράκη εποχή οι τέσσερις επίγονοι οργανώνονται κι σχεδιάζουν τη νέα εποχή του Τύπου, καθώς και τον ενταφιασμό κάθε έννοιας τόσο ελεύθερης σκέψης, όσο και εργασιακών δικαιωμάτων.


Οι παραδοσιακοί και μεγάλοι θέλουν να συστήσουν μία νέα κλειστή λέσχη εκδοτών στην οποία δεν θα έχουν θέση ούτε οι «παρακατιανοί» με εφημερίδες κάτω από 5 χιλιάδες φύλλα, ούτε επενδυτές από άλλους χώρους. Η μόνη περίπτωση παραμονής στην ΕΙΗΕΑ είναι ο καθορισμός νέων κανόνων και προϋποθέσεων για όσους θέλουν να διεκδικήσουν μια θέση στο διοικητικό συμβούλιο που θα επιτρέπει τη συμμετοχή μόνο των ισχυρότερων.


Οι περιχαρακώσεις που σχεδιάζονται δεν προβλέπουν μόνο τον αποκλεισμό των «μικρών» εκδοτών από τα συνδικαλιστικά του εκδοτικού εργοδοτισμού αλλά και άλλου είδους αντιμετώπιση από τις διαφημιστικές και το κράτος.


Οι κ.κ. Τεγοπούλου, Αλαφούζος, Ψυχάρης και Μπόμπολας συμφώνησαν να απαιτήσουν συνάντηση με τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου μόλις επιστρέψει από την Ουάσινγκτον προκειμένου να του θίξουν το κοινό αίτημά τους. Θέλουν να καρπωθούν το σύνολο της κρατικής διαφήμισης για τα μαγαζιά τους και να απαγορευθεί η δημοσίευση ισολογισμών στις μικρής κυκλοφορίας εφημερίδες.


Αν υποχωρήσει σ’ αυτήν την παράλογη απαίτηση ο πρωθυπουργός και υποδείξει στον κ. Χάρη Παμπούκη να προχωρήσει στα περαιτέρω, όλες οι εφημερίδες που βρίσκονται κάτω από το όριο των δέκα χιλιάδων φύλλων θα κλείσουν. Για ανέργους δημοσιογράφους, τεχνικούς και διοικητικούς υπαλλήλους φυσικά δεν δείχνουν να νοιάζονται ιδιαίτερα. Δεν είναι τυχαίο πως συμφώνησαν να διαρρεύσουν φήμες περί επικείμενης μείωσης προσωπικού από τα μεγάλα συγκροτήματα κατά 25% επί του συνόλου.


Ήδη έχουν αρχίσει να σκιάζουν σαν φαντάσματα απειλές περί απολύσεων (στα ΜΜΕ του Δ.Ο.Λ.), περικοπών μισθών σε όσους παίρνουν πάνω από το αστρονομικό ποσό των 1.500 ευρώ μηνιαίως (στο Έθνος) και επιλογής «αποκλειστικής απασχόλησης» ανεξαρτήτως κοινωνικών αναγκών (στην «Ελευθεροτυπία»). Όσον αφορά σε θέματα τήρησης της γραμμής που επιβάλλει ο εκδότης και το επιτελείο του (βλέπε περίπτωση Παπαχελάδων και άλλων αντιδημοκρατικών δυνάμεων όπως οι Πορτοσαλταίοι του Φαλήρου) ειπώθηκε πως θα μπορούν να γίνονται απολύσεις με συνοπτικές διαδικασίες.


Μετά τις περικοπές στις αποδοχές των στελεχών στο «Έθνος», συμφωνήθηκε πως με πιεστικό τρόπο θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση των αμοιβών σε όλα τα μαγαζιά. Πρώτα θα κοπούν τα κυριακάτικα και στη συνέχεια όλα τα επιδόματα (σ.σ. πτυχία, γλώσσες και ούτω καθεξής).Σε τρίτο επίπεδο θα γίνει προσπάθεια ομογενοποίησης του προσωπικού ενός ή δύο ΜΜΕ σε μία ενιαία αίθουσα σύνταξης (newsroom) με τη λογική της ανασύνταξης ειδήσεων και τηλεγραφημάτων του ΑΠΕ.


Για τη χαμένη τιμή του ρεπορτάζ φυσικά, δεν είχαν να πουν τίποτε ουσιώδες οι επίγονοι. Απλώς θα οδηγήσουν την κατάσταση στην κατάργηση των εξειδικευμένων ρεπορτάζ αλλά και τη δημιουργία μιας νέας τάξης δημοσιογράφων που θα αποτελεί και την πλειοψηφία. Θα είναι οι «αδέσποτοι» που θα δουλεύουν σαν “freelancers”, δεν θα έχουν ασφαλιστικά δικαιώματα, καμμία ένωση δεν θα τους εκπροσωπεί κι αν δεν προέρχονται από «τζάκια» δεν θα έχουν μοίρα, κρίση και θέση στα “new media” της απόλυτης εκμετάλλευσης.


Σχετικός σύνδεσμος:

http://maxomenidimosiografia.blogspot.com/2010/03/blog-post_7092.html

Liebe Griechen!

Ανοικτή επιστολή προς τους Έλληνες απευθύνει από το περιοδικό «Στέρν» ο βασικός αρθρογράφος του γερμανικού πολιτικού περιοδικού κ. Βάλτερ Βελενβέμπερ μετά την κριτική που δέχθηκε.
Είναι χρήσιμο να δούμε τι λέει ο συντάκτης της επιστολής και κυρίως τι παραδέχεται.
Το κείμενο έχει ως ακολούθως:

«Αγαπητοί Έλληνες!

Σίγουρα σας συμβαίνει ό,τι και σε εμάς τους Γερμανούς: Όταν σκεφτόμαστε την Ευρωπαϊκή Ένωση, το μυαλό μας πάει σε αυτόν τον συγκεχυμένο μηχανισμό στις Βρυξέλλες, όπου καλοπληρωμένοι γραφειοκράτες, μαζί με ξεδιαλεγμένους στην πατρίδα τους πολιτικούς, συνεχώς παράγουν εκνευριστικούς κανόνες. Έτσι έβλεπα εγώ τα πράγματα έως τώρα. Ξαφνικά όμως, η άποψή μου για την Ευρώπη και την Ε.Ε. άλλαξε ριζικά. Κι αυτό το οφείλω σε εσάς.

Όλα ξεκίνησαν με μια επιστολή προς εσάς τους Έλληνες, την οποία έγραψα πριν από λίγες εβδομάδες στο περιοδικό Stern. Οφείλω να ομολογήσω: Η επιστολή περιείχε βαριές κατηγορίες. Και μου απαντήσατε, και μάλιστα σε βαθμό που το ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο ακόμη ξεχειλίζει.

Η αντιπαράθεση μεταξύ Γερμανών κι Ελλήνων που έχει ξεσπάσει εδώ και εβδομάδες, είναι σφοδρή και συναισθηματικά φορτισμένη, από την άλλη όμως, είναι απαραίτητη και προπάντων πραγματικά γόνιμη. Και από τότε η Ε.Ε. δεν αποτελεί πλέον απλώς έναν λαβύρινθο διατάξεων για μένα. Τώρα, με την αντιπαράθεση ανάμεσα σε εσάς τους Έλληνες κι εμάς τους Γερμανούς, είναι που η Ευρώπη ξεκινά πραγματικά για μένα.

Θα συμφωνήσετε πως έως τώρα τα πράγματα είχαν ως εξής: Όποτε προκύπτει κάποιο θέμα μεταξύ Ελλήνων και Γερμανών, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ συναντιέται με τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Εμείς οι πολίτες είμαστε μονάχα θεατές. Μπροστά στην τηλεόραση. Τώρα, σε αυτή την κρίση, εμείς οι πολίτες αρχίσαμε επιτέλους να συνομιλούμε μεταξύ μας, χωρίς τους αρχηγούς των κυβερνήσεων. Η ελληνογερμανική συζήτηση αποτελεί την αρχή μιας πραγματικής, ευρωπαϊκής δημόσιας σφαίρας. Ενόψει αυτού του γεγονότος, γίνεται εμφανές ότι η αντιπαράθεση είναι προτιμότερη από τη σιωπή.

Οι κατηγορίες που επιτέλους εκφέρονται, πραγματικά μας πάνε μπροστά. Και τις δύο πλευρές. Φυσικά πόνεσε η αντιπαράθεση αυτή. Όταν σας κατηγορούμε ότι είστε διεφθαρμένοι και εξαπατάτε την υπόλοιπη Ευρώπη, βεβαίως αυτό σας χαλάει τη διάθεση. Κι όταν ανώνυμοι επιστολογράφοι μου προτείνουν να με επεξεργαστούν παράγοντας γύρο ή όταν ελληνικές εφημερίδες παριστάνουν το Άγαλμα της Νίκης στην ομώνυμη στήλη με σβάστικα, αυτά με κάνουν να ξεροκαταπίνω.

Συνολικά, όμως, με διδάξατε πολλά: Το γεγονός ότι γερμανικές εμπορικές αλυσίδες όπως η Lidl και η Saturn κατέκτησαν την ελληνική αγορά, συμμετέχοντας έτσι ενεργά στη διαμόρφωση της ελληνικής οικονομίας, την οποία κατακρίνω, αυτό το αγνοούσα τελείως. Όπως επίσης αγνοούσα το ύψος των υπέρογκων κερδών που η Ελλάδα αποφέρει στη γερμανική βιομηχανία όπλων. Το 13 τοις εκατό των συνολικών γερμανικών εξαγωγών όπλων διοχετεύεται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Αγοράζετε τόσα άρματα μάχης και τουφέκια, επειδή αντιλαμβάνεστε τη σύμμαχό μας στο ΝΑΤΟ, Τουρκία, ως απειλή. Και ποιος εφοδιάζει την Τουρκία με όπλα; Πάλι εμείς οι Γερμανοί.

Η γερμανική αμυντική βιομηχανία λοιπόν, επωφελείται από μια διαμάχη, την οποία η μεγάλη πλειοψηφία των Γερμανών πολιτών θεωρεί περιττή.

Οφείλω να ομολογήσω: Όσον αφορά αυτό το θέμα, εσείς οι Έλληνες έχετε ένα ισχυρό επιχείρημα με το μέρος σας. Στην επιστολή μου είχα περιγράψει το αίσθημα της αδυναμίας που νιώθουμε εμείς οι Γερμανοί, λόγω του ότι και η δική μας οικονομική σταθερότητα εξαρτάται από τις αποφάσεις που λαμβάνει η δική σας κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση, την οποία εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να εκλέξουμε. Η δημόσια συζήτηση στη Γερμανία δεν έμεινε χωρίς αποτέλεσμα στην Ελλάδα. Άσκησε ακόμη περισσότερη πίεση σε εσάς τους Έλληνες, ώστε να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα.

Ισχυρίζομαι το εξής: Οι διαμαρτυρίες εκ μέρους εμάς των Γερμανών διευκολύνουν την κυβέρνησή σας να φέρει εις πέρας την εφαρμογή των απαραίτητων, σκληρών οικονομικών μέτρων. Επομένως, δεν υπάρχει μόνο μια νέα δημόσια σφαίρα στην Ευρώπη. Αυτή δρα κιόλας. Φυσικά εσείς οι Έλληνες αυτό θα το θεωρείτε παρέμβαση στις εσωτερικές σας υποθέσεις. Μα αυτό ακριβώς είναι. Η γερμανική δημοσιότητα επενέβη σε θέματα, τα οποία πρέπει να αποφασιστούν στην Ελλάδα. Αυτό άραγε είναι επιτρεπτό; Ως νέος δημοσιογράφος έκανα ρεπορτάζ για τον πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία.

Τότε, ακόμη και σε περιπτώσεις σοβαροτάτων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους απαγορευόταν σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο. Ως προς αυτό το σημείο το Διεθνές Δίκαιο στο μεταξύ έχει τροποποιηθεί. Όσον αφορά την οικονομική και δημοσιονομική πολιτική, όμως, τα κράτη εξακολουθούν να είναι απολύτως κυρίαρχα. Θεωρητικά. Στην πραγματικότητα με την παγκοσμιοποίηση οι οικονομίες των χωρών έχουν συνδεθεί τόσο στενά, τόσο άρρηκτα, ώστε οι αποφάσεις που λαμβάνει η κυβέρνηση της μιας χώρας να έχουν αναπόφευκτες επιπτώσεις στην οικονομία και συνεπώς και στη ζωή των ανθρώπων σε μια άλλη χώρα.

Στην Ε.Ε. οι επιδράσεις αυτές είναι ακόμη πιο ισχυρές και άμεσες. Η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου, συνεπώς, επεμβαίνει πάντοτε και στη γερμανική οικονομία, παρόλο που δεν το επιδιώκει. Και γι’ αυτό το λόγο είναι απολύτως κατανοητή και δικαιολογημένη η παρέμβαση της γερμανικής δημοσιότητας και των Γερμανών πολιτών στις πολιτικές αποφάσεις της Ελλάδας. Όπως και το αντίστροφο! Κι ακριβώς αυτό είναι που έμαθα τις τελευταίες εβδομάδες μέσα από την αντιπαράθεσή μας: Στην Ε.Ε. δεν υπάρχουν πλέον εσωτερικές υποθέσεις.

Με εγκάρδιους χαιρετισμούς,

Walter Wüllenweber»

Προσωπικώς, θεωρώ τίμια την εξήγηση του κ. Βελενβέμπερ. Το θέμα είναι γιατί κανείς από τη δική μας πλευρά δεν ανέλαβε να απαντήσει είτε στον ίδιον προσωπικώς, είτε στους Γερμανούς...

Για την αντιγραφή,

Χ.Κ.Λ.

Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010

Αν έχουν κότσια, ας τολμήσουν (επιτέλους)...


Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Ο κ. Κώστας Καραμανλής έλεγε το φθινόπωρο ότι η κατάσταση πήγαινε κατά διαβόλου, διότι τόσο εκείνος, όσο κυρίως ο κ. Γιώργος Αλογοσκούφης επιδόθηκαν σε μια εγκληματική πολιτική με τις ανόητες «απογραφές» και το ξεγύμνωμα της ελληνικής οικονομίας. Όσο «δημιουργική» κι αν ήταν η λογιστική που εφάρμοσε η κυβέρνηση του κ. Κώστα Σημίτη επί υπουργίας των κ. Γιάννου Παπαντωνίου και Νίκου Χριστοδουλάκη, δεν ήταν σώφρων και τίμια στάση απέναντι στον ελληνικό λαό.

Κι όταν μιλάμε για το λαό εννοούμε το σύνολο των ανθρώπων που γίνονται θύτες και θύματα των εαυτών τους και μιας δράκας πολιτικάντηδων που φορολογεί ή δαιμονοποιεί από τη μια πλευρά, αλλά συμπεριφέρεται με αλαζονεία και φεουδαρχική αντίληψη από την άλλη.
Ήδη από τη στιγμή που εξανεμίστηκε η ελπίδα περί «ανασυγκρότησης του κράτους», πολλοί άρχισαν να κάνουν λόγο για χρεωκοπία της Ελλάδας. Μόνο ο κ. Γιώργος Παπανδρέου μας μπέρδευε…
Όταν αναφερόταν σε ατιμώρητα (και ανέγγιχτα) σκάνδαλα ο σημερινός πρωθυπουργός ρωτούσε πού πήγαν τα λεφτά. Μόλις όμως έπρεπε να μιλήσει ενώπιον τηλεοπτικών συνεργείων και συγκεντρωμένων, διαβεβαίωνε πως «υπάρχουν λεφτά». Μετά τη νίκη και ύστερα από τις 100 ημέρες που θα μας οδηγούσαν στην ευημερία, διαπιστώνει πως λεφτά δεν υπάρχουν κι αντ’ αυτού περικόπτονται οι παροχές σε άδειες κι επιδόματα, παγώνουν οι συντάξεις…

Δηλαδή τα κέρδη των τραπεζών, των εργολάβων, των προμηθευτών του Δημοσίου και διαφόρων άλλων «παραγωγικών» φορέων δεν αφορούν σε χρήματα αλλά σε άυλες έννοιες που όλως τυχαίως συνοδεύονται από τραπεζικούς λογαριασμούς στο εξωτερικό;
Οι εθνοσωτήρες που αντιγράφουν ξένα μοντέλα διαχείρισης του κράτους χωρίς να υπολογίζουν το μέλλον της πατρίδας δεν καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο. Θέλουν εξοικονόμηση χρημάτων;

Ας στερηθούν λοιπόν οι ορδές των πρώην, νυν και αεί βουλευτών αποζημιώσεις, συντάξεις και οφφίκια χάρη στα οποία κάνουν ζωή χαρισάμενη ελέω θυσιών από συνταξιούχους των 500 ευρώ. Ας επιβληθούν πρόσθετοι φόροι σε τράπεζες, μεγάλες επιχειρήσεις και όλους τους μεγαλοκαρχαρίες. Στη χώρα των αντιφάσεων και της υπερβολής δεν μπορεί να μη διαβάζουν οι υπουργοί κουτσομπολίστικα περιοδικά ή να μη βλέπουν μεσημεριανάδικα για να δουν ποιοι κάνουν παρέλαση για 15 λεπτά δημοσιότητας. Σίγουρα δεν θα είναι ο «Ξανθόπουλος» ή ο «Καΐλας».

Ας συρρικνωθεί το σάπιο και διεφθαρμένο Δημόσιο στα απολύτως αναγκαία ενώ να τιμωρηθούν παραδειγματικά και δημοσίως όσοι ενέχονται σε υποθέσεις που τελικώς πλήττουν ή έπληξαν την οικονομία.

Αν θέλουν να επιβάλλουν μέτρα στο λαό ας υποχρεώσουν αιώνιους άνεργους και gossip άεργους (που βολεύονται με τα επιδόματα από τον ΟΑΕΔ ή με βύσμα κρατούν κάβα σε συμβάσεις Δημοσίου, ΟΤΑ ή Stage) να παρέχουν δεκαπενθήμερη δωρεάν κοινωνική εργασία, όπως συμβαίνει στη Ρωσία στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης.

Έχουν τέτοια κότσια για να τους πάρουμε στα σοβαρά;

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Υψηλή πολιτική… στον καφενέ

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Τόπος: Αίγινα, παραδοσιακό καφενείο κοντά στην ψαραγορά.
Ημέρα και ώρα: Βροχερό χειμωνιάτικο μεσημέρι Κυριακής.
Σκηνικό: Δύο παππούδες (ο Θεμιστοκλής και ο Ζαφείρης) παίζουν τάβλι δίπλα στην ξυλόσομπα, κάτω από τον παλιό καθρέφτη με τη διαφήμιση του «Καφέ Δρίζο», ένας (ο Βαγγέλης) ακόμα διαβάζει την «Εστία» ενώ ο καφετζής (ο Γιώργης) ακούει Μπιθικώτση στην ΕΡΑ.


Ζαφείρης: Έτσι όπως σού ’ρχεται Μιστόκλη το ζάρι, θα τη χάσεις, την παρτίδα.
Θεμιστοκλής: Αν είναι να χάσω, ας χάσω στο πλακωτό. Τουλάχιστον να σώσουμε το spread…
Ζαφείρης: Γιατί ρε διάολε πήγες και πήρες ομόλογα του Δημοσίου;
Θεμιστοκλής: Και να τ’ αφήσω στις τράπεζες για να φορολογηθούν; Δεν πάω καλύτερα συνταξιούχος μετανάστης στην Κύπρο; Γιατί εσύ περιμένεις να χρεωκοπήσουμε για να τα τρώνε ακριβοπληρωμένοι συνδικαλιστές, κερδοσκόποι και διαπλεκόμενοι;
Ζαφείρης: Πήγα στον Περαία κι άνοιξα λογαριασμό σε ισπανική τράπεζα ενώ ψάχνω άκρη για Μεξικό αν δω τα δύσκολα…
Βαγγέλης: Μη φοβάστε δεν θα χρεοκοπήσει η χώρα. Έχουν αγοράσει οι Γερμανοί ομόλογα του Δημοσίου με 6,1! Πιέζουν την κυβέρνηση για ιδιωτικοποιήσεις και συνταξιοδότηση όλων στα 65…
Θεμιστοκλής: Ασσόδυο, πάλι… Βάγγο, τα διάβασες στην «Εστία» και τα πιστεύεις;
Βαγγέλης: Είναι μονόδρομος. Ακόμα και τον καφετζή να ρωτήσεις, ξέρει περισσότερα από τα παιδαρέλια που πασχίζουν να διαχειριστούν το χρέος και τους κόπρους της απογραφής Αλογοσκούφη…
Ζαφείρης: Ρε Γιώργη τι περισσότερο ξέρεις που δεν το σκεφτόμαστε εμείς οι υπόλοιποι ή έχει ραμολίρει τελείως τούτο το χούφταλο;
Γιώργης: Μάγκες δεν ξέρω τι λέτε σεις, αλλά κάμω τα κουμάντα μου. Πήγα στο ταχυδρομείο και βρήκα θυρίδα για να βάλω τις επενδύσεις μου… Φυλάω τα ρούχα μου, να ’χω τα μισά.
Θεμιστοκλής: Και σε τι θα επενδύσεις ρε Γιώργη; Σε μπρίκια και φλυτζάνια;
Γιώργης: Το κομπόδεμα θα το κάνω χρυσάφι, ειδικά τώρα που ανεβαίνει, θα το ασφαλίσω σε θυρίδα κι άσ’το να κάθεται. Όλα τ’ άλλα έχουν ρίσκο, άσε που η κρίση θα κορυφωθεί μεταξύ του Απρίλη και του Μάη…
Βαγγέλης: Δεν το διάβασα αυτό. Το έγραψε ο Παπανδρόπουλος;
Γιώργης: Πρέπει να το γράψει η φυλλάδα για να καταλάβεις τι θα γίνει; Μια σειρά ομολόγων λήγει εκείνο το διάστημα, η κυβέρνηση θα πρέπει ως τότε να αναζητήσει ρευστό και δεν θα το βρει με αποτέλεσμα να κόψει το δώρο Πάσχα των δημοσίων υπαλλήλων ως έναντι των επιδομάτων που έπρεπε να κοπούν από 1ης Ιανουαρίου 2010 και τελικά έχουν δοθεί. Ως απάντηση οι δημόσιοι υπάλληλοι θα κατέβουν σε απεργία…
Ζαφείρης: …Και πρώτοι θα είναι οι εφοριακοί που έχουν αρχίσει και γριλίζουν από το «γυαλί», απειλώντας με απεργία διαρκείας. Επομένως η κυβέρνηση θα πιεστεί ακόμα περισσότερο ενώ θα στερέψουν τα έσοδα στο Δημόσιο και θα οδηγηθούμε στα όρια της χρεοκοπίας.
Θεμιστοκλής: Τότε λήγει η θητεία του Λουκά Παπαδήμου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επομένως θα μπορούσε να γίνει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, με υπουργό Οικονομίας τον Γιώργο Προβόπουλο και υπουργό Οικονομικών τον Νίκο Χριστοδουλάκη…

Η συζήτηση διακόπηκε από τον εκφωνητή: «Έκτακτη είδηση! Αγρότες στήνουν μπλόκο στη γέφυρα της Κάντζας, συμπαραστεκόμενοι στο δράμα της Ελένης Μενεγάκη… Ζητούν από την υπουργό να βγάλει ειδικό επίδομα στην ξανθιά ζωντοχήρα». Σηκώθηκα άλαλος να πάω προς το φέρυ-μπωτ, μουδιασμένος απ’ όσα είχα ακούσει…
  • Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Logistics & Management", τεύχος 87, Φεβρουαρίου 2010. Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο της εφημερίδας "ΑΘΗΝΑΪΚΗ".
  • © Χ.Κ.Λ. - ΛΑΕΓΕ 2010

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Πόσο κοστίζει μια απόφαση


Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Όσοι εκλέγονται στη χώρα μας έχουν ένα μόνιμο εφιάλτη που τον αποκαλούν «πολιτικό κόστος». Πρέπει, επιτέλους, να βρεθεί κάποιος που δεν το υπολογίζει σε ψήφους και θα νοιάζεται για τα οφέλη που θα προκύψουν στρατηγική από την εφαρμογή μιας απόφασης η οποία ενδεχομένως να φανεί αντιλαϊκή στην αρχή, αλλά χρήσιμη στη συνέχεια.

Πέντε μήνες μετά τις εκλογές κι ακόμα δεν ξέρουμε ποια είναι η πολιτική και οι αντικειμενικοί σκοποί της κυβέρνησης. Καθώς φαίνεται όλα δείχνουν πως κάποιοι έχουν βαλθεί να μας αποπροσανατολίσουν με όσα λένε οι ξένοι για την ελληνική οικονομία, ενώ επί της ουσίας δεν έχει προκύψει κάτι. Το ιδεολόγημα περί συγκρότησης κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» κατά τον Μάιο φαίνεται πως αποτελεί την ύστατη λύση για να αποφευχθεί η κοινωνική αντίδραση.

Όσοι μετά το 1996 προώθησαν ιδέες «δημιουργικής λογιστικής» και «ανασυγκρότησης του κράτους» θα έπρεπε να προβλέψουν αυτήν την κατάσταση και τουλάχιστον δεν θα είχαν κάνει λάθη όπως η σιωπηρή κατάργηση του νόμου Πεπονή (2190/94) για τη Δημόσια Διοίκηση για να μπουν παιδιά με μπλε, πράσινους και ροζ ψήφους στο Δημόσιο, το αδικαιολόγητο ροκάνισμα αγροτικών επιδοτήσεων και την εφαρμογή «Αναπτυξιακών» νόμων που χρηματοδοτούσαν ό,τι σχετίζεται με οικοδομές και μπετά…

Ζητούμενο για τη χώρα μας αποτελεί η παραγωγική αναδιάρθρωση. Από την πλήρη αυτάρκεια του 1936 και την ανασυγκρότηση των υποδομών και της βιομηχανίας στην περίοδο 1952 έως 1961, πέσαμε στη μιζέρια των κρατικοποιήσεων μετά το 1977 και στην παντελή αποδόμηση των τελευταίων ετών. Αναμφισβήτητα, η κατάσταση στην εθνική οικονομία είναι κρίσιμη γι’ αυτό οι κρατούντες πρέπει να αναζητήσουν λύσεις και να αφήσουν τα επικοινωνιακά παιγνίδια.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει: «Η άποψή μου είναι η απόφαση και θα την κρίνει ο λαός με την αντίδρασή του». Μήπως πρέπει να πάρει κάποιος αποφάσεις ακόμα κι αν κάνει λάθος;

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Η αλήθεια των αριθμών

«ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΡΠΑΝΕ ΤΟ ΦΑΪ ΑΠ’ ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ
κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
ζητάν θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα ‘ρθουν.»
Μπέρτολτ Μπρέχτ

Του Γιάννη Κυριακάκη
“Επιτέλους”! Αυτό αναφώνησε ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δημ. Δασκαλόπουλος, μετά το πρόσφατο διάγγελμα του πρωθυπουργού. Ενθουσιάστηκε από τη σκληρότητα των μέτρων που εξαγγέλθηκαν. Τώρα που μπήκαμε σε επιτήρηση θα πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Τον περασμένο Οκτώβριο βρέθηκε σε μια έκθεση στο Λονδίνο κι αγόρασε ένα πίνακα 1,5 εκατ. δολ. Όσα θα βγάλει ένας εκπαιδευτικός δουλεύοντας 60 χρόνια ή ένας εμποροϋπάλληλος δουλεύοντας 80 χρόνια ! Είναι να μη χαίρεται με τη σκληρή λιτότητα (των εργαζομένων) και με την επιτήρηση;

Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει συσσωρευμένος τεράστιος πλούτος κι εμείς πρέπει πάλι να πληρώσουμε για χρέη που ποτέ δεν δημιουργήσαμε. Τα ταμεία είναι άδεια αλλά και οι τσέπες μας επίσης. Ποιοι έχουν τέλος πάντων τα λεφτά; Ας δούμε ορισμένα παραδείγματα:

Τα τελευταία 12 χρόνια το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 60%. Αφού το δικό μας – των εργαζομένων – εισόδημα δεν αυξήθηκε καθόλου, ΠΟΥ ΠΗΓΕ ΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ;

Σε 30.000 ελληνικές οικογένειες διαθέτουν στα τμήματα private banking των τραπεζών περίπου 50 δισ. € ενώ άλλα 40 δισ. έχουν καταθέσει Έλληνες πολίτες στο εξωτερικό. Μάλλον δημόσιοι υπάλληλοι θα 'ναι.

Μόνο οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες είχαν κέρδη: 11,8 δισ. € το 2009, 10 δις το 2008 και 11,3 δισ. το 2007. Η Εθνική Τράπεζα την τελευταία πενταετία είχε κέρδη 6,3 δισ. €. Το 2009 η ΔΕΗ πραγματοποίησε κέρδη 1,1 δισ. ενώ προέβλεπε ο προϋπολογισμός της 531 εκατ. €.

Ελληνικές επιχειρήσεις (υπολογίζονται 4.000) έχουν επενδύσει σχεδόν 20 δισ. € στο εξωτερικό, από τα οποία τα 16 δισ. ευρώ στα Βαλκάνια.

Την τετραετία 2004 – 2008 χαρίστηκαν πάνω από 9 δισ. € σε περίπου 50.000 επιχειρήσεις ( τα 5,1 δισ. από τη μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών από 35% σε 25% και 3,5 δισ. από τις δυο ρυθμίσεις περαίωσης ανέλεγκτων χρήσεων.)
Υπάρχουν 10.000 υπεράκτιες (offshore) εταιρείες ελληνικών συμφερόντων που διακινούν γύρω στα 500 δισ. € και το δημόσιο χάνει ετησίως από φόρους 6 δισ. ευρώ.
Κάθε χρόνο οι καταναλωτές πληρώνουν και οι επιχειρήσεις εισπράττουν αλλά δεν αποδίδουν περί τα 6 με 6,5 δισ. € από ΦΠΑ.

Η εισφοροδιαφυγή φτάνει τα 8 δισ. € ετησίως.
Πάνω από 5.000 επιχειρήσεις οφείλουν 31 δισ. € στο Δημόσιο.

Οι Έλληνες εφοπλιστές αγόρασαν το 2009 -χρονιά κρίσης- 164 μεταχειρισμένα πλοία διαθέτοντας 3,16 δισ. δολλάρια. Μικρό ποσό για τους εφοπλιστές. Ο ελληνικός εφοπλισμός ελέγχει σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου και το 40,9% της κοινοτικής ναυτιλίας. Αν και αποτελεί παγκόσμια δύναμη στηρίζεται σημαντικά από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η Εθνική Τράπεζα τους έχει δανείσει 3,5 δισ. €, η Πειραιώς 2 δισ. € κι ακολουθούν οι υπόλοιπες. Με τις δικές μας, τις λαϊκές αποταμιεύσεις–καταθέσεις οι τράπεζες χρηματοδοτούν το «θαύμα» της ελληνικής ναυτιλίας.

Κι επειδή είμαστε παραδοσιακά ναυτική χώρα δεν θα μπορούσε να υστερούμε και σε κότερα, θαλαμηγούς κλπ. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος και Γιάννα Αγγελοπούλου πούλησαν τη θαλαμηγό τους -που ήταν η καλύτερη στη χώρα- κι αγόρασαν ένα υπερσύγχρονο mega yacht μήκους 85,6 μέτρων κι αξίας 150 εκατομ. $. Ο εφοπλιστής Προκοπίου έχει παραγγείλει θαλαμηγό 106 μέτρων και αξίας πάνω από 100 εκατ.$. Ο Π. Δράγνης έχει κότερο 82 μέτρα. Έχει γραφτεί ότι η θαλαμηγός του Μελισσανίδη κοστίζει 65 εκατ., του Κούστα 60 εκατ., του Βαφειά το ίδιο κι ακολουθούν άλλοι με ακριβότερα κι άλλοι με φθηνότερα κότερα, όπως Κοπελούζος, Πατέρας, Τσάκος, Αλαφούζος, Δημ. Κωστόπουλος, Ρέστης, Βασιλάκης, Κοντομηνάς, Μαρινόπουλος κλπ. Ο Σπ. Λάτσης νοικιάζει την 117 μέτρων «Τurama», σε μη έχοντες κότερο επιχειρηματίες, αντί 90.000 € τη μέρα !

Μη νομίσετε ότι υστερούμε και στον αέρα. Διακόσια είκοσι ιδιωτικά αεροπλάνα είναι καταγεγραμμένα στα ελληνικά νηολόγια (χώρια όσα είναι σε νηολόγια του εξωτερικού ). Η Μαρ. Λάτση έχει 3 ιδιωτικά τζετ (Boeing 757, Boeing 737 και Gulfstream IV), o Βγενόπουλος 2 (Cesna και Falcon 900), o M.Κυριακού ένα και καλό αξίας 50 εκ., ο Ρέστης ένα των 47 εκ., ο Κόκκαλης, ο Μελισσανίδης, ο Τσακίρης, ο Μαρινάκης, ο Θόδωρος κι η Γιάννα Αγγελοπούλου και πολλοί άλλοι. Τα έξοδα συντήρησης ενός τέτοιου αεροσκάφους φτάνουν το χρόνο 1 με 1,5 εκατ. € !

Ο Λ. Λαυρεντιάδης ξόδεψε το Δεκέμβρη 70 εκατ. € κι αγόρασε το 31,3% της Proton Bank αφού πρωτύτερα είχε δώσει 36 εκατ. για το 50% του γηπέδου Καραϊσκάκη και άλλα 86 εκατ. για να ξαναγοράσει τη «Νεοχημική», από την πολυεθνική Carlyle. Έδωσε και κάτι «ψιλά» για ν’ αποκτήσει μερτικό σε κάποια από τα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας (13,53% στον Πήγασο, που ελέγχει ΜEGA και Έθνος, 9,62% στην Ελευθεροτυπία, κι ελέγχει Flash 9.61, Espresso, City Press, Αthens News, Σφήνα, Ισοτιμία κλπ). Ο Β. Ρέστης αγόρασε το πιο αναγνωρίσιμο τουριστικό αξιοθέατο του Μαυροβουνίου, το νησάκι του Αγ. Στεφάνου, ξοδεύοντας 30 εκατ. € και σχεδιάζει να επενδύσει 50 εκατ. χτίζοντας βίλες σε αυτό.

Έρευνα του Hotels.com (καλοκαίρι 2009) έδειξε πως η ακριβότερη σουϊτα στον κόσμο νοικιάζεται 50.000$ και είναι του Grand Resort στο Λαγονήσι Αττικής!

Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΟΤ, από το Μάρτη του 2005 ως τον Οκτώβρη του 2009, είχαν υπαχθεί στον αναπτυξιακό νόμο (Ν. 3290/04) 1790 επενδύσεις ξενοδόχων προϋπολογισμού 5,7 δισ. € και επιδοτήθηκαν με 2,5 δισ. €. Δηλαδή το 44% ήταν από δικά μας λεφτά. Τζάμπα επενδυτές μιας και τα υπόλοιπα είναι δανεικά από τις δικές μας καταθέσεις στις τράπεζες.

Πάνω που πήγαν να μας πείσουν πως «δεν υπάρχει σάλιο» και λίγο μετά την ανακοίνωση της επιτήρησης, πληροφορηθήκαμε ότι αγοράζουμε 6 γαλλικές φρεγάτες κόστους 2,5 δισ. €, για να υπερασπίζουν τα «εθνικά μας δίκαια» ανοιχτά της Σομαλίας και στον Περσικό κόλπο.

Δεν αναφέρομαι καθόλου στις μίζες και στα σκάνδαλα (Siemens, Βατοπαίδι, δομημένα ομόλογα, διαγραφή προστίμου 5,5 δισ. € της «Ακρόπολης» κλπ) γιατί είναι γνωστά. Άλλωστε έχει επιληφθεί κι η ελληνική …«δικαιοσύνη».
Ούτε στα 28 δισ. € που τέθηκαν στη διάθεση των τραπεζών και τώρα τα χρησιμοποιούν για να δανείσουν το κράτος σαν κοινοί τοκογλύφοι.
Μπορεί να ζούμε όλοι στην ίδια χώρα αλλά είμαστε δυο διαφορετικές χώρες, δυο διαφορετικοί και αντίθετοι κόσμοι. Δυο κόσμοι μέσα στην ίδια χώρα.

Από τη μια ο κόσμος μας: ανεργία, απολύσεις, τρομοκρατία κι εξευτελισμοί στους χώρους δουλειάς, ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, συντάξεις των 400€ , μισθοί των 700 €, σύνταξη στα 67, δάνεια και κάρτες, τα φροντιστήρια των παιδιών, η βενζίνη στα 1,4 €, ο 14ος μισθός που κόβεται , η κατάργηση των συμβάσεων, ο φόβος κι η αγωνία για το αύριο.

Κι απ’ την άλλη ο κόσμος τους: τραπεζίτες, επενδυτές, golden boys, βιομήχανοι κι εφοπλιστές, πολυτελείς επαύλεις, ιδιωτικά τζετ, θαλαμηγοί, χειροποίητες Bentley και θηριώδη Hummer, διαμάντια και τσάντες Luis Vitton και Hermes, η Μύκονος, το Κολωνάκι και η Εκάλη, σαλέ και σούσι μπαρ, χαριτωμένοι μόδιστροι και «καλλιτεχνάδες διανοούμενοι λινάτσες», όπως λένε κι οι Active Member. Ένας κόσμος σπατάλης, χλιδής , σαπίλας και παρακμής.

Τελικά λεφτά υπάρχουν αλλά όχι για μας. Είναι δικά μας αλλά δεν είναι για μας. Εμείς τα «γεννήσαμε» αλλά δε μας ανήκουν. Φταίμε όμως κι εμείς γιατί όπως λέει κι η παροιμία «αν δεν εγονάτιζε η καμήλα δεν τηνε φορτώνανε». Η επίθεση που δεχόμαστε από ΠΑΣΟΚ – ΝΔ –ΕΕ και κεφαλαιοκράτες (διεθνείς και εθνικούς) δε θα σταματήσει ποτέ από μόνη της. Τώρα πρέπει να αναχαιτίσουμε την επίθεση, τώρα να διεκδικήσουμε αναδιανομή του πλούτου, έξοδο από τη ληστρική Ε.Ε. του κεφαλαίου. Για να επιστρέψει πάνω από την Ευρώπη το φάντασμα που κάποτε πλανιόταν, όπως έλεγε ο Μαρξ.

Για ν’ αρχίσουν πάλι να τρέμουν οι ξεσαλωμένες, σήμερα, κυρίαρχες τάξεις.

ΣΧΕΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ:

http://www.youtube.com/watch?v=pa8BvXLP4SI


Οι αλήθειες που είπε ο συνάδελφος κ. Νίκος Μπογιόπουλος του "Ριζοσπάστη" παραλίγο να προκαλέσουν εγκεφαλικό στον κ. Νίκο Χατζηνικολάου που είδε τα επίλεκτα μέλη της αστικής τάξης που υπερασπίζεται, να μπαίνουν στο στόχαστρο.