Τραγική είναι η εικόνα που εμφανίζει για μια φορά ακόμα η Παλιά Κοκκινιά και το Δ’ Δημοτικό Διαμέρισμα συνολικά. Σκουπίδια, στερεά υλικά, κακή διανομή κάδων εξακολουθούν να ενοχλούν όσους θίγονται απ’ αυτήν την κατάσταση ενώ επιβεβαιώνουν το ρητό που λέει πως η πολιτική θέλει πυγμή για να υπάρχει αποτέλεσμα.
Η αφρικάνικη αντίληψη που επικρατεί στην Παλιά Κοκκινιά και στα Καμίνια που ορίζει «ας μεταφερθεί ο κάδος στην πόρτα του άλλου και δεν υπάρχει πρόβλημα για μένα» επιβεβαιώνει τη χρεωκοπία των τοπικών παραγόντων να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις των καθηκόντων τους.
Από τη μια πλευρά υπάρχει κόσμος απαίδευτος, ακαλλιέργητος, πλήρης κοινωνικών συμπλεγμάτων που δεν μπορεί να δεχθεί ότι ακόμα και περιοχές που αποκαλούνται υποβαθμισμένες από το εκάστοτε σύστημα εξουσίας – διαπλοκής θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μια ακόμα καλύτερη τύχη αναβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής σ’ αυτές. Κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους να απαξιωθούν ακόμα περισσότερο αυτές οι περιοχές.
Αυτήν την εικόνα δεν πρόκειται να την αλλάξει ένας δήμαρχος από τη μια στιγμή στην άλλη αν οι ίδιοι οι πολίτες δεν δείξουν υπευθυνότητα, σύνεση και κυρίως ενδιαφέρον για την περιοχή τους.
Όλοι μπορούν να γίνουν κριτές. Λίγοι όμως θα μπορούσαν να γίνουν παραδείγματα σε ανθρώπους μειωμένου μορφωτικού υποβάθρου (και εν προκειμένω κοινωνικής παιδείας). Κι ένας δήμαρχος -ακόμα και μαθητευόμενος μάγος να είναι- δεν μπορεί να κάνει θαύματα.
Τι εννοούμε; Υπάρχουν άνθρωποι που παραπονούνται ότι δεν περνούν οι κηπουροί του δήμου να κλαδέψουν τις νερατζιές διότι δήθεν ενοχλούν τα κλαδιά τους. Αυτοί οι «νοικοκυραίοι» λοιπόν, λειτουργούν αυτοβούλως κόβοντας τις νερατζιές δήθεν για καλλοπισμό και προκαλούν όχληση, ρύπανση από στερεά υλικά και εν τέλει είναι οι πρώτοι που προάγουν την υποβάθμιση και την παρακμή στην πόλη.
Αυστηρά πρόστιμα
Τούτοι δεν τιμωρούνται με αυστηρά χρηματικά πρόστιμα όπως προβλέπει ο νόμος διότι συνήθως η δημοτική αστυνομία ζεσταίνει καρέκλες στην ώρα των βαρδιών της ή κόβει κλήσεις γύρω από την πλατεία Κοραή. Κι αν υπάρξει καταγγελία, θα περάσει από τα χίλια κύματα μέχρι να βρεθεί άκρη.
Επιπροσθέτως οι πολίτες-παραβάτες δεν κλαδεύουν τις νερατζιές βάζοντας ό,τι κόβουν σε σακκούλες σκουπιδιών τις οποίες θα αποθέσουν στη συνέχεια στους κάδους ανακύκλωσης. Παίρνουν ολόκληρα κλονάρια ή κορμούς και τους πετούν στα κρυφά, μέσα στη νύχτα όπου βρουν.
Δυστυχώς αλλά σε τέτοια κνώδαλα απευθύνονται εκστρατείες για την προστασία του περιβάλλοντος, υποψήφιοι για να εκλεγούν στην αυτοδιοίκηση ή το κοινοβούλιο κ.ο.κ. Τέτοια πολιτικά και κοινωνικά αθύρματα ασκούν έωλη και αστήρικτη κριτική, έχοντας ωστόσο ευθύνες για τα κακώς κείμενα στην περιοχή. Είναι οι ίδιοι που έκραζαν γιατί δεν μπήκαν κάδοι ανακύκλωσης τόσο καιρό κι αφού τοποθετήθηκαν είτε τους γεμίζουν με σκουπίδια, είτε τους μεταφέρουν… μέχρι και στη Σαλαμίνα!
Από την άλλη πλευρά, οι εργαζόμενοι στο Δήμο Πειραιά δίνουν την εντύπωση ότι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Σ’ αυτόν τον καταχρεωμένο οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα πρέπει να παριστάνουν τα στρουμφάκια διότι δεν εξηγείται διαφορετικά ότι παίρνουν όλοι μαζί άδεια τον Αύγουστο.
Δεν υπάρχει ερμηνεία σε δικαιολογίες του τύπου πως οι οδηγοί φεύγουν ή ασθενούν μέσα στο κατακαλόκαιρο. Ενώ αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία η λογική που θέλει δέκα άτομα κρεμασμένα σαν τους Αλβανούς μετανάστες στα πλοία έξω από τα ιταλικά λιμάνια για να γίνει αποκομιδή στερεών και βαρέων αντικειμένων. Πού ακούστηκε να πηγαίνουν δέκα άτομα με ένα φορτηγό και μια μπουλντόζα για να μαζέψουν κλαδιά και παλιά έπιπλα κάνοντας τη δυνατόν λιγότερη προσπάθεια για χειρονακτική δουλειά!
Οι υπάλληλοι της γραμμής καθαριότητας αντιμετωπίζουν τη ζωή με ολύμπια στωϊκότητα και υπερβατική διάθεση, χωρίς να τους καίγεται καρφάκι αν η πόλη βυθίζεται στη βρώμα. Τα συστήματα καθαρότητας και πρασίνου έχουν γεμίσει με προϊσταμένους, επόπτες, τομείς, υποτομείς, τμήματα, ουλαμούς με σκοπό να διογκώσουν τις γραφειοκρατικές διαδικασίες αντί να γίνουν τα αυτονόητα.
Το λέμε και το εννοούμε: Κάποιοι πρέπει να πάνε στα σπίτια τους το συντομότερο δυνατό. Κάποιοι πρέπει να τιμωρηθούν με πρωτοφανή αυστηρότητα για να γίνει η τιμωρία τους αφορμή ώστε να δουλέψει το σύστημα.
Παραδοξολογίες
Ο Πειραιάς δεν έχει την πολυτέλεια να στέλνει απορριμματοφόρο να μαζεύει σκουπίδια στις τρεις το ξημέρωμα και ανακυκλώσιμα στις τρεισίμιση με υπαλλήλους που βαριούνται να μαζέψουν όσα βρίσκονται έξω από τους κάδους.
Δεν μπορεί να πληρώνει οδοκαθαριστές που περνούν τη βάρδια τους στα κεφαλόσκαλα σπιτιών τρώγοντας τυρόπιτες, καπνίζοντας τσιγάρα και πίνοντας καφέ. Να πάνε στο σπίτι τους αμέσως αυτά τα κοπρόσκυλα που φιλούν κατουρημένες ποδιές δήθεν γιατί είναι στην «απόγνωση» κι όταν μπουν στο δήμο δεν δουλεύουν.
Την ώρα που υπάρχει αξιόλογος και μορφωμένος κόσμος στον ιδιωτικό τομέα που δουλεύει για 800 ή χίλια ευρώ δεν είναι λογικό να υπάρχουν δημοτικοί υπάλληλοι που παίρνουν πολλαπλάσια με υπερωρίες, επιδόματα και άλλα χωρίς να παρέχουν το παραμικρό έργο στην πόλη.
Είμαστε αναγκασμένοι να τους πληρώνουμε από τη ΔΕΗ, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τη δουλειά τους όποιος κι αν είναι δήμαρχος ή αντιδήμαρχος. Διαφορετικά, στο σπίτι τους!
Σε τρίτο επίπεδο, το Δ’ διαμερισματικό συμβούλιο δείχνει να βρίσκεται σε ύπνωση και να προωθεί την προαιώνια διαμάχη των Καμινίων έναντι της Παλιάς Κοκκινιάς, με ευθύνη των πρώτων. Το κυριότερο πρόβλημα στα θέματα καθαριότητας αφορά στην ανυπαρξία βούλησης για σοβαρή κατανομή κάδων.
Η λεωφόρος Θηβών έχει μετατραπεί σε λεωφόρο σκουπιδιών και συνεργείων διότι δεν τηρούνται τα αυτονόητα ενώ κάθε τυχάρπαστος επιχειρηματίας που θέλει να βγάλει τη βρώμικη πραμάτια του στα πεζοδρόμια της Θηβών με ανταλλακτικά ή ο,τιδήποτε άλλο, αυθαιρετεί χωρίς να ελέγχεται από κανέναν.
Οι περιπτώσεις
Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα των γιατρών που χτίζουν στη γωνία Θηβών κι Αργυροκάστρου όπου υπάρχαν τέσσερις κάδοι σκουπιδιών. Με το πρόσχημα ότι ΘΑ γίνουν ιατρεία σ’ εκείνο το κτήριο απομακρύνθηκαν οι κάδοι με αποτέλεσμα να πετούν οι πολίτες τις σακούλες με τα σκουπίδια τους στη γωνία!
Το ίδιο έγινε και με τον πρωταθλητή της αυθαιρεσίας Κυριακούδη στη Θηβών και Κωπαΐδος που εξαφάνισε τους κάδους, κοκορεύεται στους κατοίκους που παραπονούνται λέγοντας (σύμφωνα με τις μαρτυρίες τους) ότι έχει ισχυρές διασυνδέσεις.
Κραυγαλέο παράδειγμα είναι το συνεργείο που διαλύει αυτοκίνητα στη Θηβών και Ισαύρων δίνοντας μία χαρακτηριστική εικόνα της Ουγκάντας, ενώ υπάρχει και η περίπτωση του «επιχειρηματία» που έχει μετατρέψει το πεζοδρόμιο σε λοφίσκο για να μπαίνουν τα αυτοκίνητα στο μαγαζί του.
Εδώ και καιρό έχουμε καταγγείλει ότι κάποιοι ασυνείδητοι «εξαφάνισαν»τους κάδους από τις οκταώροφες πολυκατοικίες στο τετράγωνο Σπερχειού, Κωπαΐδος, Σύμης και Λεβαδείας με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το σημείο στη Θηβών και Λεβαδείας με τα σκουπίδια 180 ανθρώπων ενώ στα τετράγωνα Θηβών – Βαλερίου Στάη – Μεταμορφώσεως – Κωπαΐδος και Θηβών δεν κατοικούν περισσότερα από 70 άτομα. Το πρόβλημα δεν έχει επιλυθεί εις βάρος εκείνων που δεν «εξαφάνισαν» τους κάδους.
Για ποια δημοκρατία και ποια υπευθυνότητα μιλάμε λοιπόν; Κι αν συμβεί ένα σοβαρό επεισόδιο βίας, ποιος θα είναι ο ηθικός αυτουργός;
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο κι αν δεν μπορεί να κάνει ο,τιδήποτε η δημοτική αρχή, ας επέμβει τουλάχιστον ένας εισαγγελέας για να ερευνήσει τι συμβαίνει επιτέλους σ’ αυτήν τη dark (and dirty) city πριν συμβούν άλλα σοβαρότερα έκτροπα…