Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Τι θέλει να πει ο ποιητής Πάγκαλος

Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Δεν έχει κοπάσει ο απόηχος των τελευταίων δηλώσεων που έκανε ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως κ. Θεόδωρος Πάγκαλος για την κατάντια της νεοελληνικής κοινωνίας, στην οποία ωστόσο συνέβαλε κι ο ίδιος ως μέλος των κυβερνήσεων που προέκυψαν από τον Οκτώβριο του 1981 και εξής.

Η τελευταία κρίση που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία σε δομικό επίπεδο έχει οικονομική πρόφαση. Ουσιαστικώς όμως αποτελεί τη συνέπεια των λανθασμένων «σοσιαλιζουσών» αποφάσεων που έλαβαν οι κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή από το 1975 και ακολούθησαν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1981.

Κι ας μη βιαστεί κανείς να διαφωνήσει αν δεν διαβάσει τα χειροπιαστά επιχειρήματα:

 Ένα εκατομμύριο κομματικοί οπαδοί διορίσθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στο Δημόσιο χωρίς καμμία αξιολόγηση.

 Εξορίσθηκε η παραδοσιακή αστική τάξη (που είχε ευεργετικό ρόλο για τον τόπο) και πλάστηκε μια δράκα ημιμαθών νεόπλουτων που είναι εξαρτημένοι από πολυεθνικές του εξωτερικού.

 Ξεριζώθηκε κάθε παραγωγική δραστηριότητα που υπήρχε από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους στο όνομα του σαχλοτουρισμού, της οικοδομής και της αυτοκίνησης.

 Δημιουργήθηκαν κι αναγνωρίσθηκαν «τρεις γενιές» 260.000 αυθαιρέτων κτισμάτων (δήθεν εξοχικών) μέσα σε δασικές εκτάσεις.

 Ανεχθήκαμε μέσω περαιώσεων τη φοροδιαφυγή (και εισφοροδιαφυγή) των μεγαλοκαρχαριών εις βάρος των μικρομεσαίων και των ασθενέστερων.

 Κάναμε το κορόιδο στην ανέλιξη επαγγελματιών «συνδικαλιστών» που δηλώνουν εργάτες και τσεπώνουν αρκετές χιλιάδες ευρώ ως δημόσιοι υπάλληλοι, δήθεν στελέχη σε ΔΕΚΟ και μέλη διοικήσεων κρατικών τραπεζών κι επιχειρήσεων.

 Αποδεχθήκαμε τη μαύρη εργασία που ξεκίνησε από το Δημόσιο με την αλητεία των δελτίων παροχής υπηρεσιών, τις συμβάσεις έργου, την ψευτο-ημιαπασχόληση και την κουτοπονηριά εργοδοτών που επένδυαν στο φιλότιμο για να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι.

Ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως κ. Θ. Πάγκαλος.
Γι’ αυτήν την κατάντια λοιπόν θα πρέπει να μιλήσει ο πολύς κ. Πάγκαλος, αλλά και να μας εξηγήσει άλλο ένα πολιτικό παράδοξο.

Πώς είναι δυνατόν να μελετούμε τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών και να διαπιστώνουμε ότι δώδεκα νυν και πρώην πρωθυπουργοί, υπουργοί και υφυπουργοί διαθέτουν 36 ακίνητα ο καθένας, μπορούν να ρευστοποιήσουν 560.000 μετοχές και διαθέτουν καταθέσεις ύψους 12,3 εκατ. ευρώ. Τούτοι έχουν ηλικιακό μέσο όρο 51 ετών, δεν έχουν εργασθεί ούτε ένα λεπτό και διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας.

Προφανώς λοιπόν δεν τα φάγαμε μαζί, δεν πήραμε μαζί αποφάσεις εις βάρος του συνόλου και δεν φέραμε τη χώρα στο χείλος της καταστροφής σε όλα τα επίπεδα. Στο όνομα του δήθεν προοδευτισμού ή της φαινομενικής αριστεροφροσύνης (στο πλαίσιο της οποίας οι προλετάριοι μένουν στην Παλιά Πεντέλη και οι προνομιούχοι στην… Παλιά Κοκκινιά) η θρασύτητα και η αθλιότητα ξεπερνά κάθε προηγούμενο.

Κατά τα λοιπά, «του Έλληνος ο τράχηλος, ζυγόν δεν υπομένει»… Λέμε τώρα.


Παγίδα η ανεπιβεβαίωτη είδηση

Του ειδικού συνεργάτη
κ. Ηλία Αντωνιάδη

Ερωτηματικά προκαλεί ο τρόπος με τον οποίο γίνεται πλέον η διαχείριση των ειδήσεων και η μετάδοση πληροφοριών ειδικά στο αθλητικό ρεπορτάζ. Αιτία αυτή τη φορά ήταν το σοβαρό δημοσιογραφικό σφάλμα που καταλογίζεται στον ραδιοφωνικό σταθμό “Nova Sport-FM”.

Το βράδυ της 25ης Ιανουαρίου, ο κ. Μπάμπης Χριστόγλου ανακοίνωσε στον αέρα ότι ο κ. Στέλιος Μανωλάς θα αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ομάδας νέων του Ολυμπιακού στη θέση του κ. Αλέκου Αλεξανδρή.

Άφωνος έμεινε ο κ. Στέλιος Μανωλάς...
Η είδηση αυτή, την οποία ο σταθμός υπερηφανευόταν ότι μετέδωσε αποκλειστικά πρώτος, διαψεύστηκε κατηγορηματικά άμεσα από την διοίκηση του Ολυμπιακού μέσω του γραφείου τύπου της ομάδας. Σε διάψευση προχώρησε επίσης και ο ίδιος ο κ. Μανωλάς σε επικοινωνία του με δημοσιογράφους, τονίζοντας μάλιστα πως δεν υπάρχει ούτε συμφωνία, ούτε καν επαφή.

Το συμβάν αυτό γεννά πολλά ερωτηματικά στην αθλητική δημοσιογραφική «πιάτσα». Ποιοι λόγοι ώθησαν τον κ. Χριστόγλου να προβεί σε μία βιαστική ανακοίνωση μίας τόσος σημαντικής είδησης; Γιατί την είδηση δεν ανακοίνωσε ο υπεύθυνος ρεπόρτερ του σταθμού για τα θέματα του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού, κ. Κώστας Νικολακόπουλος; Για ποιους λόγους ο κ. Χριστόγλου αναλαμβάνει μία τέτοια πρωτοβουλία, όταν ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν είναι δημοσιογράφος;. Από την στιγμή που αναφέρει ότι δεν έχει δημοσιογραφική ιδιότητα, με ποιο σκεπτικό το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης του επιτρέπει να ασκεί δημοσιογραφικά καθήκοντα;

Το παραπάνω περιστατικό επαναφέρει στο προσκήνιο το «φλέγον» θέμα της επιβεβαίωσης και διασταύρωσης της είδησης. Το τελευταίο διάστημα οι «ρεπόρτερ-κομάντο» των ραδιοτηλεοπτικών και έντυπων μέσων της χώρας μάχονται στον «στίβο» της επικαιρότητας με στόχο το κυνήγι της αποκλειστικότητας. Η ταχύτητα όμως υπερτερεί της εγκυρότητας. Μπροστά στον βωμό της εφήμερης δόξας που προσδοκούν να αποκτήσουν με το αποκλειστικό θέμα, δεν διασταυρώνουν όπως οφείλουν την εγκυρότητα των ειδήσεων.

Αν οι ιδιοκτήτες των μέσων που εργάζονται δεν τους «τραβάνε τα αυτιά» καθώς μπροστά σον ανταγωνισμό «ποδοπατάνε» βασικές δημοσιογραφικές αρχές, τότε σαφή θέση επί αντίστοιχων γεγονότων οφείλει να παίρνει το Ε.Σ.Ρ. και οι λοιπές Δημοσιογραφικές Ενώσεις.


Κινητοποιήσεις για τα σχέδια του ΟΛΠ

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο "Nextok"

Μαζική κινητοποίηση και κατάληψη των Γραφείων του ΟΛΠ, προγραμματίζει για το πρωί της Τρίτης 1ης Φεβρουαρίου 2011, η δημοτική Αρχή Κερατσινίου-Δραπετσώνας. Ο δήμαρχος καλεί τους δημότες, τους μαθητές αλλά και τους μαζικούς φορείς της πόλης, να εκφράσουν με τον τρόπο αυτό την έντονη αντίθεσή τους, «ενάντια στα σχέδια τσιμενταρίσματος της παραλίας μας», όπως αναφέρει σε σχετική ανακοινωσή του.

Στιγμιότυπο από τη συνεδρίαση του δημοτικού
συμβουλίου Κερατσινίου - Δραπετσώνας. 
Η σχετική πρόταση, κατατέθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο από την Δημοτική Κίνηση Πολιτών Κερατσινίου-Δραπετσώνας «ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ» από την οποία αναδείχθηκε ο νέος δήμαρχος κ. Λουκάς Τζανής.

Σημειώνεται ότι αυτή είναι η πρώτη από σειρά κινητοποιήσεων που προγραμματίζει ο Δήμος και στόχος είναι η ανατροπή των σχεδίων της Ανώνυμης Εταιρείας «ΟΛΠ Α.Ε», για την δημιουργία του μεγαλύτερου σταθμού αυτοκινήτων (Car Terminal) της Ευρώπης στον Λιμένα Ηρακλέους.

Σιωπή από τον τέως δήμαρχο

Με την ανακοίνωσή του ο δήμαρχος στηλιτεύει τόσο τη θέση του τέως δημάρχου κ. Φώτη Μελά όσο και της προσκείμενης στο ΠΑΣΟΚ dημοτικής παράταξης του κ. Αλέξανδρου Χρυσού.

Όπως αναφέρεται:

Ο τέως Δήμαρχος Κερατσινίου κ. Φώτης Μελάς όχι ΜΟΝΟ δεν εξέφρασε δημόσια τη θέση της παράταξης του (στον βαθμό που αυτή υφίσταται) για ένα τόσο σοβαρό και μείζον θέμα, αντιθέτως παρέμεινε στο Δημοτικό Συμβούλιο για πολύ μικρό χρονικό διάστημα και ακολούθως αποχώρησε. Αναρωτιέται κανείς αν η επαναλαμβανόμενη αδιαφορία για τα συμφέροντα της πόλης μας και η απαξιωτική πρακτική του κ. Μελά απέναντι στο Δημοτικό Συμβούλιο είναι αποτέλεσμα μικροκομματικής σκοπιμότητας ή απλά παραδοχή της ανεπάρκειας του, η οποία οδήγησε το Κερατσίνι στα σημερινά αδιέξοδα που βιώνουν οι πολίτες του.

Υπέρ της τσιμεντοποίησης ο Χρυσός

Από την άλλη με μεγάλη μας λύπη, σημειώνει ο δήμαρχος, διαπιστώσαμε, ότι η παράταξη του κ. Χρυσού, πλην της κ. Πολυξένης Φωτίου, αναδείχτηκε στην διάρκεια της συνεδρίασης, ως «φανατικός» απολογητής και υποστηρικτής των σχεδίων του ΟΛΠ για τον βιασμό της παραλίας μας.

Η αγωνιώδης προσπάθεια να φανούν ως οι επίσημοι χειροκροτητές των αντικοινωνικών σχεδίων της Ανώνυμης Εταιρείας «ΟΛΠ», με την προσχηματική λογική ότι αποτελούν τον δημοτικό συνδυασμό που υποστήριξε επίσημα το κυβερνών κόμμα, τους οδήγησε στο πολιτικά απονενοημένο βήμα της υποστήριξης των σχεδίων τσιμενταρίσματος της παραλίας.

Εμείς απλά θα τους υπενθυμίσουμε ότι ο νυν Περιφερειάρχης Αττικής κ. Γ. Σγουρός τοποθετήθηκε με σαφήνεια, δηλώνοντας την συμπαράσταση του στον δίκαιο αγώνα των τοπικών κοινωνιών, αλλά και τις πρόσφατες εξαγγελίες του πρωθυπουργού και της αρμόδιας υπουργού κ. Τίνας Μπιρμπίλη, περί της εθνικής αναγκαιότητας, να υλοποιηθεί χωρίς παρεκκλίσεις η στρατηγική της πράσινης ανάπτυξης.

Η Δημοτική Κίνηση, «Καλή Μέρα» καλεί τους Κερατσινιώτες και Δραπετσωνίτες, σε μαζική συμμετοχή στην κινητοποίηση της Τρίτης το πρωί στις 9.00 π.μ. έξω από τα γραφεία του ΟΛΠ Α.Ε. (Ακτή Μιαούλη 10).

Αντίδραση του ΟΛΠ

Στο μεταξύ, από τον ΟΛΠ εκδόθηκε ανακοίνωση από την οποία προκύπτει ότι η απόφαση του Δήμου υπήρξε για τον Οργανισμό «κεραυνός εν αιθρία».

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση:

Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε χωρίς κανείς ούτε να μας ενημερώσει, ούτε να μας καλέσει ότι συνεκλήθη σε έκτακτη συνεδρίαση το Δημοτικό Συμβούλιο προκειμένου να εξετάσει θέματα τα οποία άπτονται της λειτουργίας του ΟΛΠ Α.Ε. Όπως δηλώσαμε στον Δήμαρχο και τα μέλη του Δ.Σ. κατά την πρόσφατη συνάντησή μας, ο ΟΛΠ είναι πάντα στη διάθεση των φορέων και της αυτοδιοίκησης υπό ένα και μόνο όρο: Να διατυπώνονται επακριβώς τα θέματα που πρέπει να συζητηθούν και να τίθενται σε διαβούλευση μεταξύ όλων των πλευρών.

Για τα θέματα τα οποία συγκαλείται το έκτακτο Δημοτικό Συμβούλιο ουδείς απευθύνθηκε στον ΟΛΠ προκειμένου να προϋπάρξει η απαιτούμενη πληροφόρηση.

Ο ΟΛΠ εκτελεί σημαντικά φιλοπεριβαλλοντικά προγράμματα προκειμένου εντός του 2011 να χαρακτηρισθεί “ecoport”. Τα θέματα της λειτουργίας του λιμανιού και των παραλιμένιων δήμων απαιτούν υπευθυνότητα, συνεργασία και βούληση για την επίτευξη στόχων προώθησης του κοινού καλού.

Τίποτε από αυτά δεν θα επιτευχθεί με επικοινωνιακού χαρακτήρα ανακοινώσεις και ενέργειες για τις οποίες δεν τηρείται ούτε ο στοιχειώδης κανόνας της πρόσκλησης για συζήτηση της άλλης πλευράς.

Δείτε σχετικά:
http://nextok.blogspot.com/2011/01/blog-post_6010.html / "Καλημέρα" με κατάληψη του ΟΛΠ από τον Δήμαρχο Τζανή

Λογοτεχνικός "κλέφτης" κεντρίζει το ενδιαφέρον

Το ενδιαφέρον εκατοντάδων εφήβων αλλά μεγαλύτερων παιδιών που πέρασαν από την έκθεση βιβλίου στο εκθεσιακό κέντρο της “Helexpo” στο Μαρούσι συγκέντρωσε το βιβλίο των συναδέλφων Παντελή Σταματελόπουλου και Μαρίας Ηλιοπούλου. Πρόκειται για τον «Κλέφτη του θησαυρού του Αλή Πασά» που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο από τις εκδόσεις «Κέδρος».

Ο «Κλέφτης του θησαυρού του Αλή Πασά» έχει αποσπάσει θετικές κριτικές από τις εφημερίδες και θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα εφηβικά μυθιστορήματα που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία χρόνια.

Η ιστορία εκτυλίσσεται στην υπόδουλη από τον Οθωμανικό ζυγό Ελλάδα του 1821. Ο Πάνος είναι ένας χαρισματικός νέος που η τύχη τον φέρνει αλυσοδεμένο στα Ιωάννινα την εποχή που διαφέντευε ο Αλή Πασάς. Η Ροδιώ είναι η πιο ταλαντούχα χορεύτρια στην Αυλή του φοβερού βεζίρη της Ηπείρου. Οι δύο νέοι θα δεθούν μεταξύ τους για πάντα με ένα χρυσό μυστικό. Και η επανάσταση του 1821 αρχίζει…

Όμως, σε έναν αγώνα για Ελευθερία, Δικαιοσύνη και Ευημερία για όλους: Τι είναι πολύτιμο και τι ασήμαντο; Τι είναι ηρωικό και τι ανάξιο λόγου; Στη μέση της σύγκρουσης δύο κόσμων, ο Πάνος και η Ροδιώ παίρνουν θέση μάχης ενώ ο κρυμμένος θησαυρός του Αλή Πασά τούς περιμένει…

Ο Παντελής Σταματελόπουλος (1962) κατάγεται από τη Μεσσηνία και ζει στην Αθήνα. Είναι δημοσιογράφος (ΕΣΗΕΑ) και εργάζεται στην T-Press. Άλλο έργο μαζί με τη Μαρία Ηλιοπούλου: Ένα κουκούτσι στο στρατό του Μεγαλέξανδρου, Κέδρος 2001. Έχει τιμηθεί με το βραβείο νεανικού μυθιστορήματος 2002, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Η Μαρία Ηλιοπούλου (1974) κατάγεται από τη Μεσσηνία και ζει στην Αθήνα. Είναι δημοσιογράφος. Άλλο έργο μαζί με τον Παντελή Σταματελόπουλο: Ένα κουκούτσι στο στρατό του Μεγαλέξανδρου, Κέδρος 2001. έχει λάβει επίσης το βραβείο νεανικού μυθιστορήματος 2002, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Το συνιστούμε ανεπιφύλακτα.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Πώς διατηρείται η Ναυτική Παράδοση

Άρθρο του δόκτωρος κ. Ευαγγ. Κυριαζόπουλου,
Προέδρου Μουσείου Ναυτικής Παραδόσεως

Σήμερα υπάρχουν και λειτουργούν σε διάφορες πόλεις και νησιά της Ελλάδας δεκάδες Μουσεία αφιερωμένα στην ναυτική παράδοση και ιστορία. Ένα από αυτά είναι το «Μουσείο Ναυτικής Παραδόσεως», που εδρεύει στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, στον Πειραιά, και ιδρύθηκε το 1992, από ανθρώπους με μεράκι και αγάπη για την θάλασσα και την ελληνική ναυτοσύνη, έχοντας βασικό σκοπό την συλλογή, συντήρηση, φύλαξη και έκθεση πάσης φύσεως κειμηλίων και λοιπών αντικειμένων που σχετίζονται με τη ναυτική παράδοση των Ελλήνων. Στις αίθουσές του εκθέτονται μεγάλος αριθμός ναυτικών κειμηλίων (πάνω από 3.000) από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας.

Το Μουσείο, οι εργαζόμενοί του σε αυτό, οι συνεργάτες και οι φίλοι του θέλουν να πιστεύουν ότι το Μουσείο διαφέρει από τα άλλα μουσεία και από την κλασσική στατική αντίληψη της λειτουργίας ενός Μουσειακού χώρου. Και διαφέρει κυρίως σε 2 τομείς.

Ο πρώτος είναι ότι δεν αναλώνει τον χρόνο του μέσα στις αίθουσές του. Βγαίνει έξω από αυτές, ταξιδεύει και εκθέτει μέρος των κειμηλίων του σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες, σε άλλους πολιτισμούς. Εκεί που άνθρωποι θέλουν και ίσως δεν μπορούν ή δεν ξέρουν το μεγαλείο της ελληνικής ναυτικής μας ιστορίας. Έτσι, από το 1992 με την συμμετοχή του στην Διεθνή Έκθεση Genoa ‘92, στην 6μηνη Διεθνή Έκθεση ΕΧΡΟ '98 στην Λισσαβόνα, στην Διεθνή Έκθεση Hellenic EXPO 2000 στην Νέα Υόρκη και στο Σικάγο, μέχρι στην Ναύπακτο, στην Κρήτη, στην Πάτρα, στο Μέγαρο Μουσικής, στην Αρχαία Ολυμπία κ.ά., το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης έχει ταξιδεύσει σε όλες τις γωνιές του κόσμου για να κάνει γνωστό το ελληνικό ναυτικό πλούτο. Η πορεία του Μουσείου στην κατεύθυνση αυτή συνεχίζεται και ήδη προγραμματίζονται τα ταξίδια στην Αυστραλία και Αμερική, όπου οι ομογενείς Έλληνες επιθυμούν την παρουσία του εκεί.

Ο δεύτερος τομέας που πιστεύουμε ότι το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης δραστηριοποιείται με ιδιαίτερη επιτυχία είναι η παραγωγή νέου πολιτιστικού έργου. Το Μουσείο δεν είναι απλώς ένας χώρος έκθεσης ιστορικών κειμηλίων αλλά ένας χώρος παραγωγής σύγχρονων πολιτιστικών προϊόντων.

Επιστημονικό έργο

Από το αρχείο του Μουσείου Ναυτικής Παραδόσεως.
Οι επιστήμονες του Μουσείου σε συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια αλλά και με την πολύτιμη βοήθεια έμπειρων καραβομαραγκών σχεδιάζουν και «χτίζουν» ομοιώματα ιστορικών ελληνικών πλοίων. Τα μοντέλα αυτά απεικονίζονται σε κλίμακα 1:4, 1:5 δηλ. 12-15 μέτρα μήκος. Το μέγεθος αυτό είναι ιδανικό για τον επισκέπτη να παρατηρήσει και να ανακαλύψει το μεγαλείο της ελληνικής ναυπηγικής, μέσα από την αίθουσα του Μουσείου καθώς επίσης εύκολα μπορεί να μεταφερθεί με ένα container σε ολόκληρο τον κόσμο. Το Μουσείο έχει στην συλλογή του δύο τέτοια μοντέλα, την Αθηναϊκή Τριήρη «Αθηνά», και την Ψαριανή Γαλλιότα «Αμφιτρίτη», ενώ ήδη βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο 2 ακόμη ελληνικά σκαριά. Άλλα 15 μεγάλα σκάφη (τρεχαντήρια, ψαρόβαρκες, η μοναδική στην Ελλάδα συλλογή από τις ποτάμιες και λιμναίες βάρκες κ.ά) συμπληρώνουν την συλλογή που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό την ελληνική ναυτική παράδοση.

Αυτές είναι, με λίγα λόγια, οι δραστηριότητες του Μουσείου οι οποίες όμως δεν θα ήταν εφικτές εάν δεν συνέβαλαν στις προσπάθειές μας Χορηγοί, καθώς το Μουσείο είναι ένας ιδιωτικός φορέας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, το οποίο σημειώνουμε δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ επιχορήγηση από το Υπουργείο Πολιτισμού.

Ο θεσμός της χορηγίας, η οποία εντάσσεται απόλυτα στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, για το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης είναι η ανάσα ζωής. Χωρίς την συμβολή των Χορηγών, ανθρώπων και επιχειρήσεων (κυρίως από τον κλάδο των μεταφορών & των logistics), η προσφορά του Μουσείου στην διατήρηση και διάδοση της ελληνικής ναυτικής ιστορίας και παράδοσης θα ήταν περιορισμένη.

Οι εφοπλιστές

Πρώτοι που έχουν συνδράμει στο έργο του Μουσείου, μαζί με τα μέλη του Δ.Σ., είναι κάποιες εφοπλιστικές οικογένειες. Άλλωστε ο θεσμός της χορηγίας ξεκίνησε στην αρχαιότητα ουσιαστικά από αυτές.

Από το αρχείο του Μουσείου Ναυτικής Παραδόσεως.
Οι εφοπλιστικές οικογένειες από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας συνέδεαν το όνομά τους με την προσφορά προς τα κοινά. Αυτή η προσφορά άλλοτε έπαιρνε το όνομα χορηγία, δωρεά και άλλοτε το όνομα ευεργεσία. Οι ναυτικές αυτές οικογένειες διέθεταν πάντα συνειδητά ένα μέρος του πλούτου που κέρδιζαν από τη θάλασσα για την ενίσχυση κοινωνικών και πολιτιστικών έργων.

Η πρώτη θεσμοθετημένη μορφή προσφοράς των πλουσίων προς τα κοινά συναντάται στην αρχαία Ελλάδα με τη μορφή της χορηγίας. Ειδικότερα, η χορηγία γεννήθηκε σαν έννοια, θεσμός και πρακτική στην περίοδο ακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας τον 5ο αιώνα π.Χ. Στην ακμή αυτή συνετέλεσε και η μεγάλη ανάπτυξη της ναυτιλίας. Η χορηγία ήταν τότε μία από τις 4 λειτουργίες της Αθήνας, Πόλης-Κράτους, οι άλλες 3 ήταν η τριηραρχία, η γυμνασιαρχία και η εστίαση. Χορηγώ σημαίνει κατά λέξη ότι κάποιος ηγείται του χορού στις παραστάσεις δράματος.

Η ανταμοιβή των χορηγών δεν ήταν άμεση, εκτός απ’ τη δόξα, την τιμή και τη φήμη που κέρδιζαν. Μάλιστα, ο χορηγός που βραβευόταν στους δραματικούς αγώνες όφειλε ο ίδιος να ανεγείρει μνημείο της νίκης του. Υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των χορηγών που ξόδευαν πολλά χρηματικά ποσά. Γνωστό χορηγικό μνημείο είναι εκείνο του Λυσικράτη, που σώζεται ακόμα και σήμερα στην Πλάκα. Υπήρχαν όμως και έμμεσα οφέλη για τους χορηγούς, όπως η υποστήριξη των συμπολιτών τους αν πολιτεύονταν στις εκλογές, ή ακόμη και η περίπτωση ευνοϊκής μεταχείρισής τους αν χρειαζόταν ποτέ να οδηγηθούν ενώπιον του δικαστηρίου.

Τους αιώνες που ακολούθησαν η χορηγία δεν έσβησε ως έννοια και κουλτούρα, αλλά επέζησε μέσω άλλων συγγενικών θεσμών όπως η «πατρωνία» της περιόδου της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και οι «μαικήνες» της ιταλικής αναγέννησης.

Στην Ελλάδα από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα συναντάμε το φαινόμενο πλούσιοι Έλληνες έμποροι και πλοιοκτήτες, που είχαν δημιουργήσει μεγάλες περιουσίες στο εξωτερικό, να χρηματοδοτούν τη δημιουργία σημαντικών ιδρυμάτων εθνικής σημασίας στον τόπο τους.

Στα νεώτερα χρόνια και συγκεκριμένα μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δημιουργήθηκαν νέες εφοπλιστικές οικογένειες εκμεταλλευόμενες τις ευνοϊκές συγκυρίες της παγκόσμιας οικονομίας. Οι σύγχρονοι ευεργέτες και δωρητές δεν είναι πλέον μόνο οι πλούσιοι ομογενείς, αλλά Έλληνες εφοπλιστές που με επίκεντρο την Ελλάδα δημιούργησαν έναν από τους πρώτους εμπορικούς στόλους στον κόσμο. Η κοινωνική προσφορά των ευεργετών αυτών είναι είτε απευθείας προσωπική ή θεσμοθετημένη μέσω δημιουργίας ιδρυμάτων ή μέσω εταιρικής χορηγίας.

Η χορηγία τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε σημαντικό μοχλό κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που υιοθετείται όλο και περισσότερο από τις επιχειρήσεις. Όλο και περισσότερες επιχειρήσεις, μεγάλες, μεσαίες αλλά και μικρές, ενδιαφέρονται να γίνουν χορηγοί διαβλέποντας τα δυναμικά αποτελέσματα της χορηγίας.

Σήμερα, οι χορηγοί αντιμετωπίζουν τη χορηγία σαν μία εταιρική λειτουργία που τους πιστώνει με κοινωνική αποδοχή και αναγνώριση. Η επιχειρηματική χορηγία με τη σύγχρονη μορφή της αρχίζει να εμφανίζεται τη δεκαετία του '50 στις Η.Π.Α. κυρίως από τις μεγάλες βιομηχανίες τσιγάρων που αντιμετώπιζαν διαφημιστικούς αποκλεισμούς στα Μ.Μ.Ε. Η χορηγία έδωσε σε αυτές τις βιομηχανίες μία εναλλακτική δυνατότητα επικοινωνιακής προσέγγισης των καταναλωτών τους και της κοινής γνώμης.

Η επιχειρηματική χορηγία διακρίνεται κυρίως σε:

 εταιρική, όταν ως χορηγός εμφανίζεται η εταιρεία και

 προϊοντική, όταν ως χορηγός εμφανίζεται ένα προϊόν ή μια υπηρεσία.

 Η επιχειρηματική χορηγία μπορεί να είναι :

 αποκλειστική χορηγία (όταν υπάρχει ένας μόνος αποκλειστικός χορηγός),

 συγχορηγία (όταν πολλές εταιρείες συγχορηγούν ένα γεγονός),

 χορηγία «υποδομής» (όταν μια επιχείρηση υπογράφει μια μακροπρόθεσμη χορηγική συμφωνία με ένα χορηγούμενο) και

 χορηγία «a la carte» (όταν η χορηγία πραγματοποιείται μετά από πρωτοβουλία της εταιρείας προς το χορηγούμενο φορέα).

Τα συμβαλλόμενα μέρη για τη λειτουργία της χορηγίας είναι οι χορηγοί, οι χορηγούμενοι και τελευταία οι ειδικοί χορηγικοί σύμβουλοι.

Στη χώρα μας

Στην Ελλάδα η επιχειρηματική χορηγία του πολιτισμού εμφανίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’80, αλλά μόνο την δεκαετία του ’90 είχαμε σημαντική παρουσία χορηγικών προγραμμάτων, εξαιτίας και κάποιων φορολογικών διευκολύνσεων. Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα λόγω της οικονομικής κρίσης, όπως είναι φυσικό, έχουν περιοριστεί οι χορηγικές δραστηριότητες, ωστόσο ακόμη και σήμερα δυναμικές εταιρίες συνεχίζουν με αμείωτο ενδιαφέρον να προσφέρουν.

Από το αρχείο του Μουσείου Ναυτικής Παραδόσεως.
Αυτοί που αντιστέκονται σήμερα και επωμίζονται το υψηλό είναι κυρίως μεγάλες εταιρείες (πολυεθνικές εταιρείες, τράπεζες, κ.α.) οι οποίες χρησιμοποιούν τη χορηγία ως ένα «εργαλείο» στα πλαίσια της επικοινωνιακής τους πολιτικής που περιλαμβάνει ενέργειες marketing, κοινωνικής πολιτικής και πολιτικής εξωτερικών εταιρικών σχέσεων (corporate affairs).

Οι βασικοί επικοινωνιακοί στόχοι της εταιρείας μέσω της χορηγίας είναι να προβάλει το κοινωνικό της πρόσωπο παράλληλα με την επιχειρηματική της εικόνα και να επηρεάσει ευμενώς προς αυτήν με έμμεσο τρόπο κάποιες συγκεκριμένες επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες που την ενδιαφέρουν, γεγονός που στις μέρες μας, λόγω οικονομικής κρίσης, αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία.

Το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης, στο πλαίσιο της συνεργασίας του με τους χορηγούς του έχει αναπτύξει οργανωμένες υπηρεσίες όπως :

1. Υπηρεσίες δημοσιότητας μέσω έντυπου χορηγικού υλικού. Το έντυπο αυτό υλικό είναι συνήθως προσκλήσεις, εισιτήρια, αφίσες, προγράμματα, κατάλογοι, πανό, κ.α. που αναγράφεται σε ενδεικτικά και διακριτικά σημεία η επωνυμία και το λογότυπο (logo) της εταιρείας-χορηγού.

2. Υπηρεσίες προβολής του χορηγού στα Μ.Μ.Ε. Τα πολιτιστικά γεγονότα προβάλλονται συνήθως μέσα από τα Μ.Μ.Ε. με τη μορφή παρουσιάσεων, σχολίων, δελτίων τύπου, διαφημιστικών καταχωρίσεων, βραβεύσεων και τιμητικών διακρίσεων κ.α.

3. Υπηρεσίες Social Media Marketing. Το νεανικό επιτελείο και οι εθελοντές – φίλοι του Μουσείου προωθούν τις εκδηλώσεις και κατά συνέπεια και τους χορηγούς του μουσείου στην τεράστια κοινωνία του internet, με πολύ υψηλά ποσοστά αναγνωσιμότητας.

4. Υπηρεσίες εταιρικής φιλοξενίας (Corporate Hospitality). Οι μορφές που μπορεί να πάρει η εταιρική φιλοξενία είναι: α) Δεξιώσεις, β) Ειδικές παραστάσεις ή επισκέψεις τόσο για το προσωπικό της εταιρείας-χορηγού, όσο και για επιλεγμένους πελάτες-στόχος κ.ά.

Το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης παρέχει στους χορηγούς της όλα τις παραπάνω υπηρεσίες και κάτι ακόμα. Μία ζεστή και στενή σχέση με το Χορηγό που δεν σταματά στην λήξη της χορηγούμενης εκδήλωσης ή project. Καλλιεργείται μία επαφή που δημιουργεί στον Χορηγό την αίσθηση ότι αποτελεί ενεργό μέλος του Μουσείου για πάντα.

Επίσης το Μουσείο αναλαμβάνει και συντονίζει σε συνεργασία με Δήμους, Τοπικούς Φορείς και Χορηγούς ειδικές πολύ-πολιτιστικές εκδηλώσεις για τον εορτασμό επετείων ή προς ανάμνηση κάποιου ιστορικού ή άλλου γεγονότος (Ολοκληρωμένες Πολιτιστικές Εκδηλώσεις). Έτσι, το Μουσείο συντάσσει τις ανάλογες ιστορικές μελέτες, εκδίδει επετειακά λευκώματα, οργανώνει εξειδικευμένα για κάθε περίσταση συνέδρια, ομιλίες, ιστορικές εκθέσεις, θεατρικές και μουσικοχορευτικές παραστάσεις με γνωστούς και νέους καλλιτέχνες.

Ο χορηγός δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως φορέας οικονομικής ενίσχυσης αλλά ως συντελεστής της πολιτιστικής δραστηριότητας, ένας ουσιαστικός κρίκος της διατήρησης της πολιτιστικής αλυσίδας.

Το Μουσείο Ναυτικής Παράδοσης σήμερα έχει πιο πολύ ανάγκη παρά ποτέ την ανάγκη των χορηγών του. Μετακομίζει αναγκαστικά από την Πέτρινη Αποθήκη του ΟΛΠ που ήταν τα τελευταία 10 χρόνια και προβλέπεται να εγκατασταθεί σε ένα πολύ όμορφο χώρο στο Κερατσίνι. Ωστόσο, τα έξοδα είναι τεράστια και η χορηγική συμβολή αναγκαία. Το Μουσείο ελπίζει, όπως και στα αρχαία δράματα λάμβανε χώρα, να εμφανιστεί ο «από μηχανής Θεός» (Χορηγός) του ελληνικού ναυτικού πολιτισμού και να βοηθήσει σε αυτό το πολύ σημαντικό έργο.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Πορεία στο κέντρο του Πειραιά

Οι εργατοτεχνίτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος έχουν προγραμματίσει για τις 15:00 μ.μ συγκέντρωση στον σταθμό του Ηλεκτρικού στον Πειραιά και πορεία προς το υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων.
Βασικά αιτήματα οι θέσεις εργασίας και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Οι εργάτες της Ζώνης ζητούν μεταξύ άλλων:

•Να ανοίξει το εμπορικό τμήμα των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και να ακυρωθεί το σχέδιο κυβέρνησης-ΕΕ για το 15ετές λουκέτο που «βάζει ταφόπλακα και στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη».

•Να καταργηθεί η «κατάπτυστη διακρατική συμφωνία Ελλάδας-Κίνας για χρηματοδότηση Ελλήνων εφοπλιστών με 5 δισ. προκειμένου να φτιάξουν τα πλοία τους στα κινεζικά ναυπηγεία».

•Να συνδεθούν οι πραγματικές ανάγκες της χώρας (ακτοπλοία - πολεμικό ναυτικό - θαλάσιες μεταφορές) με τις παραγωγικές δυνατότητες της ναυπηγικής βιομηχανίας.

•Να σημιουργηθεί ενιαίος φορέας Ναυπηγικής Βιομηχανίας, δημόσιος κατά 100%, ο οποίος θα σχεδιάζει, θα οργανώνει και θα υλοποιεί την παραγωγική διαδικασία.

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Έφυγε ο Βασ. Κωνσταντακόπουλος

Κείμενο: Θεοδοσία Κοντζόγλου
Ταυτόχρονη δημοσίευση "907" - "ΝΕΧΤΟΚ"

Μεγάλη θλίψη προκαλεί στη ναυτική οικογένεια της Ελλάδας, η απώλεια του καπτα-Βασίλη Κωνσταντακόπουλου που έφυγε τα ξημερώματα, στα 76 του χρόνια κτυπημένος από την επάρατη νόσο με την οποία έδωσε σκληρό αγώνα τα τελευταία χρόνια.

Ο καπετάν Βασίλης, όπως τον αποκαλούσαν οι πολίτες, κατέλαβε μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των Ελλήνων ναυτικών αλλά και των Μεσσηνίων καθώς κατάφερε να αναδείξει τη γενέτειρά του σε έναν από τους ιδανικότερους προορισμούς της Μεσογείου. Εκεί, σε μία έκταση δέκα χιλιάδων στρεμμάτων ο επιχειρηματίας δημιούργησε σχετικά πρόσφατα, , το «Costa Navarino» που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχα γαλλικά και ιταλικά τουριστικά θέρετρα.

Ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος γεννήθηκε το 1935 από φτωχή οικογένεια στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας. Στην Κατοχή συμμετείχε στους εθνικούς αγώνες μέσα από το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ). Το 1948 ήρθε στην Αθήνα και έκανε διάφορες δουλειές μέχρι το 1953 οπότε και μπαρκάρισε για πρώτη φορά. Από τότε εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες της ναυτικής ιεραρχίας.

Σε ηλικία 27 ετών ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος αγοράζει με δάνειο ένα μικρό φορτηγό πλοίο. Το 1974 ιδρύει την εταιρεία "Costamare Shipping SΑ". Κατά τη ναυτιλιακή κρίση, την περίοδο 1982 - 1984, o Βασίλης Κωνσταντακόπουλος αγοράζει οκτώ πλοία σε πολύ χαμηλή τιμή.

Μετά τη χρεοκοπία της εταιρείας τακτικών γραμμών Ελληνικής του Γρηγορίου Καλλιμανόπουλου, προσλαμβάνει το εξειδικευμένο προσωπικό της και εισέρχεται στην αγορά των τακτικών γραμμών, ως ναυλωτής πλοίων σε εταιρείες που εξυπηρετούσαν ήδη τις γραμμές.

Στα επόμενα είκοσι χρόνια η εταιρία αναπτύσσεται σημαντικά ανανεώνοντας τακτικά τον στόλο της. Το έτος 2000, η Costamare διαχειριζόταν 35 πλοία, των οποίων η μεταφορική ικανότητα έφθανε το 1.560.000 κόρους ολικής χωρητικότητας.
Η εταιρία ΤΕΜΕΣ Α.Ε., στην οποία προέδρευε ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ανακοίνωσε το 2005 ότι σκοπεύει να επενδύσει σταδιακά έως το 2010 περίπου 1 δισ ευρώ για την κατασκευή 4 ξενοδοχειακών μονάδων, δύο γηπέδων γκολφ, και άλλων τουριστικών και αθλητικών εγκαταστάσεων σε δύο παραθαλάσσιες εκτάσεις ιδιοκτησίας Κωνσταντακόπουλου στην περιοχή της Πύλου συνολικού εμβαδού 2.700 στρεμμάτων περίπου.

Πρόκειται για την πρώτη υλοποίηση των λεγόμενων περιοχών Π.Ο.Τ.Α. (Περιοχές Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) σύμφωνα με την ορολογία του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού και της σχετικής νομοθεσίας που διαμορφώθηκε.

Η συγκεκριμένη ΠΟΤΑ Μεσσηνίας οριοθετήθηκε το 2001. Σύμφωνα με δημοσιεύματα η επένδυση αυτή θα αποτελέσει σταθμό για την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής και της Πελοποννήσου καθώς είχε προοπτική δημιουργίας 750 νέων θέσεων εργασίας (1η φάση υλοποίησης) αλλά και την ανάδειξη του πολιτιστικού και περιβαλλοντικού πλούτου της περιοχής.

Περίπου τότε ήταν που η σκυτάλη πέρασε στα χέρια του Αχιλλέα, γιο του Καπετάν Βασίλη, ο οποίος αποδεικνύεται ο ιδανικός άνθρωπος για να ολοκληρώσει τα σχέδια του πατέρα του. Προηγουμένως αποφοίτησε από τη διάσημη «Τουριστική Σχολή της Λοζάννης» στην Ελβετία, και επέστρεψε στην Μεσσηνία όπου αξιοποιώντας τις σπουδές του στον τουρισμό, ανέλαβε να ολοκληρώσει. το στοίχημα της λειτουργίας του «Costa Navarino».

Αυτόνομη υδροδότηση και ενέργεια

Για τις ανάγκες υδροδότησης μια τόσο μεγάλης έκτασης, σε μια περιοχή που απειλείται μάλιστα από ερημοποίηση, έχει προβλεφθεί η κατασκευή δύο μεγάλων υδατοδεξαμενών, ενώ η άντληση νερού από τα κοντινά ποτάμια δεν πρόκειται να ξεπερνά το 3% των συνολικών αναγκών του «Costa Navarino».

Μάλιστα το τουριστικό θέρετρο πρόκειται να αξιοποιήσει πλήρως όλες τις διαθέσιμες εναλλακτικές πηγές ενέργειας και προς αυτόν τον σκοπό κατασκευάστηκε φωτοβολταϊκό πάρκο, που θα του παρέχει την πλήρη κάλυψη των ενεργειακών αναγκών.

Στην προσπάθεια της εταιρείας να προωθήσει την τοπική αγροτική παραγωγή και να αναδείξει το φυσικό πλούτο εντάσσεται και η σημαντική πρωτοβουλία του Αχιλλέα Κωνσταντακόπουλου να εκμεταλλευτεί τα βασικά προϊόντα της Μεσσηνίας. Την ελιά και το ελαιόλαδο. Ο ίδιος προχώρησε στην μεταφύτευση 6.500 υπεραιωνόβιων ελαιοδέντρων, ενώ σχεδιάζει την πώληση κατοικιών με ελαιώνες σε ιδιώτες, οι οποίοι θα μπορούν να παράγουν δικό τους λάδι.

Ο Καπτά Βασίλης Κωνσταντακόπουλος συμμετείχε στα Διοικητικά Συμβούλια ελληνικών και διεθνών οργανισμών όπως:
- Vryonis Center, Sacramento California
- Κέντρο Ελληνισμού «Άγγελος Κ. Τσακόπουλος», Sacramento California
- Μεσσηνιακή Αμφικτιονία
- UHAC
- Εθνική Τράπεζα Ελλάδος
- Advisory Board της γερμανικής ναυτιλιακής τράπεζας DVB NedshipBank
- Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών
- Leadership 100
- Hellenic Committee των Νηογνωμόνων Lloyds και Bureau Veritas
- Hellenic Committee του Νηογνώμονα Germanischer Lloyd (Πρόεδρος)
- Διεθνής ασφαλιστικός οργανισμός Swedish Club (Αντιπρόεδρος)

Έχει επίσης βραβευτεί για τη δραστηριότητα και την προσφορά του από σημαντικούς φορείς όπως:
- Ακαδημία Αθηνών
- Δήμος Αθηναίων
- Δήμος Καλαμάτας
- Επτά Επιμελητήρια Πελοποννήσου
- Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδος
- Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος
- Ελληνική Επιτροπή Ναυτιλιακής Συνεργασίας
- Ελληνική Ναυτιλιακή Λέσχη
- Λέσχη Επιχειρηματικότητας
- Ευρωπαϊκή Ένωση

Αποσύρθηκε…

Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση λίγο πριν κλείσει τα 70 του χρόνια το 2006 και να αφιερωθεί στα εγγόνια του και στο αγαπημένο του άθλημα, το γκόλφ.

Η απόφαση αυτή είχε προκαλέσει αίσθηση στην παγκόσμια ναυτιλιακή κοινότητα. Aλλωστε δεν είναι σύνηθες το φαινόμενο ο ιδρυτής μίας αυτοκρατορίας, όπως είναι η Costamare, να αποφασίζει οικειοθελώς να αποτραβηχτεί από τα φώτα της επιχειρηματικής δραστηριότητας μετά από 30 χρόνια πορείας ως πλοιοκτήτης.

Ωστόσο ο ίδιος παρέδωσε τα ηνία των επιχειρήσεων του στους τρεις γιούς του. Με τη ναυτιλία ασχολείται κυρίως ο πρωτότοκος, ο Κωνσταντίνος από το 1996. Ο ίδιος δήλωνε ότι η εταιρεία περνάει σε καλά χέρια αφού η νέα γενιά είναι ακόμη καλύτερη. Ο Αχιλλέας, όπως προαναφέραμε, ασχολείται με την τουριστική επένδυση στη Μεσσηνία (TEMES).

Ο Χρήστος, ο μικρότερος γιος του καπετάν Βασίλη, έχει στην ευθύνη του εργοστασιακή μονάδα στην Κοζάνη.

Στο Χρηματιστήριο της Ν.Υ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η Costamare, εισήχθη στο αμερικανικό χρηματιστήριο και ελέγχει ένα στόλο από περίπου 51 πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, συνολικής μεταφορικής ικανότητας 256.972 κ.ο.χ. Τελευταία μεγάλη συνεργασία άνοιξε με την Κινεζική Cosco ενώ προηγήθηκαν οι συνεργασίες της εταιρίας με τις εταιρίες ZIM και Maersk.

Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος.
(Φωτό: Γιώργος Διαμαντάκης/ "907")
Ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος είναι ο επιχειρηματίας που έφερε τους Κινέζους της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά.

«Oι δύο λαοί έχουν αρχαίους πολιτισμούς και κάποτε ήταν μαζί. Κάποια στιγμή οι δρόμοι τους χάθηκαν και τώρα ξανασυναντιoύνται» είχε πει όταν πριν από δύο χρόνια έγινε η επίσημη τελετή για την άφιξη του πλοίου Cosco Hellas στο λιμάνι του Πειραιά με την παρουσία του Έλληνα Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και αρκετών υψηλών επισήμων της Κίνας.

Η ζωή του

Ο καπετάν Βασίλης όπως του άρεσε να τον αποκαλούν, γεννήθηκε στο Διαβολίτσι Μεσσηνίας το 1935. Σπούδασε στην Ανώτερη Δημόσια Σχολή Πλοιάρχων Εμπορικού Ναυτικού.

Το 1953, ο 18χρονος Βασίλης μπαρκάρει, χωρίς μισθό για τρεις μήνες. Από εκείνη την ημέρα η θάλασσα γίνεται η μεγάλη ερωμένη του. Περνά από όλα τα πόστα του πλοίου. Το 1962 γνωρίζει την Κάρμεν και δύο χρόνια μετά παντρεύονται.

Το 1974 αποκτά το πρώτο «καραβάκι» - ένα πλοίο χιλίων τόνων - για να δημιουργήσει στα επόμενα 32 χρόνια μια μικρή αυτοκρατορία. Το 2006 η Costamare μετρά 32 χρόνια στη ναυτιλία, απασχολώντας περίπου 2.000 εργαζομένους.

Είναι γνωστό – αν και ο ίδιος ποτέ δεν το διατυμπάνισε – ότι υπήρξε σταθερός οικονομικός υποστηριχτής των γονιών που είχαν παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Η πολυετής πορεία του χαρακτηρίζεται από τους χαμηλούς τόνους και την αφανή δραστηριότητά του τόσο στα κοινά του εφοπλισμού όσο και στα κοινωνικά ζητήματα. Δεν ήθελε να «λούζεται από τα φώτα της δημοσιότητας» και για αυτόν τον λόγο σπάνια εμφανιζόταν στα ΜΜΕ. Με πρωτοβουλία του δημιούργησε την Helmepa jounior, που είναι το «παρακλάδι» της Ελληνικής Ένωσης Προστασίας Θαλασσίου Περιβάλλοντος και τα προγράμματα της οποίας κάλυπτε με δικά του έξοδα.

Διακρίσεις

Σύμφωνα με ένα αφιέρωμα της Lloyd's List (2004) ο Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ονομάστηκε «Greek King of Containers», καθώς τον Ιούνιο του 2007 η εταιρία του Costamare διέθετε 51 πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.

Επίσης, το 2009 σε εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθήνας επτά Επιμελητήρια της Πελοποννήσου τίμησαν τον Βασίλη Κωνσταντακόπουλο για την προσφορά του στην ανάπτυξη της Μεσσηνίας και της Πελοποννήσου.

Αρχές του 2009 ο cpt Βασίλης βραβεύθηκε μετά από ομόφωνη απόφαση όλων των επιμελητηρίων Πελοποννήσου για την πραγματοποίηση της Costa Navarino, μιας σειράς τουριστικών επενδύσεων στη Μεσσηνία, σημαντικών τόσο για την Πελοπόννησο όσο και ευρύτερα για τη χώρα.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 17 Μαρτίου στο ΕΒΕΑ, παρουσία εκπροσώπων του ναυτιλιακού και επιχειρηματικού κόσμου και της πολιτικής ηγεσίας.

Ο κ. Κωνσταντακόπουλος τότε μεταξύ άλλων υπογράμμισε ότι «Πρέπει να γίνει συνείδηση στους επαγγελματίες, ότι η φιλοσοφία του εύκολου κέρδους - της αρπαχτής δηλαδή - δεν είναι η σωστή φιλοσοφία και δεν έχει μέλλον. Εγώ, χωρίς να θέλω να επεκταθώ και να το αιτιολογήσω, αν είχα αυτή τη φιλοσοφία δεν θα ήμουν σήμερα εδώ» και κατέληξε: «Δεν θα πρέπει να αγνοούμε ότι αυτή η φιλοσοφία του εύκολου κέρδους και της εικονικής οικονομίας, που επικράτησε διεθνώς για αρκετά χρόνια στον καιρό μας, έφερε την κρίση που βιώνουμε σήμερα. Πρέπει εφεξής να στηριχθούμε στη σκληρή δουλειά και στην παραγωγή πραγματικού ποιοτικού αποτελέσματος και δεν θα έχουμε τίποτα να φοβηθούμε».

Η νεκρώσιμος ακολουθία θα ψαλεί στις 12.00 το μεσημέρι της Πέμπτης στον ιερό ναό του Αγίου Σώστη στη Λεωφόρο Συγγρού.

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Στα πόδια μας, ο αρχαίος Πειραιάς

Κείμενο: Χ.Κ. Λαζαρόπουλος
Συνέχεια στις ανασκαφές μεγάλης έκτασης που πραγματοποιήθηκαν το 1951 από την ομάδα Πολίτη στην περιοχή της Παλιάς Κοκκινιάς έδωσε η αρχαιολόγος κ. Έφη Λυγκούρη με αφορμή την κατεδάφιση του παλαιού νοσοκομείου Σαπόρτα στη συμβολή των οδών Αγίων Αναργύρων και Κεχαγιά, καθώς και ανασκαφές σε οικόπεδο επί της οδού Πειραιώς.

Παρότι όλη αυτή η πρώτη περιοχή αποτελεί συνέχεια της Παλιάς Κοκκινιάς, κάποιοι κακώς πληροφορημένοι εξακολουθούν να κάνουν λόγο περί Καμινίων ή Ρέντη. Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή συνοικία της Παλιάς Κοκκινιάς αρχίζει θεωρητικά από την οδό Μουτσοπούλου και θεωρητικά καλύπτει τα όρια μεταξύ των δήμων Πειραιά και Νικαίας – Ρέντη. Παλαιότερα, η γεωγραφική ζώνη που λεγόταν «Παλιά Κοκκινιά» εκτεινόταν από τις σημερινές γέφυρες της Πέτρου Ράλλη, τον Κηφισό, τα Άσπρα Χώματα και κατέληγε μέχρι τη Λεύκα όπου συνόρευε με την Αγιά Σοφιά και τα Μανιάτικα κατά μήκος της οδού Θ. Ρετσίνα και από την αρχή της οδού Παλαμηδίου.

Με τις πρόσφατες ανασκαφικές έρευνες της κ. Λυγκούρη, δίδεται μια νέα αντίληψη σχετικώς με τη δημιουργία του Πειραιά. Όπως αναφέρεται σε σχετικά δημοσιεύματα που έγιναν στο περιοδικό «Αρχαιολογία» και στο ειδικό ένθετο του κυριακάτικου «Βήματος», όταν ο Περικλής κάλεσε τον διάσημο αρχιτέκτονα Ιππόδαμο τον Μιλήσιο και τού είπε: «Εδώ θα σχεδιάσεις μια νέα πόλη»! Κι ο Ιππόδαμος έχοντας μπροστά του μιαν εντελώς ελεύθερη έκταση, αυτό έκανε, εφαρμόζοντας τις αρχές του πολεοδομικού σχεδίου που ο ίδιος εφηύρε.

Στιγμιότυπο από
το ανασκαφικό έργο.
Όλα αυτά συνέβησαν στη λαμπρή από κάθε άποψη Κλασική εποχή και το αποτέλεσμά τους ήταν μια ιδεώδης και αξιοθαύμαστη πόλη, ονομαζόμενη Πειραιάς. Και έτσι ο Πειραιάς εμφανίζεται στην Ιστορία ξαφνικά και από το πουθενά. Λευκό χαρτί, οι προηγούμενοι αιώνες, ακόμη και τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Γίνεται; Ασφαλώς, όχι. Πόσο μάλλον όταν είναι γνωστό πως η Αττική από τη Νεολιθική εποχή ήδη ήταν σπαρμένη από οικισμούς.

Στην ευρύτερη περιοχή της Παλιάς Κοκκινιάς ζούσαν οι πρώτοι «Πειραιώτες» ως τα γεωμετρικά και τα αρχαϊκά χρόνια, σύμφωνα με την αρχαιολόγος κ. Έφη Λυγκούρη, προϊσταμένη της ΚΣΤ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων. Την πρότασή της μάλιστα παρουσίασε η ίδια σε ομιλία της για τον αρχαίο Πειραιά και το μουσείο του, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.

«Η αρχική κώμη του Πειραιά η οποία μαζί με τα γειτονικά χωριά, τους μετέπειτα δήμους της Ξυπέτης (Νέο Φάληρο, Μοσχάτο),του Φαλήρου (Παλαιό Φάληρο) και των Θυμαιτάδων (Κερατσίνι) αποτελούσε σύμφωνα με τον Πολυδεύκη ένα τετράκωμο με κέντρο το ιερό του Ηρακλέους στα Καμίνια προς τιμήν του οποίου τελούνταν αγώνες» αναφέρει η κ. Λυγκούρη.

Και καθώς οι καλύτερες αποδείξεις στην αρχαιολογία είναι πάντα οι ανασκαφές, σε αυτές στηρίζεται και η ίδια. «Το βέβαιο είναι ότι αυτός ο δήμος δεν έχει καμία σχέση με τη θέση της κλασικής πόλης του Πειραιά» προσθέτει. Και από την άλλη, στον σημερινό Πειραιά δεν έχει έρθει στο φως τίποτε που να χρονολογείται νωρίτερα από την Κλασική εποχή.

Μόνο ένα ιερό, της Αρτέμιδος Μουνιχίας, το οποίο έχει ανασκαφεί στη δυτική άκρη του ομώνυμου λιμανιού (σημερινή Καστέλλα) χρονολογείται από τη Νεολιθική εποχή. Και ίσως ήταν το μόνο κατοικημένο σημείο της Πειραϊκής χερσονήσου. Η αιτία αυτής της ιδιαιτερότητας θα πρέπει να αναζητηθεί στη μορφολογία του εδάφους, η οποία ήταν εντελώς διαφορετική από τη σημερινή.

Το νησί

Μέχρι το Μοσχάτο έφθανε η θάλασσα κατά την τεταρτογενή περίοδο και εκείνη την εποχή ο Πειραιάς ήταν νησί. Η παραλία του Σαρωνικού κόλπου με τον Φαληρικό όρμο, τη χερσόνησο του Πειραιά και τα τρία λιμάνια του, ακτή μήκους 14 χιλιομέτρων δεν υπήρχε. Σχηματίσθηκε πολύ αργότερα και βαθμιαία με τις προσχώσεις του Κηφισού οπότε και το νησί ενώθηκε με την ξηρά. Όπως φαίνεται όμως στη συλλογική μνήμη είχε διατηρηθεί το γεγονός, μαρτυρούμενο επίσης από την ίδια την ονομασία του Πειραιά.

Όπως αναφέρει μάλιστα ο Παυσανίας «του τε Πειραιά νησιάζοντα πρότερον και πέραν της ακτής κείμενον ούτως φασιν ονομασθήναι». Αλλά και ο λεξικογράφος Σουΐδας γράφει: «Ην πρότερον ο Πειραιεύς νήσος όθεν και τούνομα είληφεν από το διαπεράν».

Παρ’ όλα αυτά ένα έλος που λεγόταν Αλίπεδον παρέμενε ως τα κλασικά χρόνια στον Πειραιά, εμποδίζοντας την επικοινωνία με την άγονη, πειραϊκή χερσόνησο. «Και αυτός ήταν ο λόγος που οι παλαιότεροι κάτοικοι είχαν επιλέξει να κατοικήσουν σε θέσεις που βρίσκονταν πριν από αυτή την ελώδη περιοχή,μάλιστα κοντά στον Κηφισό» σημειώνει η Ε.Λυγκούρη. Το έλος του Αλιπέδου καλύπτει τα σημερινά Καμίνια και τον Ρέντη αφού το έδαφος αυτών των περιοχών βρίσκονται κάτω από το επίπεδο της θάλασσας κι έως πριν από λίγα χρόνια σημειώνονταν πλημμύρες είτε από την υπερχείλιση του Κηφισού, είτε από τις καταιγίδες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τη συγκέντρωση των λιμναζόντων υδάτων, τα Καμίνια ήταν γνωστά ως «Γουρουνόλακκος».

Οι ανασκαφές

Το αρχαίο νεκροταφείο, τα κτήρια, ο δρόμος,
 τα απομεινάρια των κλιβάνων και τα πηγάδια. 
Αρχαιότητες της Πρωτογεωμετρικής έως την ύστερη Γεωμετρική περίοδο έχουν εντοπισθεί από τις πρόσφατες ανασκαφές της Εφορείας στην Παλιά Κοκκινιά κατά μήκος της οδού Κεχαγιά, δίπλα στο 10ο και το 11ο Λύκειο Πειραιά. Εκεί βρισκόταν το παλιό νοσοκομείο «Σαπόρτα» το οποίο κατεδαφίστηκε κακήν κακώς για να δώσει τη θέση του σε ένα τερατούργημα δήθεν «πολυτελών» διαμερισμάτων, στα θεμέλια των οποίων υπάρχουν τα θεμέλια του αρχαίου οικισμού.

Μέρος του οικισμού διασώθηκε την τελευταία στιγμή, ύστερα από παρεμβάσεις ενεργών πολιτών της Παλιάς Κοκκινιάς.

Κάτω από το τερατούργημα που ονομάσθηκε «Οικόπολις» αποκαλύφθηκε μία αρχαία οδός με το ένα της ανάλημμα, η οποία πλαισιώνεται μάλιστα από συστάδες τάφων σε ταφικούς περιβόλους. Κτίσματα, των οποίων η χρήση δεν έχει ακόμη προσδιορισθεί, εντοπίσθηκαν σε επαφή με τον αρχαίο δρόμο ενώ κοντά του βρέθηκαν τέσσερις κλίβανοι από πηλόχωμα και πηγάδια τα οποία περιείχαν κεραμική.

Σε άλλο μεγάλο οικόπεδο, εξάλλου, επί της οδού Πειραιώς μεταξύ Καμινίων και Ρέντη βρέθηκαν τα θεμέλια ενός μεγάλου κτιρίου με περίβολο και αυλή στο κέντρο, γύρω από την οποία αναπτύσσονται δωμάτια (ύστερη Γεωμετρική εποχή). Όπως επισημαίνει η κ. Λυγκούρη: «Η περιοχή της ανασκαφής κατακλύζεται διαρκώς από νερό, υπάρχουν αντλίες που λειτουργούν συνέχεια, προκειμένου να μένει καθαρή». Γιατί προφανώς το έλος δεν έχει υποχωρήσει εντελώς. Αλλά και από παλαιότερες ανασκαφές στην άκρη της χερσονήσου της Μουνιχίας (από τον Ι. Θρεψιάδη το 1935) είχε εντοπισθεί οικισμός που κατοικήθηκε από την πρώιμη Γεωμετρική εποχή ως την ύστερη Γεωμετρική.

Χαρακτηριστική είναι η εικόνα που εμφανίζει το οικόπεδο απέναντι από το πρώην νοσοκομείο Σαπόρτα, το οποίο επίσης κατεδαφίστηκε για να ορθωθεί άλλο τσιμεντένιο τέρας "πολυτελών" διαμερισμάτων. Στα θεμέλια βρέθηκε η συνέχεια της οδού και των τάφων, πηγάδια με πεντακάθαρο νερό και κομμάτια αγγείων. Η ανασκαφή συνεχίζεται με αργούς ρυθμούς εξαιτίας των ευρημάτων που έρχονται καθημερινά στην επιφάνεια αλλά και του νερού που αναβλύζει από τα έγκατα της γης.

Ο χώρος της ανασκαφής είναι ορατός από τους διαβάτες και διαρωτάται κανείς πώς είναι δυνατόν να καταστρέφεται αυτή η αρχαιολογική περιουσία της πόλης στο όνομα της υποβάθμισης που κυριαρχεί. Είναι μνημειώδης η επιπολαιότητα των ιθυνόντων σε κεντρική εξουσία, περιφέρεια και δήμο. Στήνουν πολιτιστικά πανηγύρια στο απαξιούμενο κεντρικό λιμάνι, όταν η Παλιά Κοκκινιά θα μπορούσε να μετατραπεί σε μοντέλο ανάπτυξης:

- με τη δημιουργία χώρου αρχαιολογικού περιπάτου στον πεζόδρομο από την Κεχαγιά μέχρι τη Μαυρογένους,

- την ανάπτυξη της Λεύκας, της Παλιάς Κοκκινιάς, σε σημείο εκδηλώσεων και πολιτισμού αναδεικνύοντας το παλαιό εργοστάσιο του ΟΣΕ σε «Τεχνόπολη» του Πειραιά,

- τη διασύνδεση αυτής της «Τεχνόπολης» με τη αναβάθμιση του Πάρκου Δηλαβέρη σε Θεματικό Κέντρο Ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (με εγκαταστάσεις φωτοβολταϊκών και ανεμογεννητριών για εκπαιδευτικούς λόγους) σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο,

- τη μετατροπή του παλαιού εργοστασίου Ρετσίνα σε ευρωπαϊκού επιπέδου campus του Πανεπιστημίου Πειραιά για τη ναυτιλία, το εμπόριο, τα Logistics και τις οικονομικές επιστήμες.

Τα λιμάνια

Στον Φαληρικό Όρμο βρισκόταν ο ναύσταθμος των Αθηναίων ως την εποχή όπου ο Θεμιστοκλής έχοντας διακρίνει τον περσικό κίνδυνο τους έπεισε να τον μεταφέρουν στον Πειραιά όπου μπορούσε να ιδρυθεί ένα ασφαλές λιμάνι. Στον Ιππόδαμο όμως οφείλεται τελικώς η ακριβής χωροθέτηση των ναυστάθμων, δύο πολεμικών και ενός εμπορικού.

Με 196 νεώσοικους (υπόστεγα στα οποία ανέλκονταν οι τριήρεις) και την περίφημη Σκευοθήκη του Φίλωνος το λιμάνι της Ζέας ήταν ο κυριότερος πολεμικός ναύσταθμος ενώ ο λιμήν της Μουνιχίας με 82 νεώσοικους ακολουθούσε. Όσο για το κυρίως λιμάνι, εμπορικό και πολεμικό μαζί, το ονομαζόμενο Κάνθαρος ή και Μέγας Λιμήν, αντιστοιχεί στο σημερινό κεντρικό λιμάνι του Πειραιά.

Οι προσχώσεις της θάλασσας αλλά και η επέκταση της πόλης έχουν κρύψει σήμερα την πραγματική ιστορία της περιοχής. Ο πρώτος Πειραιάς όμως φαίνεται ότι τώρα εντοπίζεται...

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Τουρκικό δηλητήριο για την ελληνική κρίση

Αλήθειες που θα πονέσουν την καθεστικυΐα πολιτική τάξη της χώρας μας περισσότερο από τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Θεόδωρου Πάγκαλου εξέφρασε ο υπουργός Επικρατείας της Τουρκίας κ. Φαρούκ Τσελίκ σε συνέδριο, στην Προύσσα.

Ο υπουργός Επικρατείας κ. Φαρούκ Τσελίκ με
τον «αρκαντάς μπασμπακάν» κ. Ταγίπ Ερντογάν
και τον μέντορα του στρατηγικού βάθους της γείτονος,
τον υπουργό Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου.


Ο στενότερος συνεργάτης του Τούρκου πρωθυπουργού δήλωσε: «Αυτοί που έφτασαν να παραδώσουν τη χώρα τους στους μεσίτες, που την έριξαν στο σημείο να κρεμάσουν πωλητήριο για να γλυτώσουν τα χρέη τους, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να μιλούν για την Τουρκία».

Το σχόλιο αυτό φυσικά αποτελεί απάντηση στην επισήμανση του πρωθυπουργού κ. Γ.Α. Παπανδρέου στη Σύνοδο του Ερζερούμ ότι «Για όσο συνεχίζεται η κατοχή στην Κύπρο η Τουρκία δεν μπορεί να γίνει μέλος της Ε.Ε.».

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Λεωφορείο - πρωταγωνιστής

Αποκλειστικά πλάνα από ερασιτεχνική λήψη



Παρακολουθήστε έξι σκηνές backstage από τα γυρίσματα διαφήμισης με παλιό αστικό λεωφορείο Mercedes Benz O322 της «Βιαμάξ». Τα αποκλειστικά στιγμιότυπα παρουσιάζονται με μορφή ταινίας μικρού μήκους σε ασπρόμαυρο φιλμ.

Αναμένουμε τις παρατηρήσεις και τα σχόλιά σας. Η ταινία έχει καταχωρηθεί και στο κανάλι “LAEGE01” στο “You Tube”.

Οδηγός: Σταύρος Τσαλτούμης
Φιλική συμμετοχή: Βασίλης Παρασαμλής, Νίκος Τσεγκέλης και οι συντελεστές του σπότ.
Φωτογραφία: Γιώργος Διαμαντάκης
Τεχνική υποστήριξη: Χρήστος Σαλεμής
Διεύθυνση παραγωγής: Χ.Κ. Λαζαρόπουλος
Παραγωγή: busoldtimers.blogspot.com,
Υποστήριξη επικοινωνίας: paliakokkinia.blogspot.com

Six backstage snapshots from a greek commercial filming with an old Mercedes-Benz O322 urban bus made by Biamax. Enjoy it.

Passen Sie ausschließlich Video mit sechs Bühne hinter dem Vorhangschnappschüssen von einer griechischen Handelsschmierfilmbildung mit einem alten städtischen Bus Mercedes-Benz-O322 auf, der von Biamax hergestellt wird. Haben Sie Spaß!

Warteanmerkungen.