Η υπόθεση της ΕΡΤ, η επιχειρούμενη "συνένωση" του κόμματος Σαμαρά με το κόμμα Βενιζέλου για την δημιουργία ενός δήθεν "Ευρωπαϊκού Κόμματος" και οι πολιτικές φιλοδοξίες του Γιάννη Στουρνάρα
Γράφει ο Δημήτρης Μπεκιάρης,
Η κρίση δημοκρατίας που ξέσπασε με την
πραξικοπηματική απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου να κλείσει την ΕΡΤ, οδήγησε, σε
πολιτικό επίπεδο, στην αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση Σαμαρά με
αποτέλεσμα να επίκειται ο σχηματισμός δικομματικής κυβέρνησης με τη συμμετοχή της
Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ.
Μετά την
κατάρρευση της μεγαλύτερης μπαρούφας της
σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας, του περίφημου "success story", δηλαδή της επικοινωνιακής "φούσκας" που είπε ο πρωθυπουργός και προκάλεσε διεθνή αμφισβήτηση και χλευασμό, κατέρρευσε και
η εικόνα του δήθεν πανίσχυρου Αντώνη Σαμαρά.
Η αλήθεια είναι ότι αυτή την εικόνα μάταια
προσπάθησαν να καλλιεργήσουν οι ελάχιστοι "Σαμαρικοί", αλλά και τα
ΜΜΕ της διαπλοκής που λειτουργούν ως φερέφωνα της ξεπεσμένης ντόπιας
επιχειρηματικής ελίτ.
Ο Αντώνης
Σαμαράς, αφού πρώτα μετέτρεψε τη Νέα
Δημοκρατία σε Πολιτική Άνοιξη και αφού ανέλαβε την πρωθυπουργία της χώρας
με την στήριξη του Ευάγγελου Βενιζέλου,
του Φώτη Κουβέλη, των υπερεθνικών πολιτικών και οικονομικών κέντρων, της
τραπεζοκρατίας και της ντόπιας διαπλοκής, στη συνέχεια βυθίστηκε στην
ψευδαίσθηση ότι κυβερνά μόνος του, ως πολιτικός προϊστάμενος όχι συγκυβέρνησης,
αλλά αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Η ανικανότητα
(ευτυχώς), ωστόσο, τόσο του ιδίου, όσο και της ομάδας συμβούλων που τον
πλαισιώνει, αλλά και της κυβέρνησης συνολικά να προχωρήσουν στις
αποκρατικοποιήσεις που απαιτεί η εγκληματική συμμορία των δανειστών, οι
χειρισμοί στο θέμα της ΕΡΤ και οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις που
μετασχημάτισαν την τρικομματική κυβέρνηση σε δικομματική, αποκάλυψαν την
αλήθεια για την εγχώρια πολιτική κατάσταση, αλλά και για τους ενδοκυβερνητικούς
συσχετισμούς.
 |
| Πολιτικώς αλληλοεξαρτώμενοι οι δύο πολιτικοί συνεταίροι τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στα κόμματά τους. |
Ο Αντώνης Σαμαράς δεν έχει καμία απολύτως ισχύ
χωρίς τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Ο Ευάγγελος
Βενιζέλος στήριξε τον Αντώνη Σαμαρά, τον διέσωσε από την πτώση, αλλά για τις
υπηρεσίες του ζήτησε τέτοια ανταλλάγματα, ώστε μπορεί πλέον κανείς να πει με
βεβαιότητα ότι καθίσταται περίπου ισότιμος.
Πέραν, όμως, της
δυαρχίας στο κυβερνητικό σχήμα, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι την οικονομική
πολιτική της χώρας την ασκεί εν λευκώ το "σύστημα Σημίτη" μέσω του
υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα.
Υπό αυτή την
έννοια η κυβέρνηση είναι τρισυπόστατη ή τριμερής: Με λίγα λόγια κυβερνούν η Πολιτική Άνοιξη, το ΚΟΔΗΣΟ και το σύστημα
Σημίτη.
Ο Αντώνης
Σαμαράς είναι ακόμη πιο αποδυναμωμένος από όσο φαίνεται, μιας και δεν έχει
ουσιαστικές αρμοδιότητες πέραν του θεσμικού εντολοδόχου της τρόικας και του
Βερολίνου.
Με λίγα λόγια η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που έχει 2+1
πρωθυπουργούς, αλλά και μία κυβέρνηση χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, την οποία
συγκροτούν δύο ξεπεσμένοι κομματικοί μηχανισμοί που υφάρπαξαν την ψήφο του
ελληνικού λαού στις τελευταίες εκλογές και ένας πολιτικός κύκλος, ο οποίος
χειρίζεται το χαρτοφυλάκιο της εθνικής οικονομίας από το 1996 και υπήρξε ο
αγωγός για την εφόρμηση των γερμανικών συμφερόντων στην ελληνική επικράτεια.
Για την κυβέρνηση αυτή, ωστόσο, είναι βέβαιο ότι έχει ήδη ξεκινήσει η
αντίστροφη μέτρηση.
Ο Αντώνης
Σαμαράς, βέβαια, ζώντας το προσωπικό του όνειρο, πετυχαίνοντας αυτό που αν το
έλεγε κανείς πριν από μερικά χρόνια θα τον χλεύαζαν, δηλαδή καταφέροντας να
γίνει πρωθυπουργός, είναι βέβαιο ότι δεν θα αισθάνεται από εδώ και πέρα βολικά
έχοντας συγκάτοικο στο Μέγαρο Μαξίμου.
Όμως, πάνω από τις προσωπικές και πολιτικές του
φιλοδοξίες ή της εμμονές που προέκυψαν εκ των πραγμάτων εξαιτίας της
μακρόχρονης πολιτικής του περιθωριοποίησης, βρίσκονται τα γερμανικά συμφέροντα
και οι επιθυμίες της Γερμανίδας Καγκελαρίου Άνγκελας Μέρκελ. Πριν από την
κυβερνητική κρίση το βράδυ της Πέμπτης ο Αντώνης Σαμαράς είχε συναντήσει την
Άνγκελα Μέρκελ στο περιθώριο της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Η Γερμανίδα
Καγκελάριος ήταν σαφής: «Μην τολμήσεις να κάνεις εκλογές».
Στη συνέχεια οι
πιέσεις ήταν ασφυκτικές από τα ΜΜΕ της διαπλοκής, αλλά και από τα ευρωπαϊκά
κέντρα λήψης αποφάσεων, που έδωσαν το γενικό σύνθημα για το ξέσπασμα της
επικοινωνιακής καταιγίδας κατατρομοκράτησης και εκβιασμού του ελληνικού λαού,
μέσω της αναπαραγωγής των γνωστών ψευδοδιλημμάτων.
Η πρόωρη, αλλά
και αναγκαία και σωτήρια, προσφυγή στις κάλπες θα έφερνε σαρωτική νίκη του
ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση της Αριστεράς, γεγονός που θα ισοδυναμούσε με το τέλος του πάρτι για την διαπλοκή, τους
ντόπιους μεγαλοκαρχαρίες και φυσικά του διεθνείς τοκογλύφους.
Καθίσταται
λοιπόν αντιληπτό ότι ο ρόλος του Αντώνη Σαμαρά είναι περίπου διακοσμητικός.
Όπως ανέφερε
πολύ καλά πληροφορημένη πηγή των Βρυξελλών, με την οποία επικοινώνησε το Periodista.gr: «Όταν ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται εκτός συνόρων δεν κάνει απολύτως
τίποτα. Το μόνο που πράττει είναι να ζητά από τους συνομιλητές του να
αναπτύξουν και να θέσουν τις απαιτήσεις τους και εκείνος τις εφαρμόζει χωρίς ενδοιασμούς».
Με λίγα λόγια η
εν λόγω πηγή μεταφέρει ότι ο Αντώνης Σαμαράς λέει στους δανειστές και στους
Ευρωπαίους συνομιλητές του και κυρίως στους Γερμανούς "Πείτε μου τι θέλετε
και εγώ θα το κάνω".
Καμία διαπραγμάτευση, κανένας πολιτικός ρόλος, καμία
βούληση για προάσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού.
Για τα
υπερεθνικά πολιτικά και οικονομικά κέντρα ο Αντώνης Σαμαράς είναι μεν χρήσιμος,
ώστε να μπορούν οι σύγχρονοι αποικιοκράτες να υλοποιούν τα αντιλαϊκά πολιτικά
και οικονομικά τους προγράμματα σε βάρος του ελληνικού λαού, αλλά είναι βέβαιο
ότι μετά τις γερμανικές εκλογές ακόμη και για τους Ευρωπαίους ο υπό κατάρρευση
Έλληνας πρωθυπουργός θεωρείται "τελειωμένος". Για τον ελληνικό λαό
είναι ήδη "τελειωμένος".
Από την άλλη
πλευρά ο Ευάγγελος Βενιζέλος, γνωρίζοντας πως όλο το προηγούμενο χρονικό
διάστημα διαδραμάτισε τον ρόλο της "ουράς της Δεξιάς" και του
"υπασπιστή του Σαμαρά", γνωρίζοντας ότι το κόμμα του, δηλαδή το "πρώην ΠΑΣΟΚ" κατρακυλά στις
δημοσκοπήσεις, έχοντας γνώση ότι δεν έχει πολιτικά περιθώρια διάσωσης, γνωστός
για τον πολιτικό του τυχοδιωκτισμό, αλλά φοβούμενος και την εξέλιξη της
εμπλοκής του ονόματός του στο σκάνδαλο με τη λίστα Λαγκάρντ έπαιξε το τελευταίο
του χαρτί: Παρήγαγε μικροπολιτική στις
πλάτες των εργαζομένων της ΕΡΤ και απαίτησε από τον Αντώνη Σαμαρά ανταλλάγματα
για να μην συμβάλλει στον εκθρονισμό του.
Τώρα στην Ελλάδα
επιβάλλεται δυαρχία με έναν μπλαντέρ. Ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος
Βενιζέλος, τα δύο συνεταιτεράκια και το αόρατο χέρι του "συστήματος Σημίτη"
παρασύρουν την χώρα στον καταστροφικό τους κατήφορο. Δεδομένων των μηνυμάτων
που φθάνουν στην Συγγρού και στην Ιπποκράτους από τις κομματικές βάσεις της ΝΔ
και του ΠΑΣΟΚ, η πολιτική τους κατάρρευση έχει μόλις ξεκινήσει.
Δεν αποκλείεται
το κόμμα Σαμαρά, να ενωθεί με το κόμμα Βενιζέλου για την δημιουργία ενός δήθεν
"Ευρωπαϊκού Κόμματος", το οποίο θα αποτελέσει τον άμεσο εντολοδόχο
των ξένων συμφερόντων. Το ερώτημα είναι το εξής: Στην προεδρία αυτού του πολιτικού εξαμβλώματος, τον Αντώνη Σαμαρά θα
διαδεχθεί ο Ευάγγελος Βενιζέλος ή ο Γιάννης Στουρνάρας;
