Παρέμβαση του Δημήτρη Αλευρομάγειρου,
Επίτιμου Γενικού Επιθεωρητή Στρατού, αντιστράτηγου ε.α.
Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον την κρίση στο ΠΑΣΟΚ. Μία κρίση σ’ ένα μεγάλο κομματικό σχηματισμό δεν αφορά μόνο το κόμμα αλλά όλη την Ελλάδα.
Δεν υπήρξα ποτέ οπαδός κόμματος αλλά ασχολούμαι με την πολιτική από μικρό παιδί. Πιστεύω ότι έχω την άνεση να μοιραστώ μαζί σας -και σαν μια προσφορά και προβληματισμό για συζήτηση τις σκέψεις μου.
Από το 1981 ως και το 1996 ψήφιζα πάντοτε το ΠΑΣΟΚ διότι πίστευα (σ.σ. αυτός ήταν ο κυρίαρχος λόγος) ότι είχε καλλίτερη πολιτική στα μεγάλα μας εθνικά θέματα. Παράλληλα, η νίκη του 1981 σημαδεύτηκε από πολλές κοινωνικές ανατροπές που έδιναν την εντύπωση μιας προοπτικής σοσιαλισμού μέσα στα ασφυκτικό πλαίσιο ενός άναρχα δομημένου αστικού κράτους.
Θα αναφέρω μερικά θετικά, όπως εγώ τα εισέπραξα:
1. Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Σημειώνω ότι το 1985, αμέσως μετά τις εκλογές της 2ας Ιουνίου, ο Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει στο περίφημο περιοδικό του, το «Τέταρτο», ότι «και μόνον ότι ο αρχηγός της Ν.Δ. Κωσταντίνος Μητσοτάκης δήλωσε ότι θα ανατρέψει τον νόμο ΠΑΣΟΚ για την Εθνική Αντίσταση, ήταν σημαντική αφορμή για να χάσει τις εκλογές».
2. Η περίφημη πολιτική του Α. Γ. Παπανδρέου με του αστερίσκους στις ανακοινώσεις του ΝΑΤΟ (για τις οποίες εισέπραξε πολλές φορές ειρωνικά σχόλια) με την επισήμανση ότι αφού το ΝΑΤΟ δεν μας προστατεύει από την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, τότε και η Ελλάδα δεν μπορεί να τάσσεται πλήρως με τα ανακοινωθέντα του.
3. Η θετική εξωτερική πολιτική με εκφραστή τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια στα Βαλκάνια, ήταν επίσης σημαντική. Ο Α. Γ. Παπανδρέου επειδή δεν ήταν μικρόψυχος είχε κατ’ επανάληψη δηλώσει τη θετική εξωτερική πο
λιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις σχέσεις μας με τα Βαλκάνια.
Οι παρεμβάσεις του Παπανδρέου στη διεθνή σκηνή με τα ανοίγματά του στη Σοβιετική Μόσχα, τον Γιαρουζέλσκι και η θέση του -που μας σόκαρε όλους τότε αλλά ήταν απόλυτα ορθή- στο θέμα της κατάρριψης του κατασκοπευτικού αμερικανικού επιβατικού Μπόινγκ, από τους Σοβιετικούς, η υποδοχή του Γιασέρ Αραφάτ στον Πειραιά, όταν όλος ο κόσμος τον έλεγε τρομοκράτη, είναι μερικά από τα θέματα που μας έκαναν περήφανους για τη μικρή μας Ελλάδα. Ενθυμούμαι ότι όταν το 1992 επισκέφθηκα την Παλαιστίνη, στο γεύμα που μας έκανε ο τότε Πρόξενος της Ελλάδος στο Ισραήλ, ρώτησα πώς είδαν οι Παλαιστίνιοι την αναγνώριση του Ισραήλ από τον τότε πρωθυπουργό Κων. Μητσοτάκη. Ο τότε Πρόξενος απάντησε: «Οι Παλαιστίνιοι θυμούνται ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου υποδέχτηκε και ασπάστηκε τον Γιασέρ Αραφάτ στον Πειραιά, όταν κανείς δεν τον ήθελε. Συνεπώς, λένε, ό,τι κάνει η Ελλαδα , το κάνει για το δικό μας καλό»!
4. Το πείραμα για την ανατροπή του αθλίου συστήματος υγείας προ της δημιουργίας του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας και του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και η προσπάθεια εξυγίανσης των προβληματικών επιχειρήσεων αποτέλεσαν ελπίδα για τις πλατιές μάζες.
5. Οι νικηφόρες μάχες που είχε δώσει μέσα στην Ευρώπη για τα Μεσογειακά Προγράμματα τα οποία συνδύασε με την εισδοχή της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, η παρέμβαση στην Ελούντα για τη συνάντηση των Κανταφι και Μιττεράν, η επιτυχής επίλυση της ελληνοτουρκικής κρίσης τον Μάρτη του 1987 αποτελούν γεγονότα που φέρουν την πολιτική υπογραφή του Ανδρέα και θεωρούνται σήμερα ως παραμυθένιες στιγμές εθνικής ανάτασης.
Για όσα ανέφερα, σίγουρα θα υπάρχουν πρόσωπα που θα διαφωνούν. Εγώ όμως έτσι τα εισέπραττα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο Πρωθυπουργός που έκανε και τους πολιτικούς του αντιπάλους σκεπτικούς και εμάς, υπερήφανους σαν Έλληνες. Αναγκαστικά, ομολογώ πως κλείναμε τα μάτια καίτοι μουρμουρίζοντας σε αρνητικές πολιτικές..
Μερικές απ’ αυτές ήταν το θέμα του μονοτονικού, η ουσιαστικής κατάργηση της ιεραρχίας στο Δημόσιο, η λυσσώδης εισβολή εσμού πρασινοφρουρών σε όλους τους τομείς, τα μποζουκογλέντια ανεγκεφάλων πασόκων (σ.σ. γεγονός που προκάλεσε τον Γιώργο Κατσιφάρα να πει το καταπληκτικο ότι "Χωρίς τον Αντρέα δεν θα μας γνώριζε ο θυρωρός της πολυκατοικίας"] και ο νεοπλουτισμός και μικροαστικοποίηση μεγάλης μερίδας ανοήτων.
Όταν το Δεκέμβριο του 1984 υπηρετούσα στο Καρλόβασι της Σάμου, έγινε πανελλαδική νομαρχιακή συγκέντρωση και είχαμε αναλάβει πολλούς τομείς ασφάλειας των μελών της Κυβέρνησης, βρέθηκα με τον ταξίαρχο διοικητή Σάμου, Παναγ. Τσεκούρη, πολύ διακριτικά στην άφιξη του Πρωθυπουργού και στη συγκέντρωση για γεύμα. Κάποια στιγμή ο Ανδρέας Παπανδρέου, σηκώθηκε με τα μέλη της Κυβέρνησης να χορέψει καλαματιανό, ακριβώς μπροστά μου ένας πολίτης κάθισε στη θέση που προοριζόταν για τον τότε υπουργό Κουλουμπη. Ο άνθρωπος αυτός μάλιστα, κάθισα πάνω στο παλτό του υπουργού!.
Έσπευσα διακριτικα (σ.σ. δεν φορούσα τη στολή) και του είπα: «Χριστιανέ μου, πού κάθεσαι; Στη θέση και στο παλτό ενός Υπουργού;». Ο άνθρωπος αυτός απάντησε: «Καλά δεν έχεις πάρει είδηση ότι ο Λαός είναι στην εξουσία;». Παραδέχομαι ότι γύρισα στον ταξίαρχο και ανέφερα ότι θα άφηνα τον υποδιοικητή στη θέση μου, υπεύθυνο για την ασφάλεια κι έφυγα διότι με έπιασε ναυτία.
Το περίφημο σκάνδαλο Κοσκωτά, ήταν η μεγαλύτερη προβοκάτσια σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου κι έφερε το τέλος στις ελπίδες μας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με πολύ κακή πολιτική και με σκληρή επαναφορά κομματικού δεξιού κράτους επανέφερε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1993 και οι ελπίδες μας αναπτερώθηκαν αλλά ήταν πλέον σκιά του εαυτού του και το κομματικό παρασκήνιο των δελφίνων βυσσοδομούσε και ετοίμαζε όχι απλά τη διαδοχή αλλά και την αλλαγή της υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής σε πλήρη υποτέλεια.
Τελευταίες προσφορές του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν η πολιτική των Κρανιδιώτη και Πάγκαλου για τη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε, το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου και η ενδυνάμωση της αποτρεπτικης δυναμης Κυπρου, εγκρίνοντας πρόταση του Γεράσιμου Αρσένη.
Η άνοδος του Σημίτη σηματοδοτεί την πλήρη ανατροπή της παραδοσιακής κοινωνικής και πατριωτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Δεν θα ασχοληθώ με τα σκάνδαλα, όπως αυτό του Χρηματιστηρίου, της ανάθεσης έργων και πολλά άλλα σημαντικά. Η στροφή του Σημίτη στην εκτέλεση εντολών από διάφορους εξωγενείς πάτρωνες, αλλά και η υποτέλεια προς την πέραν του Ατλαντικού δύναμη, ως πολιτικής συμφερόντων της Ελλάδας ήταν εκτός από υποτελής και ανόητος, Οι άνθρωποι δεν καταδέχτηκαν κάν να διαβάσουν το Θουκυδίδη...
Οι κυβερνήσεις
Σημίτη βαρύνονται με πολιτικά λάθη τεράστια (όπως οι «συμφωνίες» Μαδρίτης, Ελσίνκι, σχέδιο Αννάν, οικοδόμηση (μονομερούς) εμπιστοσύνης προς την Τουρκια). Το 2004, ο Σημίτης έδωσε το «δαχτυλίδι» στον Γιώργο Παπανδρέου, λίγο πριν από τις εκλογές που προεξοφλούσαν την ήττα του «ώριμου φρούτου».
Από εκεί και πέρα τι έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου για να πείσει έκτοτε τις σοσιαλιστικές μάζες που αποτέλεσαν την παραδοσιακή βάση του ΠΑΣΟΚ; ΜΟΝΟ ΣΦΑΛΜΑΤΑ! Η απαράδεκτη στήριξη στο απαράδεκτο σχέδιο Αννάν, ένας θολός κοσμοπολιτισμός και η στήριξη στο κουρελούργημα της Στ’ Δημοτικού ήταν τα κυριότερα. Η αποθέωση όμως της ανοησίας ήταν η προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς την 16η Σεπτεμβρίου.
Κολακεύομαι να πιστεύω ότι κάτι αντιλαμβάνομαι από την πολιτική. Όλο αυτό το διάστημα δεν ακούσαμε και δεν πληροφορηθήκαμε μια πολιτική τοποθέτηση του Γιώργου Παπανδρέου που θα μας δημιουργούσε αισθήματα αισιοδοξίας.
Την Παρασκευή 14η Σεπτέμβρη 2007, ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε συνέντευξη Τύπου στη Χαριλάου Τρικούπη για να ανακοινώσει το οργανόγραμμα της «νέας κυβέρνησης» που ήθελε να συγκροτήσει. Ο Γιώργος ανακοίνωσε ότι θα συγκροτήσει ένα πολυεπίπεδο (σ.σ. κάπως έτσι το είπε σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των πολιτικών συντακτών) όργανο που θα αποτελείται από ειδικούς, πανεπιστημιακούς και άλλους και ομογενείς, που θα χαράξει τη στρατηγική για τα διεθνή θέματα, εξωτερικής πολιτικής και άμυνας…
Με κυρίευσε κρύος ιδρώτας, Τόση αφέλεια και τόση επιπολαιότητα; Μετά αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει τέτοιο μένος εις βάρος του Γιώργου;
Επίτιμου Γενικού Επιθεωρητή Στρατού, αντιστράτηγου ε.α.
Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον την κρίση στο ΠΑΣΟΚ. Μία κρίση σ’ ένα μεγάλο κομματικό σχηματισμό δεν αφορά μόνο το κόμμα αλλά όλη την Ελλάδα.
Δεν υπήρξα ποτέ οπαδός κόμματος αλλά ασχολούμαι με την πολιτική από μικρό παιδί. Πιστεύω ότι έχω την άνεση να μοιραστώ μαζί σας -και σαν μια προσφορά και προβληματισμό για συζήτηση τις σκέψεις μου.
Από το 1981 ως και το 1996 ψήφιζα πάντοτε το ΠΑΣΟΚ διότι πίστευα (σ.σ. αυτός ήταν ο κυρίαρχος λόγος) ότι είχε καλλίτερη πολιτική στα μεγάλα μας εθνικά θέματα. Παράλληλα, η νίκη του 1981 σημαδεύτηκε από πολλές κοινωνικές ανατροπές που έδιναν την εντύπωση μιας προοπτικής σοσιαλισμού μέσα στα ασφυκτικό πλαίσιο ενός άναρχα δομημένου αστικού κράτους.
Θα αναφέρω μερικά θετικά, όπως εγώ τα εισέπραξα:
1. Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Σημειώνω ότι το 1985, αμέσως μετά τις εκλογές της 2ας Ιουνίου, ο Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει στο περίφημο περιοδικό του, το «Τέταρτο», ότι «και μόνον ότι ο αρχηγός της Ν.Δ. Κωσταντίνος Μητσοτάκης δήλωσε ότι θα ανατρέψει τον νόμο ΠΑΣΟΚ για την Εθνική Αντίσταση, ήταν σημαντική αφορμή για να χάσει τις εκλογές».
2. Η περίφημη πολιτική του Α. Γ. Παπανδρέου με του αστερίσκους στις ανακοινώσεις του ΝΑΤΟ (για τις οποίες εισέπραξε πολλές φορές ειρωνικά σχόλια) με την επισήμανση ότι αφού το ΝΑΤΟ δεν μας προστατεύει από την επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, τότε και η Ελλάδα δεν μπορεί να τάσσεται πλήρως με τα ανακοινωθέντα του.
3. Η θετική εξωτερική πολιτική με εκφραστή τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια στα Βαλκάνια, ήταν επίσης σημαντική. Ο Α. Γ. Παπανδρέου επειδή δεν ήταν μικρόψυχος είχε κατ’ επανάληψη δηλώσει τη θετική εξωτερική πο
λιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή στις σχέσεις μας με τα Βαλκάνια.Οι παρεμβάσεις του Παπανδρέου στη διεθνή σκηνή με τα ανοίγματά του στη Σοβιετική Μόσχα, τον Γιαρουζέλσκι και η θέση του -που μας σόκαρε όλους τότε αλλά ήταν απόλυτα ορθή- στο θέμα της κατάρριψης του κατασκοπευτικού αμερικανικού επιβατικού Μπόινγκ, από τους Σοβιετικούς, η υποδοχή του Γιασέρ Αραφάτ στον Πειραιά, όταν όλος ο κόσμος τον έλεγε τρομοκράτη, είναι μερικά από τα θέματα που μας έκαναν περήφανους για τη μικρή μας Ελλάδα. Ενθυμούμαι ότι όταν το 1992 επισκέφθηκα την Παλαιστίνη, στο γεύμα που μας έκανε ο τότε Πρόξενος της Ελλάδος στο Ισραήλ, ρώτησα πώς είδαν οι Παλαιστίνιοι την αναγνώριση του Ισραήλ από τον τότε πρωθυπουργό Κων. Μητσοτάκη. Ο τότε Πρόξενος απάντησε: «Οι Παλαιστίνιοι θυμούνται ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου υποδέχτηκε και ασπάστηκε τον Γιασέρ Αραφάτ στον Πειραιά, όταν κανείς δεν τον ήθελε. Συνεπώς, λένε, ό,τι κάνει η Ελλαδα , το κάνει για το δικό μας καλό»!
4. Το πείραμα για την ανατροπή του αθλίου συστήματος υγείας προ της δημιουργίας του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας και του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και η προσπάθεια εξυγίανσης των προβληματικών επιχειρήσεων αποτέλεσαν ελπίδα για τις πλατιές μάζες.
5. Οι νικηφόρες μάχες που είχε δώσει μέσα στην Ευρώπη για τα Μεσογειακά Προγράμματα τα οποία συνδύασε με την εισδοχή της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, η παρέμβαση στην Ελούντα για τη συνάντηση των Κανταφι και Μιττεράν, η επιτυχής επίλυση της ελληνοτουρκικής κρίσης τον Μάρτη του 1987 αποτελούν γεγονότα που φέρουν την πολιτική υπογραφή του Ανδρέα και θεωρούνται σήμερα ως παραμυθένιες στιγμές εθνικής ανάτασης.
Για όσα ανέφερα, σίγουρα θα υπάρχουν πρόσωπα που θα διαφωνούν. Εγώ όμως έτσι τα εισέπραττα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ο Πρωθυπουργός που έκανε και τους πολιτικούς του αντιπάλους σκεπτικούς και εμάς, υπερήφανους σαν Έλληνες. Αναγκαστικά, ομολογώ πως κλείναμε τα μάτια καίτοι μουρμουρίζοντας σε αρνητικές πολιτικές..
Μερικές απ’ αυτές ήταν το θέμα του μονοτονικού, η ουσιαστικής κατάργηση της ιεραρχίας στο Δημόσιο, η λυσσώδης εισβολή εσμού πρασινοφρουρών σε όλους τους τομείς, τα μποζουκογλέντια ανεγκεφάλων πασόκων (σ.σ. γεγονός που προκάλεσε τον Γιώργο Κατσιφάρα να πει το καταπληκτικο ότι "Χωρίς τον Αντρέα δεν θα μας γνώριζε ο θυρωρός της πολυκατοικίας"] και ο νεοπλουτισμός και μικροαστικοποίηση μεγάλης μερίδας ανοήτων.
Όταν το Δεκέμβριο του 1984 υπηρετούσα στο Καρλόβασι της Σάμου, έγινε πανελλαδική νομαρχιακή συγκέντρωση και είχαμε αναλάβει πολλούς τομείς ασφάλειας των μελών της Κυβέρνησης, βρέθηκα με τον ταξίαρχο διοικητή Σάμου, Παναγ. Τσεκούρη, πολύ διακριτικά στην άφιξη του Πρωθυπουργού και στη συγκέντρωση για γεύμα. Κάποια στιγμή ο Ανδρέας Παπανδρέου, σηκώθηκε με τα μέλη της Κυβέρνησης να χορέψει καλαματιανό, ακριβώς μπροστά μου ένας πολίτης κάθισε στη θέση που προοριζόταν για τον τότε υπουργό Κουλουμπη. Ο άνθρωπος αυτός μάλιστα, κάθισα πάνω στο παλτό του υπουργού!.
Έσπευσα διακριτικα (σ.σ. δεν φορούσα τη στολή) και του είπα: «Χριστιανέ μου, πού κάθεσαι; Στη θέση και στο παλτό ενός Υπουργού;». Ο άνθρωπος αυτός απάντησε: «Καλά δεν έχεις πάρει είδηση ότι ο Λαός είναι στην εξουσία;». Παραδέχομαι ότι γύρισα στον ταξίαρχο και ανέφερα ότι θα άφηνα τον υποδιοικητή στη θέση μου, υπεύθυνο για την ασφάλεια κι έφυγα διότι με έπιασε ναυτία.
Το περίφημο σκάνδαλο Κοσκωτά, ήταν η μεγαλύτερη προβοκάτσια σε βάρος του Ανδρέα Παπανδρέου κι έφερε το τέλος στις ελπίδες μας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη με πολύ κακή πολιτική και με σκληρή επαναφορά κομματικού δεξιού κράτους επανέφερε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην εξουσία το 1993 και οι ελπίδες μας αναπτερώθηκαν αλλά ήταν πλέον σκιά του εαυτού του και το κομματικό παρασκήνιο των δελφίνων βυσσοδομούσε και ετοίμαζε όχι απλά τη διαδοχή αλλά και την αλλαγή της υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής σε πλήρη υποτέλεια.
Τελευταίες προσφορές του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν η πολιτική των Κρανιδιώτη και Πάγκαλου για τη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε, το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας και Κύπρου και η ενδυνάμωση της αποτρεπτικης δυναμης Κυπρου, εγκρίνοντας πρόταση του Γεράσιμου Αρσένη.
Η άνοδος του Σημίτη σηματοδοτεί την πλήρη ανατροπή της παραδοσιακής κοινωνικής και πατριωτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Δεν θα ασχοληθώ με τα σκάνδαλα, όπως αυτό του Χρηματιστηρίου, της ανάθεσης έργων και πολλά άλλα σημαντικά. Η στροφή του Σημίτη στην εκτέλεση εντολών από διάφορους εξωγενείς πάτρωνες, αλλά και η υποτέλεια προς την πέραν του Ατλαντικού δύναμη, ως πολιτικής συμφερόντων της Ελλάδας ήταν εκτός από υποτελής και ανόητος, Οι άνθρωποι δεν καταδέχτηκαν κάν να διαβάσουν το Θουκυδίδη...
Οι κυβερνήσεις
Σημίτη βαρύνονται με πολιτικά λάθη τεράστια (όπως οι «συμφωνίες» Μαδρίτης, Ελσίνκι, σχέδιο Αννάν, οικοδόμηση (μονομερούς) εμπιστοσύνης προς την Τουρκια). Το 2004, ο Σημίτης έδωσε το «δαχτυλίδι» στον Γιώργο Παπανδρέου, λίγο πριν από τις εκλογές που προεξοφλούσαν την ήττα του «ώριμου φρούτου».Από εκεί και πέρα τι έκανε ο Γιώργος Παπανδρέου για να πείσει έκτοτε τις σοσιαλιστικές μάζες που αποτέλεσαν την παραδοσιακή βάση του ΠΑΣΟΚ; ΜΟΝΟ ΣΦΑΛΜΑΤΑ! Η απαράδεκτη στήριξη στο απαράδεκτο σχέδιο Αννάν, ένας θολός κοσμοπολιτισμός και η στήριξη στο κουρελούργημα της Στ’ Δημοτικού ήταν τα κυριότερα. Η αποθέωση όμως της ανοησίας ήταν η προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς την 16η Σεπτεμβρίου.
Κολακεύομαι να πιστεύω ότι κάτι αντιλαμβάνομαι από την πολιτική. Όλο αυτό το διάστημα δεν ακούσαμε και δεν πληροφορηθήκαμε μια πολιτική τοποθέτηση του Γιώργου Παπανδρέου που θα μας δημιουργούσε αισθήματα αισιοδοξίας.
Την Παρασκευή 14η Σεπτέμβρη 2007, ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε συνέντευξη Τύπου στη Χαριλάου Τρικούπη για να ανακοινώσει το οργανόγραμμα της «νέας κυβέρνησης» που ήθελε να συγκροτήσει. Ο Γιώργος ανακοίνωσε ότι θα συγκροτήσει ένα πολυεπίπεδο (σ.σ. κάπως έτσι το είπε σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των πολιτικών συντακτών) όργανο που θα αποτελείται από ειδικούς, πανεπιστημιακούς και άλλους και ομογενείς, που θα χαράξει τη στρατηγική για τα διεθνή θέματα, εξωτερικής πολιτικής και άμυνας…
Με κυρίευσε κρύος ιδρώτας, Τόση αφέλεια και τόση επιπολαιότητα; Μετά αναρωτιόμαστε γιατί υπάρχει τέτοιο μένος εις βάρος του Γιώργου;
