Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Κάποτε ήταν η θάλασσα του χρήματος για τις ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες και ο βασικός άξονας λειτουργίας της ναυτιλίας μικρών αποστάσεων. Σήμερα θυμίζει θάλασσα δακρύων για κεφάλαια που επενδύθηκαν και δεν πρόκειται να αποσβεστούν.
Η δρομολόγηση πλοίων στην Αδριατική από την Πάτρα ή από την Ηγουμενίτσα αποτέλεσε τα προηγούμενα χρόνια το σωσίβιο των εταιρειών που δρομολογούσαν πλοία στο Αιγαίο και συνεχώς πλήρωναν. Οι καλές εποχές των «Ελληνικών Μεσογειακών Γραμμών», της κυριαρχίας της οικογένειας Βεντούρη (και ειδικά του κ. Γιώργου Βεντούρη) πέρασαν ανεπιστρεπτί. Η πρώτη μεγάλη αλλαγή έγινε όταν ο εφοπλιστής κ. Περικλής Παναγόπουλος δρομολόγησε τα υπερσύγχρονα και ταχύτατα “Superfast”, συγκεντρώνοντας τόσο τους απλούς ταξιδιώτες, όσο και τους αυτοκινητιστές. Από τότε ξεκίνησαν οι μεγάλες αλλαγές που κορυφώθηκαν με τη διείσδυση του αεικίνητου κ. Εμμανουέλε Γκριμάλντι στην ελληνική ακτοπλοϊκή αγορά.
Σήμερα, οι γραμμές της Αδριατικής εξελίσσονται σε πραγματικό πονοκέφαλο και για τους τρεις ομίλους που δραστηριοποιούνται σε αυτήν (Μινωικές Γραμμές, Αttica Group και ΑΝΕΚ) σε πραγματικό βαρίδι για τα οικονομικά τους αποτελέσματα. Στο εννιάμηνο του 2009 όλες σχεδόν οι ακτοπλοϊκές εταιρείες της χώρας, με εξαίρεση την ΑΝΕΚ, κατέγραψαν σοβαρή μείωση της κερδοφορίας τους.
Μέσα στο γκρίζο αυτό τοπίο οι Έλληνες ακτοπλόοι των γραμμών της Αδριατικής αναδιατάσσουν τις δυνάμεις τους, αλλά και ελπίζουν σε καλύτερες μέρες. Στελέχη των εταιρειών του κλάδου εκτιμούν ότι το μεταφορικό έργο θα αρχίσει σταδιακά να αυξάνεται λόγω της αναμενόμενης εκτόνωσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ενώ και η σύνδεση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας με την Εγνατία Οδό θα έχει ως αποτελέσμα να αυξηθούν και οι πελάτες των εταιρειών.
Το πρόβλημα για εμάς δεν είναι η σύνθεση των πληρωμάτων αλλά τα μικροκομματικά και τα συντεχνιακά συμφέροντα που πληγώνουν την ακτοπλοΐα, καθώς και η πρωτοφανής βουλιμία ορισμένων εφοπλιστών για κέρδος. Δυστυχώς, οι παλιές ιστορίες για καραβοκυραίους παλαιότερων δεκαετιών έχουν ξεχαστεί. Οι οικογένειες Σιγάλα, Τόγια, Τυπάλδου, Καβουνίδη, Νομικού και Κατσουλάκου, αλλά και παραδοσιακές εταιρείες όπως οι «ΕΛΜΕΣ» δεν έβγαλαν λεφτά από αυτή τη δραστηριότητα. Απλώς προσέφεραν κοινωνικό έργο, κάτι το οποίο δεν καταλαβαίνουν οι μάνατζερ εταιρειών που βλέπουν μόνο μεγέθη και στατιστικές.
Θα κερδίσουν το στοίχημα ή θα δικαιωθούν οι «κασσάνδρες» στο λιμάνι του Πειραιά που λένε πως η αγορά δεν έζησε ακόμα τις συνέπειες από το «απονενοημένο διάβημα» του συγχωρεμένου Παντελή Σφηνιά; Αυτός θα είναι εφιάλτης…
