Η σοβαρότητα άργησε μια μέρα…

Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου

Μπορεί η χώρα να κατρακυλά καθημερινά στο γκρεμό της χρεοκοπίας, ορισμένοι όμως εξακολουθούν να έχουν χιούμορ, το οποίο ξεπερνά τα όρια της αφέλειας και της βλακείας. Την ώρα που υποθηκεύεται το μέλλον της γενιάς μας και στον ιδιωτικό τομέα επικρατούν συνθήκες πλήρους προσαρμογής με τα διεθνή δεδομένα, το Δημόσιο εξακολουθεί να αντιγραφεί μοντέλα του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού.

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις στο λιμάνι του Πειραιά -δήθεν λόγω της ιδιωτικοποίησης, τα καραγκιοζιλίκια των οδοκαθαριστών του Πειραιά –επειδή δήθεν θέλουν τη διασφάλιση των «κεκτημένων» τους, ο φασισμός των αγροτικών μπλόκων επειδή μερικοί καλόμαθαν στην πρέφα και στις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις έχουν φέρει την Ελλάδα στη θέση της Ανατολικής Γερμανίας του ’89. Ούτε ο αυταρχισμός των λεγόμενων σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης δεν προέβλεπε την επιβίωση κομματικών ελίτ που θα συνταξιοδοτούνταν στα 45, όπως έγινε στην Ολυμπιακή και τον ΟΛΠ.

Φθάσαμε να βλέπουμε «συνδικαλιστές» και «συνδικαλιζόμενους» (συνήθως χαμηλού πνευματικού και μορφωτικού επιπέδου), οι οποίοι συμπεριφέρονται ως ανώτατοι κρατικοί λειτουργοί ή συνεταίροι της κάθε εξουσίας. Με σκανδαλώδη τρόπο πηγαίνουν σε συσκέψεις με πανάκριβα τζιπ ενώ κάνουν επαναστατικές προπονήσεις σε μπουζουξίδικα με παρεξηγήσιμες υπάρξεις, ουΐσκυ και γαρύφαλλα. Και πάλι αν ζούσαν στην Α. Γερμανία άντε να κυκλοφορούσαν με κανένα ασκούριαστο «Τράμπαντ» και να είχαν ελεύθερη είσοδο σε θέατρα και μπαλέτα.

Δυστυχώς παρεξηγήσαμε πολύ τον πρώην πρωθυπουργό κ. Κ. Σημίτη όταν σε κάποια έκρηξη θυμού τον Οκτώβριο του 2000, είχε σχολιάσει: «Αυτή είναι η Ελλάδα». Δυστυχώς στη χώρα μας η πρόοδος συγκρούεται με την καθυστέρηση, η τάξη με το χάος και ο ηρωϊσμός με την αδιαφορία.

Καληνύχτα μας!