Άρθρο του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Από τα τέλη Ιουλίου είχα συζητήσει με ορισμένους επιχειρηματίες και διευθυντές Logistics το ενδεχόμενο (τότε) των πρόωρων εκλογών. Δεν είναι τυχαίο πως άλλαξε η ημερομηνία της 6ης διεθνούς έκθεσης “Logistics – Αποθήκη – Μεταφορές”. Ούτε θέλουμε να παραστήσουμε τους μετά Χριστόν προφήτες, όπως κάνουν κάποιοι άλλοι που διαφημίζουν εαυτούς ως «έγκυρους».
Ένα από τα αμέτρητα μειονεκτήματα των νεοελλήνων είναι η απειθαρχία και η έλλειψη ομαδικότητας. Αυτά τα δεινά πλήττουν κάθε δραστηριότητα, επομένως και τον κλάδο της Εφοδιαστικής Αλυσίδας. Καθένας θέλει να έχει το δικό του «μπαϊράκι» σ’ αυτή τη χώρα και να κάνει όσα έχει φανταστεί χωρίς να υπάρχει συνολική στρατηγική. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με όσα συνέβησαν στα Logistics από το 2004 έως σήμερα.
Τα υπουργεία Ανάπτυξης και Μεταφορών διαγκωνίζονταν ποιο είναι αρμόδιο και ποιο μπορεί να εκφράσει τον κλάδο. Ωστόσο, οι υπηρεσίες των δύο υπουργείων και με την εμπλοκή του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ταλαιπώρησαν την αγορά και τους επιχειρηματίες με μια σειρά θεμάτων που δεν ήξεραν να χειριστούν.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς:
Ø Τα περιεχόμενα του Αναπτυξιακού Νόμου και την οδύσσεια στην οποία υποβλήθηκαν οι επιχειρηματίες και η αγορά έως ότου να πληροφορηθούν πώς θα κάνουν επενδύσεις στις επιχειρήσεις τους.
Ø Τον νόμο – πλαίσιο για Εμπορευματικά Κέντρα, ο οποίος είχε την τύχη των άλλων ανάλογων νόμων που προσπάθησε να εφαρμόσει η προηγούμενη κυβέρνηση στις δύο θητείες της, δηλαδή τον απαξίωσε με θολές «τροποποιήσεις».
Ø Το Εμπορευματικό Κέντρο στο Θριάσιο που συναγωνίζεται το θρυλικό γεφύρι της Άρτας, μαζί με τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρόμου.
Ø Το περίφημο σχέδιο των 12 στρατηγικών λιμένων και της παραχώρησης των Σταθμών Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιώς και Θεσσαλονίκης σε ξένους ομίλους.
Ø Την αξιοποίηση των υποδομών του ΟΣΕ στους επιβατικούς σταθμούς με εμπλοκές και διαπλοκές από μάνατζερ που μας φλόμωσαν στα μεγάλα λόγια περί μεταρρυθμίσεων αλλά ολίσθησαν σε σκοτεινές υποθέσεις.
Ø Την ανάπτυξη του δικτύου Εμπορευματικών Κέντρων στη χώρα που απαξιώθηκε από την επιμονή ενός υπουργού να κάνει hub στο Τυμπάκι και ενός άλλου στον Ίασμο.
Ø Το όραμα ανάδειξης της Θεσσαλονίκης σε πύλη του διαμετακομιστικού εμπορίου στα Βαλκάνια, το οποίο εξανεμίστηκε μαζί με τους βαυκαλισμούς διαφόρων ότι η χώρα μας είναι περιφερειακή δύναμη στην περιοχή (σ.σ. Ζορρό κάτσε φρόνιμα).
Ø Τον εκσυγχρονισμό του καθεστώτος στις οδικές μεταφορές που έχει εγκλωβίσει έναν ολόκληρο κλάδο στην ολύμπια στωϊκότητα καρεκλοκένταυρων μηδαμινής αποτελεσματικότητας.
Κι όμως δεν φταίει ο κ. Κ. Καραμανλής γι’ αυτήν την κατάσταση, όπως δεν θα ευθύνεται κι εκείνος που ενδεχομένως να τον διαδεχθεί μετά τις εκλογές. Το ψάρι σίπτεται στο κεφάλι αλλά βρωμάει από τα σωθικά και εν προκειμένω τον περίγυρο, τα στελέχη, τους «μανατζαραίους», τους αλληλοσπαρασόμενους φορείς.
Η κακοδαιμονία και η μιζέρια μας λέει στις επιχειρήσεις: «Να φύγετε, να πάτε αλλού». Κι αυτές φεύγουν για τη Βουλγαρία και την Τουρκία.
- To άρθρο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "L&M" τ. 83 (Σεπτέμβριος 2009).
