Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου
Οι εκατό ημέρες που θα άλλαζαν την κακή εικόνα της χώρας μας μπορεί να πέρασαν, η οικονομική κρίση όμως ήρθε και ταρακούνησε για τα καλά τους εργαζομένους, τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά। Η τετραετία της παντελούς αποχής από την πραγματικότητα μετεξελίχθηκε σε περίοδο φυγής προς αναζήτηση εξωτερικής προστασίας ή «βοήθειας».
Η εικόνα μιας χώρας που ζητιανεύει για ψίχουλα ευρωπαϊκής ελεημοσύνης πρέπει να δημιουργεί κατ’ αρχήν αισθήματα προσβολής και ταπείνωσης σε όλους μας। Την ίδια στιγμή τα μηνύματα από την αγορά είναι ακόμα πιο ανησυχητικά। Οι περισσότεροι μιλούν για κορύφωση της κρίσης μέσα στους επόμενους μήνες, με κρισιμότερο όλων των Απρίλιο, οπότε αναμένεται καθίζηση του εμπορίου και της ζήτησης.
Δεν με ενδιαφέρει να σχολιάσω αν βρίσκεται κανείς στην Αθήνα ή περιοδεύει σε ξένες πρωτεύουσες για να προωθήσει τους αντικειμενικούς σκοπούς μιας πολιτικής που θεωρεί σωστή και την προωθεί σε συνεργασία με τους στενούς συνεργάτες του। Με ενδιαφέρει όμως να δραστηριοποιηθούν όσοι μένουν πίσω και πρέπει να εφαρμόσουν πολιτική στο πλαίσιο που τους έχει ορισθεί.
Όταν η αγορά των μεταφορών βρίσκεται σε μαύρο χάλι, τα logist
ics βρίσκονται σε επίπεδο πριν από το 2004 (επομένως μιλούμε περί δραματικής συρρικνώσεως) κι όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη στρατηγική, τι μπορούμε να περιμένουμε; Ίσως ένα θαύμα μπορούμε να περιμένουμε, όχι από τους πολιτικούς άρχοντες αλλά από σοβαρούς επιχειρηματίες όπως ο κ. Αθανάσιος Σουρουλίδης (φωτό δίπλα από το "Πρώτο Θέμα").
Για μένα, αυτός ο άνθρωπος είναι υπόδειγμα. Είχε φθάσει στο σημείο να πωλήσει την επιχείρησή του, τη ROLCO, σε κάποιον από τους γνωστούς πολυεθνικούς ομίλους. Όταν απειλήθηκε η λειτουργία του εργοστασίου στον Ρέντη (και φυσικά οι 360 θέσεις εργασίας που διαθέτει) ξαναγόρασε την επιχείρηση χωρίς τις παραδοσιακές μάρκες της. Δεν απολύθηκε κανείς ενώ χτίσθηκε ένα νέο προϊόν καθαρισμού που γίνει αποδεκτό από την αγορά.
Στην ίδια κατηγορία επιτρέψτε μου να συμπεριλάβω τους διαδόχους του αείμνηστου Ελευθερίου Μουζάκη («Κλωσταί Πεταλούδας»), την οικογένεια Παπαδοπούλου (με την ομώνυμη μπισκοτοποιΐα) και τον κ. Ιωάννη Κωτσιόπουλο (ιδιοκτήτη της σοκολατοποιΐας «Ίον»).
Αν η Ελλάδα είχε τέτοιους επιχειρηματίες και πολιτικούς δεν θα βρισκόμασταν σε τέτοιο οικονομικό τέλμα και δεν θα αναζητούσαν όλοι μια θέση στο Δημόσιο…
- Το άρθρο δημοσιεύεται στο περιοδικό “C&T” τεύχος 83, που κυκλοφορεί στα περίπτερα.
- Διαβάστε περισσότερα: http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=54847
