 |
Μια μικρή Παλαιστίνια αναρρώνει σε νοσοκομείο της Γάζας.
Σύμφωνα με τις παλαιστινιακές Αρχές, η μικρή και ο πατέρας της ήταν οι μόνοι
που διασώθηκαν από την οικογένειά τους όταν ισραηλινή ρουκέτα έπληξε το σπίτι
τους
|
Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι πολιτικοί βολεύονται με την κατάσταση και φοβούνται να αναλάβουν το κόστος μιας σοβαρής ειρηνευτικής διαδικασίας
Η εφημερίδα με την πιο μεγάλη κυκλοφορία στο Ισραήλ, η
«Israel Hayom», δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Γυρίστε τη Λωρίδα της Γάζας στη
Λίθινη Εποχή!». Στη διάρκεια των τελευταίων ισραηλινών βομβαρδισμών στη Γάζα,
το 2012, ένας υπουργός της κυβέρνησης του Ισραήλ επίσης απαίτησε «η Λωρίδα της
Γάζας να επιστρέψει στον Μεσαίωνα».
Η ιστορία συνεχίζεται χωρίς επίλογο: η Γάζα, ένα τόσο δα
μικρό μέρος πακτωμένο με 1,8 εκατομμύρια ψυχές, δεν ανήκει ούτε στη Λίθινη ούτε
στη Χάλκινη Εποχή ούτε στον Μεσαίωνα. Ούτε γίνεται να ισοπεδωθεί, όπως κάποτε
είχε προτείνει ο γιος του Αριέλ Σαρόν. Οι Παλαιστίνιοι πληρώνουν πολύ
μεγαλύτερο φόρο αίματος και η Χαμάς με το οπλοστάσιο και τις ρουκέτες της
συνεχίζει να είναι κυρίαρχη στη Γάζα. Και οι νεκροί πεθαίνουν τσάμπα και
βερεσέ.
Πολιτικοί μικρού αναστήματος και στις δύο πλευρές
Πράγματι το Ισραήλ θα μπορούσε να στείλει τη Γάζα πίσω σε
οποιαδήποτε προϊστορική εποχή: το στρατιωτικό πλεονέκτημά του σήμερα είναι πιο
ισχυρό από ποτέ. Αλλά επιλέγει να πράξει διαφορετικά. Αυτό που πραγματικά
επιθυμεί το Ισραήλ είναι η διατήρηση του στάτους κβο: μια ήσυχη Γάζα κάτω υπό
τον έλεγχο της Χαμάς, ένα διχασμένο παλαιστινιακό κίνημα με τη Φατάχ να
εξουσιάζει τη Δυτική Οχθη, μια κενή ειρηνευτική διαδικασία έτσι απλά για να
περνάει ο χρόνος και μια συνεχιζόμενη ευημερία στο εσωτερικό του Ισραήλ.
Διαίρει και βασίλευε.
Η Χαμάς είναι χρήσιμη για το Ισραήλ με την προϋπόθεση να
είναι αδρανής. Ο Μαχμούτ Αμπάς, ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, είναι
επίσης ένας άνθρωπος που επιθυμεί τη διατήρηση του στάτους κβο. Βρίσκεται στη
δύση της ζωής του και δεν είναι προετοιμασμένος να πάρει επώδυνες αποφάσεις
προς την κατεύθυνση μιας ειρήνης βασισμένης στη λύση των δύο κρατών. Είναι μια
σχεδόν ντροπιαστική σύγκρουση - και τόσο μα τόσο αδικαιολόγητη.
Και οι Εβραίοι και οι Αραβες των Αγίων Τόπων ηγούνται από
πολιτικούς τόσο μικρού αναστήματος ώστε η πολυπόθητη αλλαγή δεν μπορούσε να
έρθει. Φυσικά αυτό το στάτους κβο είναι απλά μια ψευδαίσθηση. Οπως είπε κι ο
υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι πρόσφατα στο Μόναχο, «είναι κάτι που δεν
γίνεται να διατηρηθεί».
«Απόγονοι μιας κουλτούρας μίσους και εκδίκησης»
Γιατί η βία μπορεί όντως να υποχωρήσει, η Γάζα να γυρίσει
στην καθημερινή της ρουτίνα, τα πράγματα να μοιάζουν τα ίδια, όμως οι επόμενοι
50 νεκροί θα συνεχίσουν την ίδια ντροπιαστική διαδικασία. Και το ρεύμα του
αμοιβαίου μίσους ανάμεσα σε Αραβες και Εβραίους θα συνεχίσει να υπάρχει. Αυτό
είναι πασιφανές από τη δολοφονία του Παλαιστινίου Μοχάμεντ Αμπού Χντέιρ, ο
οποίος δολοφονήθηκε από Εβραίους ως αντίποινα για τη δολοφονία τριών εβραίων
εφήβων.
Ο Νετανιάχου αποκάλεσε τους δολοφόνους των τριών Ισραηλινών
«ανθρώπινα κτήνη», ενώ η καθημερινή εφημερίδα «Haaretz» ορθώς παρατήρησε πως
«οι δολοφόνοι του Χντέιρ δεν ήταν εβραίοι εξτρεμιστές αλλά απόγονοι μιας
κουλτούρας μίσους και εκδίκησης».
Η κουλτούρα αυτή υπάρχει και στην αντίπερα όχθη: τον
περασμένο μήνα ο Παλαιστίνιος Μοχάμεντ Ντατζανί, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αλ
Κουντς, παραιτήθηκε από τη θέση του επειδή δεχόταν απειλές για τη ζωή του. Ο
λόγος των απειλών; Επειδή πήρε την πρωτοβουλία και ταξίδεψε με τους
παλαιστίνιους μαθητές του στο Αουσβιτς για να μάθουν για το Ολοκαύτωμα. Και οι
Παλαιστίνιοι με τη σειρά τους γίνονται ολοένα και πιο αδύναμοι επειδή δεν
μπορούν να κοιτάξουν την πραγματικότητα κατάματα. Οι Εβραίοι πρέπει να
μελετήσουν τη Νάκμπα (σ.σ.: τον μεγάλο παλαιστινιακό ξεριζωμό του 1948,
αποτέλεσμα της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ) και οι Αραβες να διδαχθούν το
Ολοκαύτωμα: ίσως αυτό να είναι το πρώτο βήμα για μια συνύπαρξη ανάμεσα στα δύο
κράτη.
Πηγή: Το Βήμα
