Ο μάρτυρας υποστηρίζει ότι οι επιθέσεις σε αλλοδαπούς «αποτελούσαν είδος παρασήμου», ενώ τονίζει ότι «το οπτικουακουστικό υλικό από κάθε δράση της Χρυσής Αυγής... χρησίμευε ως μέσο φακελώματος και οιονεί εκβιασμού».
Καταγγέλει απειλές τις οποίες δέχεται από τότε που αποχώρησε
από τη Χρυσή Αυγή και προσπάθεια αμφισβήτησης της ψυχικής του υγείας,
προκειμένου να τον αποδομήσουν ως προσωπικότητα.
Παρέδωσε μάλιστα το κινητό του στις ανακρίτριες προκειμένου
να ελεγχθούν οι κλήσεις, τα SMS και οι φωτογραφίες του.
Μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Ημουν μέλος από το 2005 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013.
Μετείχα ως υποψήφιος στις εθνικές εκλογές Μαΐου και Ιουνίου του 2012. Η
ιδεολογία του Λαΐκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή είναι ο Ενικοσοσιαλισμός. Στη ΧΑ
μπήκα με πλήρη συνείδηση της ξεκάθαρα εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας της, της
οποίας θερμός θιασώτης ήμουν και εγώ.
Στη ΧΑ η πίστη στον αρχηγό εκφεύγει του προσώπου του και
ανάγεται σε ένα επίπεδο μεταφυσικής. Πρόκειται για τη λατρεία στον ίδιο τον
θεσμό του αρχηγού, για την εκδήλωση της απόφασης ενός προσώπου να θέσει όλη του
την ύπαρξη υπό τις εντολές του, τονίζει το πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της
οργάνωσης, που προσήλθε αυτοβούλως στις εφέτες ανακρίτριες.
Η Χρυσή Αυγή αγωνίζεται για την επικράτηση των ιδεών και των
αρχών του Εθνικοσοσιαλισμού και συνακόλουθα για τη δημιουργία ενός
Εθνικοσοσιαλιστικού Κράτους με σημείο αναφοράς τη μεσοπολεμική Γερμανία.
Τελικός σκοπός είναι η δημιουργία ενός μονοκομματικού καθεστώτος στο οποίο
κράτος και κόμμα θα ταυτίζονται και το πρώτο θα τελεί υπό τις εντολές του
δεύτερου. Η επικράτηση του καθεστώτος αυτού θα γινόταν με (...) κατά το μέτρο
του δυνατού διείσδυση σε κρατικούς θεσμούς, δηλαδή στην αστυνομία και στον
στρατό.
Ερώτηση ανακρίτριας: Ποιες ήταν οι μέθοδοι πραγματοποίησης
αυτού του στόχου;
Απάντηση μάρτυρα: Εκτός από τις συνηθισμένες μεθόδους που
χρησιμοποιούν όλα τα κόμματα, δηλαδή τη χρήση προπαγανδιστικού εντύπου και
ηλεκτρονικού κομματικού υλικού, πολλές φορές η βία ήταν το μέσο για την
πραγμάτωση των σκοπών. Για παράδειγμα, από τη στιγμή που το κράτος δεν
προέβαινε σε απέλαση των μεταναστών, κάθε μέσο που θα τους έκανε τη ζωή
δύσκολη, επιβαλλόταν για το καλό του έθνους. (...)
Υπήρχε η γενικότερη άποψη ότι όταν εμείς επιτεθούμε σε
αλλοδαπούς, όχι μόνο δεν θα υφιστάμεθα οποιαδήποτε συνέπεια, αλλά αντίθετα θα
επιβραβευόμασταν. Εξάλλου, οι επιθέσεις αυτές αποτελούσαν ένα είδος παρασήμου.
Για να μετέχεις σε βίαιες ενέργειες, πρέπει πρώτα να
ενταχθείς σε έναν πυρήνα για να έχεις την κάλυψη των στελεχών Χ.Α.
Η Ιεραρχία ήταν: το μέλος που υπάγεται στον πυρηνάρχη, ο
πυρηνάρχης στον περιφερειάρχη, αυτός αν είναι μέλος Πολιτικού Συμβουλίου
απευθείας στον αρχηγό.
ΕΡ: Για τις δηλώσεις Μιχαλολιάκου και στελεχών πως
καταδικάζουν κάθε μορφή βίας, τι λέτε;
ΑΠ: Θεωρώ αστείο ακόμα και να απαντήσω στην ερώτηση αυτή.
Είναι εντελώς υποκριτικό.
Υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό από κάθε δράση της ΧΑ το οποίο
φαίνεται ως αναμνηστική αποτύπωση μεταξύ συναγωνιστών, όπως μας προυσιαζόταν,
αλλά ουσιαστικά χρησίμευε ως μέσο φακελώματος και οιονεί εκβιασμού.
Τα δόκιμα μέλη κατηχούνταν στην υπεροχή της λευκής φυλής
έναντι των υπολοίπων, στο μίσος των Εβραίων και γενικότερα στην ανωτερότητα του
ελληνικού έθνους και εν γένει στις αρχές, αξίες και αντιλήψεις του
εθνικοσοσιαλισμού.
Τόσο ο αγκυλωτός σταυρός όσο και ο χαιρετισμός με
προτεταμένη τη δεξιά αποτελούν σύμφωνα με τη ΧΑ πολιτιστική κληρονομιά της
παρτρίδας μας, ωστόσο, η συντριπτική πλιοψηφία αν όχι όλοι μέσα στη ΧΑ
γνωρίζουν πως χρησιμοποιούνται σε απευθείας σύνδεση με την Εθνικοσοσιαλιστική
Γερμανία.
ΕΡ: Οι απόψεις αυτές ισχύουν μέχρι σήμερα ή, όπως λένε οι
Μιχαλολιάκος και Παππάς, αποτελούν αντιλήψεις της νεότητάς τους;
ΑΠ: Ολες οι αντιλήψεις της ΧΑ σε κάθε επίπεδο, πολιτικό
κοινωνικό παραμένουν αναλλοίωτες από την ημέρα της ιδρύσεως μέχρι σήμερα. Ενα
κόμμα σαν τη ΧΑ δεν αλλάζει ιδέες σαν τα πουκάμισα.
Δεν συμμετείχα σε βίαιες ενέργειες. Ωστόσο δεν υπήρχε στο
πρόσωπό μου εξαναγκασμός, γιατί ο ρόλος μου ήταν διαφορετικός. Ωστόσο γνώριζα
πολύ καλά από άλλες περιπτώσεις το τι συνέπειες θα είχε για μένα τυχόν εκδήλωση
παραμικρής υπόνοιας αποστασιοποιήσεως? Η συμμετοχή μου ήταν λανθασμένη αλλά
συνειδητή.
Ζήτησα εγγράφως τον Ιούνιο 2013 την απεμπλοκή μου από τον
γενικό γραμματέα. Μου απάντησε με sms η Ουρανία Μιχαλολιάκου ότι ο γενικός
γραμματέας δεν το επιθυμεί. Σας προσκομίζω το τηλέφωνό μου. Από εκείνη την
ημέρα και έπειτα έγινα συστηματικά δέκτης κάθε είδους απειλών για τη ζωή μου
και ενός αμείλικτου ψυχολογικού πολέμου.
Εχει ήδη ξεκινήσει μια προσπάθεια αμφισβήτησης της ψυχικής
μου υγείας προκειμένου να με αποδομήσουν ως προσωπικότητα. Ανάλογες τακτικές
και μεθοδεύσεις, κοινωνικής εξόντωσης το λιγότερο, έχουν ακολουθήσει κάθε
αποχώρηση μέλους ακόμα και επιφανών στελεχών της ΧΑ, όπως των Περίανδρου,
Μπίμπου, Ζαφειρόπουλου και άλλων λιγότερο επωνύμων.
ΕΡ: Γιατί παρακινηθήκατε να φύγετε; Συνετέλεσε η δολοφονία
του Παύλου Φύσσα;
ΑΠ: Δεν μου έκανε εντύπωση η παραπάνω δολοφονία. Οταν
διεπράχθη το έγκλημα, ήδη βρισκόμουν σε μια κατάσταση απειλών για τη δική μου
ζωή. Ως εκ τούτου, είχα ήδη αποφασίσει την αποχώρησή μου, αναζητώντας τον
κατάλληλο τρόπο και χρόνο.
ΕΡ: Ποια είναι η έννοια του αρχηγού στη ΧΑ;
ΑΠ: Στη ΧΑ η πίστη στον αρχηγό εκφεύγει του προσώπου του και
ανάγεται σε ένα επίπεδο μεταφυσικής. Πρόκειται για τη λατρεία στον ίδιο τον
θεσμό του αρχηγού, για την εκδήλωση της απόφασης ενός προσώπου να θέσει όλη του
την ύπαρξη υπό τις εντολές του. Τόσο του ιδίου όσο και των προσώπων που αυτός
καθορίζει.
Αρχισαν τη λασπολογία
Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση της νέας κατάθεσης-φωτιά σε
βάρος της Χρυσής Αυγής, τα στελέχη της μέσω της ιστοσελίδας του κόμματος
έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν το όνομα και τη φωτογραφία του νέου μάρτυρα.
Σύμφωνα με το site της ΧΑ, λοιπόν, πρόκειται για τον Ηλία Σταύρου, υποψήφιο
βουλευτή της ΧΑ στην Ημαθία. Κατά τη συνήθη τους πρακτική, οι χρυσαυγίτες
χαρακτηρίζουν στην ανάρτησή τους το πρώην μέλος τους ως «διαταραγμένη
προσωπικότητα» που λέει «μυθεύματα». Δεν είχαν την ίδια άποψη για εκείνον όταν
επί 8 χρόνια ήταν μέλος της οργάνωσης, ούτε όταν τον τοποθετούσαν ως
επιστημονικό συνεργάτη τους στη Βουλή.
Πηγή: Έθνος
