«Γιώργο γερά, κόψε πύρο από τα Κεντροαριστερά»

Του Χ.Κ. Λαζαρόπουλου 

Σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ και το κυριότερο, 171 έτη από την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος από τον Όθωνα. Η σημερινή ημέρα είναι μια επέτειος με δύο εκ διαμέτρου διαφορετικούς συμβολισμούς. 

Η επικαιρότητα, αναγκαστικά, μας ωθεί να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ και σε όσα φτηνά και λαϊκίστικα σημειώθηκαν στην έκθεση που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα στο Ζάππειο. 

Όπως σημειώθηκε και στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, μια συγκεκριμένη ομάδα κλακαδόρων προφανώς μετέβη εκεί με συγκεκριμένη αποστολή. Έβαλαν την προβιά της «εσωκομματικής αντιπολίτευσης» προς την ηγεσία και για να θίξουν τον ευερέθιστο Ευάγγελο Βενιζέλο πήγαν να επευφημήσουν τον «αγανακτισμένο», «παρεξηγημένο» και κατά δήλωσή του «σωτήρα», τον Γιώργο Παπανδρέου.

Αυτά τα καραγκιοζιλίκια δεν συμβαίνουν ούτε στα κρατίδια που στήθηκαν στα λείψανα της Σοβιετικής Ένωσης. Πού ακούστηκε ένας πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος μάλιστα τυγχάνει να νοιάζεται τόσο πολύ για την υστεροφημία του και για το ρόλο που θα ήθελε να παίξει «κληρονομικώ δικαίω» τα επόμενα χρόνια, να ανέχεται μια δράκα από ανεγκέφαλους να μετατρέπουν τον ιερό χώρο του Ζαππείου σε εξέδρα χωμάτινου γηπέδου και να φωνάζουν «Γιώργο γερά να πέσει η Δεξιά».

Ποια είναι η «Δεξιά» δεν θα θέλαμε να αναλύσουμε σ’ αυτό το άρθρο. Αν θα το κάναμε θα έπρεπε να αναρωτηθούμε ποιοι ήρθαν ως απελευθερωτές της χώρας και ήταν υποτελείς στους Άγγλους ή έχουν μερίδιο ευθύνης για απρέπειες όπως αυτές των Δεκεμβριανών του 1944. Ίσως να θυμόμασταν ποιοι και πόσοι διαγράφηκαν στις παραμονές του εκλογών του 1977 για να μετατραπεί από κίνημα σε κόμμα το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν είναι θέματα της στιγμής.

Ευτυχώς το «Ζάππειο» δεν έγινε… «ΓΑΠπειο»

Το ζητούμενο είναι ότι ο κ. Παπανδρέου έπεσε στην ίδια παγίδα που έπεσε ο κ. Βενιζέλος το 2007. Νόμιζε ότι με τους κλακαδόρους και με την καλλιέργεια εντυπώσεων θα μπορούσε να λυτρωθεί στο κοινωνικό υποσυνείδητο για την κάκιστη διακυβέρνηση της χώρας από το 2009 ως το 2011, στην αποκαλούμενη διετία της ντροπής. Όπως το «Ζάππειο» δεν έγινε «ΓΑΠπειο», έτσι και η κοινωνία δεν έδωσε άφεση αμαρτιών στον Γιώργο Παπανδρέου για όσα προκάλεσε η κυβέρνησή του.

Η ίδια εμμονή που αποδίδεται στον κ. Παπανδρέου με τον Κώστα Καραμανλή, τείνει να λάβει διαστάσεις και στην επιδεινούμενη σχέση του με τον κ. Βενιζέλο.

Οι συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού δεν απάντησαν ποτέ στις σοβαρές κατηγορίες που έχει εκφράσει κατά καιρούς ο Κώστας Σημίτης εναντίον του Γιώργου Παπανδρέου, αφουγκραζόμενος το κοινό αίσθημα.

Πριν από δύο μήνες, στις 22 Ιουλίου, ο κ. Σημίτης έγραψε σε άρθρο του προς την «Καθημερινή»: «Τα διαλείμματα, τα πισωγυρίσματα, η τακτική του «βλέποντας και κάνοντας» αποτέλεσαν τη σημαντικότερη αιτία της ανατροπής όσων είχαν επιτευχθεί και της κρίσης που ακολούθησε. Καθοριστικά συνέβαλε και η αμεριμνησία του ΠΑΣΟΚ από το 2007 και μετά. Αγνόησε σκόπιμα την οικονομική πραγματικότητα. Όταν ανέλαβε την κυβέρνηση το 2009 απροετοίμαστο, αναποφάσιστο και αλαζονικό, επέτεινε τον εκτροχιασμό».

Αυτό εννοούσαν οι γκριζομάλληδες κλακαδόροι όταν φώναζαν «Γιώργο γερά να πέσει η Δεξιά»; Διότι όταν έπεσε η κυβέρνηση Καραμανλή τον Οκτώβριο του 2009 υπήρξε κενό τριών μηνών σχετικώς με τους χειρισμούς και τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης έως ότου οργανώθηκε το πολιτικό πανηγύρι στο Καστελλόριζο κι άρχισε ο Γολγοθάς του ελληνικού λαού.

Τι έχει γραφτεί ήδη από το 2012

Κι επειδή ορισμένοι θα σπεύσουν να κρίνουν ως φιλικό προς τον Καραμανλή αυτό το άρθρο, προλαβαίνω να τους απαντήσω με στοιχεία από το βιβλίο του κ. Σημίτη με τίτλο «Εκτροχιασμός», το οποίο εκδόθηκε το 2012 από τις εκδόσεις «Πόλις». Στη σελίδα 283, ο κ. Σημίτης γράφει για τη φρενήρη ποδηλατο-διακυβέρνηση των 25 μηνών από τον κ. Παπανδρέου: «Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Γ. Παπανδρέου, απέτυχε στην προσπάθειά της να ελέγξει την οικονομική κρίση στη χώρα και να δρομολογήσει την πορεία προς την ανάπτυξη. (..) Η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το μνημόνιο συνετέλεσαν σημαντικά σ' αυτή την εξέλιξη με την αναποφασιστικότητά τους και τον εσφαλμένο σχεδιασμό που επέβαλαν. Αλλά η κυβέρνηση φέρει μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης. Αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων».

Αυτά δεν τα έγραψε ο κ. Καραμανλής, ούτε κάποιο στέλεχος από τη Νέα Δημοκρατία, αλλά ο Κώστας Σημίτης που παρέδωσε το δακτυλίδι της διαδοχής στο κόμμα και στην εξουσία στον κ. Παπανδρέου. 

Αν και με όλα αυτά υπάρχουν «πρασινοφρουροί» που πιστεύουν ότι ο ΓΑΠ μπορεί αν κάνει την «ανατροπή», τότε μόνο μια εξήγηση υπάρχει (κι ας μην την ενστερνίζομαι προσωπικώς). Ορισμένους τους ψεκάζουν αγρίως ή περιμένουν τον «Μεγάλο Στοχαστή» και ποδηλάτη να κόψει κανένα πύρο καθώς πηγαίνει με ορθοπεταλιές στην πίστα της Κεντροαριστεράς.

Η πολιτική απαιτεί σοβαρότητα και δεν είναι προπόνηση για τουρνουά τύπου tour de France. Αναμένω τις αντιδράσεις ώστε να επανέλθω τονίζοντας πού δεν ήταν σοβαροί οι χειρισμοί Παπανδρέου μετά τον Ιανουάριο του 2010 στη διαχείριση της κρίσης.

Πηγή: PiraeusPress